Goedemiddag!

Update tijd, want het is al weer even geleden en ik heb al weer genoeg te vertellen! Mijn laatste blog eindigde in de middag dat ik in mijn hostel op Nusa Lembongan zat. Vanaf de middag kwam iedereen na het snorkelen weer langzaam binnendruppelen terwijl ik lekker aan het zwembad lag. Uiteindelijk zaten we met een vrij grote groep aan het zwembad en besloten we met 9 man uit eten te gaan en dan het strandfeestje op te zoeken.

Het was een superleuke avond, de helft van de tijd hebben we met de mensen uit het hostel in de pool van de beachclub gelegen (met kleding en al, want we hadden niet echt bedacht dat we zouden gaan zwemmen..). Was echt geslaagd!

^ Met z’n allen in het zwembad!

De volgende dag zijn we met in totaal zes personen (de groep werd steeds groter na het delen van de plannen) met een bootje naar Nusa Penida gebracht. In de haven hebben we meer dan twee uur(!) gewacht op onze chauffeur. Ik meende dit goed geregeld te hebben, viel toch een beetje tegen.. Uiteindelijk konden we dan toch met onze tour beginnen, we zouden de highlights van de westkant van het eiland gaan bekijken. De wegen waren inderdaad niet bepaald fantastisch dus het was fijn dat we een auto hadden. De jongen die ons reed was 17 (autorijden is 16+ in Indonesië) en reed ons van het ene punt naar het ander. Een ding is zeker; Penida is tot nu toe echt het mooist wat ik gezien heb tot nu toe! Kelingking beach is enorm toeristisch, maar ook echt beeldschoon. Wayun, onze gids, maakte enorm veel foto’s van iedereen vanuit de meest bizarre posities (zo klom hij tot twee keer toe hoog in de boom, gelukkig ging het allemaal goed).

^ Kelingking beach.

Na de andere hotspots op Nusa Penida ook nog aangedaan te hebben zijn we met z’n allen uit eten geweest. Daar belde Wayun’s baas nog even op dat we te lang weg bleven en dat we meer moesten betalen, terwijl hij ons door de vertraging juist meer tijd had beloofd en er een vaste prijs was afgesproken. We hebben bij het afzetten dus de normale prijs betaald en verder niks meer gehoord.

De tweede dag op Nusa Penida hebben we gebruikt als beachdag. We huurden een scooter en Laura, Ellie en ik hebben lekker liggen niksen aan het strand. Nusa Penida is ook helemaal niet zo toeristisch, op de hotspots na. Er is ook niet bizar veel zandstrand, maar daar waar wij lagen was uiteindelijk helemaal niemand meer. We hadden er een prachtige sunset en daarna hebben we nog even gegeten op het strand, voor we teruggingen naar het hostel.

^ Sunset op Nusa Penida.

Op zondag 2 september pakten we de boot terug naar Bali. De boottocht was vrij intens, er waren veel hoge golven en alle raampjes moesten dicht. Ellie’s raampje lekte alleen behoorlijk, dus er kwam alsnog genoeg water binnen. Naast ons zat een religieuze mevrouw met een stok die halverwege de reis ook nog even de zee/ons ging zegenen. Ze kauwde de hele reis op pruimtabak, dat ze dan weer uitspuugde in een potje, niet echt heel smakelijk om naar te kijken. Gedurende de reis begon ze er ook nog bij te boeren en misselijker bij te kijken dat ik de bui al zag hangen.. Gelukkig hield ze alles binnen haha.

Daarna hebben we elkaar gedag gezegd, want ik bleef in Sanur om Willem en Marc nog eens op te zoeken, terwijl zij doorreisden richting Kuta.

Ik heb de afgelopen dagen dus dankbaar gebruik gemaakt van de luxe waar Willem en Marc hun laatste vakantiedagen van genoten. Ze hadden een accomodatie met privézwembad, echt heel goed geregeld. Mijn eigen homestay in Sanur was heel basic, dus het was heerlijk een paar dagen echt vakantie te vieren en hen nog even te zien.

^Chillen aan Willem en Marc’s privé zwembad!

En nu zijn ze weg. Willem en Marc vliegen deze avond naar huis en dan ben ik écht alleen. Eens zien hoe me dat afgaat. Het leuke is wel dat social media ook het een en ander kan betekenen nu. Mensen hebben af- en aanraders over waar te verblijven, maar ook berichtjes van mensen die ook op Bali zijn en iets samen willen ondernemen. Ik hou alles een beetje in de gaten en wie weet wie/wat ik tegenkom. Deze avond ben ik zelf nog een rondje gaan lopen door Sanur, heb ik wat gegeten en daarna ontmoette ik een Franse jongen waarmee ik nog even wat ben gaan drinken. Ik merk steeds meer dat je met alleen reizen eigenlijk ook nooit alleen hoeft te zijn!

De volgende dag vertrok ik naar Ubud. Ik was hier met mijn groepsreis al een halve dag geweest, maar dat was eigenlijk te kort. Na het inchecken sprak ik meteen wat mensen bij het zwembad en toen ik twee tellen in het Nederlands stond te praten met een ander meisje, bleek dat er ongelofelijk veel Nederlanders waren in dit hostel. Een ander Nederlands meisje, Saskia, checkte ook net in en we besloten samen naar de Monkey Forest in het zuiden van Ubud te gaan. Een leuke ervaring, het zijn er zoveel en ze zijn ook totaal niet mensenschuw. Zo probeerde eentje mijn enkelbandje te jatten en er is ook een aap aan Saskia haar schoudertas gaan hangen haha. ‘s Avonds hebben we gezeten in de rooftopbar van het hostel, waar iedereen ‘s avonds bijna te vinden is. Het was net alsof we in Nederland zaten, er was een enorme groep Nederlanders aangekomen die dag, zoveel was ik er nog nergens tegengekomen. Vier andere Nederlanders waren van plan de volgende dag een scooter te huren en rond te rijden, ze vroegen of wij ook mee wilden.

^ Aapjes kijken in de Monkey Forest met Saskia.

De volgende dag zijn we dus met vier scooters (7 man, er ging ook nog een Fins meisje mee) wat hotspots in de omgeving gaan verkennen. Saskia reed, ik deed de navigatie en dat ging prima. We hebben de bekendste rijstvelden van Bali bekeken en daar een poosje rondgelopen. Vervolgens zijn we doorgereden naar de Pura Tirta Empul, een oude tempel die bekend staat om het heilig water uit de bergen. Daarna hebben we een korte stop gemaakt om vlakbij de tempel te eten en tot slot zijn we die middag naar de Tegenungan waterval gereden. Daarna zijn we rustig teruggereden en hebben we niet veel spannends meer gedaan, omdat we vrij grootse plannen hadden voor de aankomende nacht: we gingen de sunrise hike doen op de Mount Batur, een vulkaan op Bali van 1717 meter hoog.

^1. Tegallalang ricefields, 2. Heilig water bij de Pura Tirta Empel, 3. Met Saskia bij de Tegenungan Waterfall.

Om 02:00 uur ‘s ochtends werden we opgehaald bij ons hostel voor een ontbijt; we kregen een pannenkoek met banaan. Smaakte prima, wel koud, maar gezien het tijdstip koste het wat moeite om hen weg te krijgen haha. Daarna hebben we ongeveer anderhalf uur gereden naar het beginpunt van onze tocht, waar we zaklampjes, water en een doosje met eten kregen. Het eerste deel van de klim was een goed geasfalteerde weg die gewoon erg steil omhoog liep. De groep had het tempo er aardig in, dus dat was al een flinke test. Gelukkig kon ik het tempo bijbenen, dat gold niet voor iedereen dus op bepaalde punten hielden we kleine pauzes om de groep weer bij elkaar te krijgen. Er liepen gelukkig 3 á 4 gidsen mee die zich verspreidden in de groep.

Het deel daarna was een pad met allemaal losse steentjes/ stenen, goed opletten dus. Aangezien de sunrise trek best populair is hoefde je ook alleen maar de mensen voor je te volgen, ergens was dat ook wel weer handig. Het laatste en langste deel was “the stairs”, aldus de lokale mensen. Echt geen stairs dus, uiteindelijk stelde het niet meer voor dan grote stenen die waar je als het ware over omhoog klom. Dit was zwaar, maar wel het leukste van de klim, ik voelde me net een berggeit haha. Uiteindelijk viel onze groep uiteen in kleinere groepjes en kwam ik boven met het grootste deel. We did it! We mochten gaan zitten op een bankje gemaakt van takken en daar wachten tot de zon op kwam. Gelukkig was de rest van de groep ook net op tijd om de opkomst te zien!

^1. Voor zonsopkomst, 2. De zonsopkomst, 3. Bewijs dat we er echt waren, haha.

De terugweg was via hetzelfde pad, we moesten erg oppassen voor glijden, aangezien het best steil was en veel los zand/steentjes. We kwamen nog wat aapjes tegen die Saskia haar fles water stolen en compleet leegdronken, wat ergens wel echt grappig was om te zien. Een andere jongen was zijn Oreo koekjes ook kwijtgeraakt aan een aap, ze zijn wel slim en waarschijnlijk inmiddels ook behoorlijk gewend aan toeristen.

Bij aankomst beneden zijn we teruggegaan naar het hostel, rond 10 uur in de morgen waren we terug. Ik had trek want het bakje met eten dat we kregen bestond uit een gekookt ei, een boterham en een banaan. Echter toen ik mijne opengemaakt had kwam ik een interessant beest tegen dat over mijn boterham en banaan liep, dus besloot ik alleen mijn ei op te eten. We hebben dus eerst wat gegeten bij het hostel en zijn daarna voor een paar uurtjes ons bed in gedoken.

Daarna spraken Saskia en ik af om nog een rondje door Ubud te lopen. We hadden trek dus wilden wat gaan eten en Saskia wilde nog een simkaart kopen, plus we hadden de lokale markt waar Ubud bekend om stond nog niet bezocht. Aan het eind van de middag konden we alles afvinken en besloten we nog een pedicure te doen, wel verdiend na zo’n lange dag vonden we zelf. We hebben de dag afgesloten met wat drankjes (het is hier overal happy hour tussen 4/5-7/8, twee cocktails voor 70k, omgerekend iets meer dan 4 euro, erg verleidelijk) en sushi! Ik was zo blij haha, ook dat is hier best wel betaalbaar. Daarna zijn we toch gaan slapen, want we waren echt moe. Dit was ook meteen de laatste nacht in Ubud.

^1. Ons uitzicht bij de lunch, tuinen in Ubud, 2. De markt in Ubud.

Vandaag ga ik naar Seminyak! Niet alleen, want het klikt erg goed met Saskia dus we hebben daar samen nog een hostel geboekt voor twee nachtjes. Daarna gaat zij precies dezelfde rondreis doen als ik gedaan heb in het begin, best wel toevallig. Interessant feitje: onze kamer in het hostel in Seminyak is een 43 bed dorm room. Ik ben heel benieuwd hoe het is om met 43 mensen op een kamer te slapen, maar we vonden het té interessant om niet te proberen. We gaan het zien!

Dat was het weer voor nu, meer dan genoeg tekst denk ik haha. Mijn reis op Bali zit ook al aan zijn einde te komen, ik vlieg 13 september naar Singapore. Wat ik de laatste nachten ga doen weet ik nog niet, maar dat lezen jullie de volgende blog wel weer denk ik!

Liefs, Wyke