Hallo daar, vanuit Hanoi! Ik had het de afgelopen tijd zo druk (en gezellig) dat ik weinig tijd had om te bloggen, dus hierbij een mega blog; be prepared!

Anderhalve week geleden nam ik de slowboat over de Mekong rivier naar Luang Prabang. Ik werd rond tien uur ‘s ochtends opgehaald bij mijn hostel samen met een andere Deense jongen die ook met dezelfde boot ging. We hadden stoelen naast elkaar bleek, wel gezellig!

We waren alleen veel te vroeg, want we hadden dus vaste plaatsen en de boot vertrok pas om half 12 en het was 5 minuutjes rijden.. De vaste plaatsen voorin waren wel fijn, want hoe verder je achterin de boot zit, hoe meer last je hebt van de herrie van de motor. Omdat de stoelen best smal waren heb ik geprobeerd de rij voor mijn vaste plek vrij te houden door daar te gaan zitten, zo hadden we beide een eigen rij. Wonderbaarlijk lukte dat ook nog! Best fijn, als je de hele dag op zo’n boot moet zitten.

Gelukkig maakte het uitzicht een hoop goed. De omgeving rond de Mekong is veelal jungle, een hoop groen, heuvelachtig en schattige dorpjes. We zagen zelfs een olifant badderen in de Mekong rivier, helaas was ik te laat met mijn camera!

^Een uitzichtje vanaf de boot

Onderweg stopten we regelmatig om lokale mensen op te pikken en af te zetten, met grote zakken voedsel die ook op de boot stonden. Bijzonder om te zien hoe deze mensen over rotsen klimmen om in de buurt van hun dorp of de boot te komen.

^1. Een local wachtend op de boot, 2. Een ander uitzichtje.

Rond zes uur kwamen we aan in Pak Beng, een dorpje wat volledig draait om toerisme. Mensen in het dorp zijn absoluut niet rijk en doen er alles aan om toeristen in hun guesthouse te laten slapen, in hun restaurant te laten eten of naar hun bar toe te trekken. We hadden nog niet aangelegd of we werden al omsingeld door mensen met bordjes voor kamers en flyers voor een gratis drankje in de lokale bar. Ook wel schrijnend, kinderen die onze tasjes met afval wilden hebben om te kijken of er nog een restje eten in zat..

Echter had ik al een kamer geboekt in de boot met twee Duitse meiden, die ik kende van de Gibbon Experience, heel fijn! Op de twee Nederlandse meiden na zat mijn hele zipine groep ook op deze boot, wel grappig.

We werden opgepikt met een pick up die flink vol zat. Ze brachten ons naar het guesthouse en daar was alles vrij basic en een beetje smoezelig. Gelukkig was het maar een nachtje.

We besloten te gaan eten bij het Indische restaurantje dat we met de pick up tegen kwamen. Heel toevallig zaten daar ook de andere twee Duitsers van het zipline avontuur. En nog toevalliger; toen we zaten te eten met z’n 5en kwamen de twee Britten van die tour ook in het restaurant zitten!

Na het eten besloot ik met mijn kamergenootjes nog een drankje te kopen bij een lokaal supermarktje en daarna zijn we teruggelopen naar het guesthouse. We waren best wel moe en besloten op tijd te gaan slapen.

De volgende ochtend moesten we ook weer vroeg op. We zijn met onze spullen naar de pier gelopen, helaas hadden we deze dag een veel kleinere boot die dus stampvol zat. Geen twee stoelen meer dus voor mij, maar mijn bankje delen met een Portugese jongen die verder heel aardig was, dus het was niet zo problematisch.

De route vandaag was van Pak Beng naar Luang Prabang, dat was nog een stuk langer dan de dag hiervoor. Gelukkig bleef het uitzicht erg mooi en werkte het weer ook goed mee (het is bijna einde regenseizoen, maar we hebben geen regen gezien).

^Nog meer uitzicht!

Het bleef bijzonder hoe we mensen op de meest afgelegen plekken ophaalden en weer afzetten. Soms moesten ze over hele rotswanden omhoog klimmen en zag je ergens hoog in het landschap een verzameling van een paar huisjes waar ik dan dacht dat ze heen moesten.

Op sommige plaatsen werd echt gewacht op ons. Kleine meisjes met zelfgemaakte armbandjes die ze probeerden te verkopen aan mensen in onze boot. Ze hebben het in Laos gewoonweg niet zo breed is mijn ervaring van de afgelopen dagen, iets wat ik in Thailand niet op deze manier gezien heb.

Rond half 5 kwamen we dan eindelijk aan bij ons eindpunt. Een tuktuk bracht ons vanaf daar naar het centrum en daarna ben ik naar mijn hostel gelopen. Mijn spullen in mijn kamer gestald, ditmaal een acht persoons kamer, daarna lekker even relaxen op een andere stoel dan in die slowboat. Mijn halve hostel stroomde vol met mensen die van dezelfde slowboat kwamen, zo kwam ik ook de Deense jongen uit mijn eerder hostel weer tegen en ook de Portugees loopt hier rond.

Even later ontmoette ik Nicolle uit Engeland, zij was ook net aangekomen, maar met de bus. We kletsten even bij het hostel en besloten samen de nightmarket te bezoeken en daarna samen wat te eten. Wat een rust en kalmte hier ten opzichte van Thailand! De nightmarket werd bezocht, maar je kon er normaal lopen zonder vast te staan tussen mensen of je pas in te houden, een hele verademing. Leuke spulletjes, qua kwaliteit ook veel beter lijkend dan in Thailand. We aten wat in een restaurantje verderop en sloten af met cake van een kraampje op de markt. Het bijzondere aan Laos is dat het vroeger een Franse kolonie was, terug te zien in de bebouwing, maar ook door de bakkerijtjes, we hebben hier croissantjes en baquettes!

We eindigden in Utopia, een gezellige bar vlakbij ons hostel. We dronken er wat interessante Radlers, gewoon bier met 7-up, speelden wat kaartspelletjes en daarna lekker naar bed. Morgen een nieuwe dag!

De volgende dag was vrij relaxt, we besloten bij een zaakje in het centrum wat te gaan ontbijten/ lunchen met vier mensen van het hostel. Nicolle moest nog een busticket regelen en daarna was mijn plan eigenlijk het centrum in te gaan, maar het was zo warm dat ik er echt even geen zin in had en ik dus maar mee terug ging. We hebben de middag gespendeerd in het hostel met spelletjes en wat drankjes en ontmoette twee Zwitsers waarmee we ‘s avonds ook zijn wezen eten. Toen we terugkwamen zijn we weer naar de Utopia bar vertrokken, alleen barren sluiten hier vrij vroeg. Daarom staat Luang Prabang ook wel bekend om zijn bowlingbaan, aangezien dit de enige plek is die open is en bier verkoopt na middernacht.

We zijn die avond dus nog wezen bowlen en daarna met de tuktuk teruggegaan!

Laat in de ochtend de volgende dag hebben we een tuktuk genomen naar de bekende Kuang Si waterval. De weg was niet bepaald goed, wat ik inmiddels aardig gewend ben in Laos, dus veel gehobbel en het kostte ongeveer een uurtje. Eenmaal aangekomen kochten we een kaartje en konden we het park binnen. Er was een berenopvang in het park en we hebben een aantal angstaanjagend grote spinnen gezien.

^Onderaan bij de waterval.

Vervolgens liepen we door naar de waterval, die bij het eerste punt enorm druk was, allemaal fotograferende en poserende mensen. We zijn via een of ander paadje door de jungle naast de waterval omhoog gelopen. Uiteindelijk was er een trap die zelfs half door het water van de waterval heen liep en eenmaal boven hadden we een uitzicht over de jungle en er was een soort lagoon waarin we even konden afkoelen, zonder bizar veel toeristen.

^1. De adembenemende waterval, 2. Watervalselfie!, 3. Ons afkoelpunt, niet verkeerd!

Na de tuktuk weer terug genomen te hebben, zijn we wederom naar de nightmarket geweest en hebben we gegeten bij een restaurantje aan de markt, op de rooftop. De rest van de avond hebben we kaartspelletjes gespeeld bij het hostel met een grote groep mensen. Erg gezellig!

^Sfeerimpressie

De volgende ochtend ging ik iets bijzonders doen. Ik stond om negen uur voor het kantoor van Big Brother Mouse, om te helpen met het Big Sister Mouse project. Big Brother Mouse zet zich in voor kinderen in Laos, om ze Engels te leren. Elke dag kan jetussen 9 en 11 uurentussen 17 en 19 uurlangskomen om te oefenen met kinderen die zich verzamelen in het kantoortje, door met ze in gesprek te gaan. Ikzelf koos voor de Big Sister Mouse, een hele dag op een schooltje vrijwilligerswerk doen. Ze vragen een vergoeding van ongeveer 10 euro, die ze gebruiken om je van en naar de school te brengen en je lunch te bekostigen, de rest gaat naar activiteiten voor de kinderen. En zelfs als dit teveel voor je is, is het optioneel en kan je zelf een donatie doen of alleen helpen en niet betalen.

^De school.

Het was een ervaring om nooit te vergeten. De kinderen waren zo enthousiast en schattig, echt heel leuk. Iedereen wilde high fiven, zwaaide naar me en uiteindelijk hing er eentje zelfs aan mijn been haha.

^De jongste kids.

In de ochtend hebben we met de kleinsten van ongeveer4 tot 6jaar geoefend met kaartjes met daarop plaatjes en dan moesten ze de Engelse naam noemen. Daarna hebben we dit in de middag gedaan met de wat oudere kinderen, tot een jaar of 10, en in de namiddag hebben we wat gesprekjes gevoerd met wat oudere studenten. Zo zat ik met een jongen van twintig te kletsen die al 5 maanden op de school logeerde om Engels te leren, erg bijzonder. Ik was wel kapot na deze middag.

^1. Om de 20/30 minuten hebben de kinderen een soort break waarin ze zich verzamelen in een van de klaslokalen om samen te dansen! 2. De rugzakjes haha!

Maar toen ik terug kwam in Luang Prabang ben ik samen met wat hostelgenootjes nog de heuvel in het centrum op te gaan om de zonsondergang te bekijken. Die viel nogal tegen want het was best bewolkt, maar het uitzicht was wel heel mooi.

^Random sfeerimpressie Luang Prabang aan de Mekong.

Die avond hebben we het niet heel laat gemaakt, want de volgende ochtend zou ik met Jess en Connor samen de bus naar Vang Vieng pakken en die ging al om 5:30 uur..

De busrit was behoorlijk hobbelig, de wegen bestonden eigenlijk alleen uit zand, stenen en een hoop gaten, dus met een minivan was dat nogal schudden. Na vijf uur reizen, kwamen we aan in Vang Vieng, een echt toeristenstadje. We liepen naar ons hostel en daar hebben we de rest van de middag gerelaxt, hoewel het misschien klinkt als een luxeprobleem kan reizen toch best wel vermoeiend zijn. Ook hier was een avondmarkt die ik met Jess bezocht heb. Toen we daarna een toeristenbureautje in liepen omdat we gezien hadden dat je hier voor de helft van de Nederlandse prijs een ballonvaart konden doen, kwam het daarna met bakken uit de lucht. We mochten een (kapotte, hij bleef niet open dus moesten we hem bovenin vasthouden) paraplu lenen, maar zijn het eerste restaurantje in gevlucht om te eten. Na het eten regende het nog steeds, maar gelukkig niet zo hard meer. We liepen terug naar het hostel en kwamen daar weer een hoop mensen tegen uit Luang Prabang waarmee we een gezellige avond hebben. Het hostel is sowieso een groot feest, ze doen aan gratis whiskey en wodkatussen 7 en 9. Het stuk vanaf de grens vanaf Thailand tot aan Vientiane is een bekende route onder backpackers blijkt wel.

^1. De “weg” naar Vang Vieng, 2. Gelukkig ook met mooie uitzichten! 3. Sfeerimpressie avond Vang Vieng.

Jess en ik deden het hier lekker rustig aan. We hadden een prima hostel, top ontbijt, met zwembad en heel veel bekenden, dus veel gezelligheid. We besloten de ballonvaart toch te boeken en zijn dus het centrum in te gaan om dat te regelen. In de namiddag besloten we dan toch beide dat we op z’n minst eens een scooter gereden moesten hebben, dus we huurden er ieder eentje bij het hostel. Geen idee waar we heen gingen, eerst een halfuur op zoek naar het tankstation, maar het was een topervaring en gezellig! Omdat we op tijd terug moesten zijn voor de ballon besloten we een nacht extra te boeken zodat we zondags nog eens een ritje konden maken, de omgeving hier is namelijk prachtig.

^Jess en ik met onze scooters!

Rond 5 werden we opgehaald voor de ballonvaart, maar dat viel nogal tegen. Er stond teveel wind, dus we konden niet opstijgen, ze moesten het dus annuleren. We lieten hem dus omboeken naarzondagochtend, voor de zonsondergang,om 6 uur.

^De gemiste zonsondergang vanuit de ballon, dan maar vanaf de grond.

‘s Avonds was er een feestje waar je kaartjes voor kon kopen bij het hostel. We besloten dat te doen en het was een hele leuke avond, ook omdat er inmiddels nog veel meer bekenden vanuit Luang Prabang aangekomen waren. Daarnaast was er ook weer een aardige club Nederlanders present, het zal ook eens niet!

Zaterdag gingen we met de hele meute dé activiteit van Vang Vieng doen: het tuben. Inmiddels is dit aan banden gelegd, het was een soort kroegentocht waarbij je je verplaatste in een band over de rivier, maar hierbij vielen behoorlijk veel doden, dus nu zijn er nog maar 3 barren open (voor zover dat verschil maakt, nu giet iedereen zich daar eigenlijk vol..). Het was een top dag, enorm leuk om te doen. De barren waren gezellig, de drankjes lekker, het gezelschap top en de rivier af dobberen was ook heel gezellig en heel mooi, de landschappen zijn prachtig.

^1. We zijn er klaar voor!, 2. Drankjes met Jess en Adriano, 3. In de tube de rivier af!

Toen we in de avond terugkwamen hebben we wat streetfood gehaald en zijn we nog even het zwembad van het hostel in gedoken. Het was erg gezellig, maar Jess en ik werden zondagochtend om 6 uur opgepikt voor de ballonvaart, dus rond middernacht lag ik wel weer in mijn bedje.

De ballonvaart was een hele gave ervaring! We werden opgepikt bij het hostel, we zag de mensen de ballon klaarmaken en daarna hebben we zo’n 35 minuten in de lucht gehangen om te genieten van de uitzichten en de zonsopkomst! Heel gaaf en ook heel relaxt.

^1. Daar gaan we!, 2. De zonsopkomst, 3. Vang Vieng van bovenaf, 4. Nog meer zonsopkomst!

De landing was wel weer typisch, we hebben zo’n vijf minuten 2 á 3 meter boven iemands dak gehangen. Ze moesten ons met touwen daar vandaan trekken en ondertussen vlogen we nog half door een boom, ik vond het hilarisch. Eenmaal op de grond werden we teruggebracht en zijn Jess en ik toch nog weer even ons bed in gegaan.

^Toen de ballon na ons afzetten weer opsteeg! Fotocredits: Jess.

Rond de middag hebben wel met Paula, Tom en Russell wederom scooters gehuurd. We gingen naar de Blue Lagoon en hadden al horrorverhalen over de weg gehoord, maar we waren toch nieuwsgierig. En dan te bedenken dat dit voor Jess en mij de tweede keer ooit was..

Al voor we de brug over waren waar de weg eigenlijk begon, klaagde mijn scooter over de motortemperatuur. Na enig overleg hebben we die daar maar bij een restaurantje achtergelaten en heb ik op Jess haar scooter gereden, zij ging achterop bij Tom. Wat een rit was dit zeg, je hebt slechte wegen en slechte wegen, maar dit was er echt eentje. We konden eigenlijk niet harder rijden dan zo’n 15km/h, dus de 6,5 kilometer duurde een eeuwigheid. De lagoon was wel mooi (en verkoelend), dus dat scheelde. Hoewel ik toch eigenlijk nog een stuk enthousiaster werd van de uitzichten onderweg, helaas kon ik niet fotograferen en deze bizarre weg trotseren tegelijkertijd..

Op de terugweg hebben Jess en ik geswitcht, ik achterop en zij rijden. Helaas toen we bij de brug kwamen en er dus bijna waren, is ze toch gevallen. Gelukkig viel het mee, op een kapotte broek en knie na was alles goed.

Aan het einde van de dag zijn we gaan eten met de Nederlanders en de Zwitsers (die overigens hilarisch waren omdat ze ‘happy pizza’, iets met opium/wiet, gegeten hadden en dus nog steeds stoned waren haha), en daarna ben ik gaan slapen, helemaal kapot van de lange dag.

Maandags hebben we de bus naar Vientiane genomen. Een grote touringbus bracht ons naar de hoofdstad van Laos, die overigens verder niet heel bijzonder was. Jess en ik hebben er een rondje gelopen, maar het leek vrij uitgestorven. ‘s Avonds zijn we met een groep die vanuit Vang Vieng weer verplaatst was naar Vientiane gaan eten bij een Laotiaans restaurantje en daarna had ik het wel gehad. Even met het thuisfront gebeld en daarna lekker naar mijn bed, het waren intensieve dagen!

^Impressies van Vientiane.

En vandaag zit ik dan al weer in Vietnam! Vanochtend uitgecheckt in Vientiane, met de tuktuk naar de airport, ook wel weer heel grappig. Alles verliep heel soepel, de vlucht duurde een uurtje en ik ben zojuist aangekomen in mijn hostel. De rit hierheen was behoorlijk chaotisch, zelfs nu ik even op mijn bed lig hoor je non-stop getoeter. Ik ben heel benieuwd wat Vietnam mij gaat brengen!

Liefs,Wyke.