Groetjes vanuit Bangkok!

Sorry voor de late update, ik raak wat meer gewend aan Polarsteps, omdat ik daar per dag bij kan houden en dat iets makkelijker gaat (en het dan ook niet hele lappen tekst zijn)! Dus nogmaals de link; www.polarsteps.com/WykeGrob !

Maar ik zal hier ook even verslag doen van wat er allemaal gebeurd is in de rest van Vietnam! Een hoop, dus wederom een hele lange blog!

Na de relaxdag in Phong Nha zijn we met z’n drieën (Dennis, Coen & ik) de loop in het Phong Nha National Park gaan doen met twee scooters. We begonnen met de supergrote Paradise Cave, heel indrukwekkend.

Het begon te regenen en natuurlijk had ik mijn helm op z’n kop aan mijn scooter gehangen, net niet overdekt. Heerlijk daarna dus, de binnenkant was doorweekt.

We reden door naar the Botanical Gardens, meer een jungle dan een tuin. We hebben de waterval bezocht en daarna zijn we nog de Phong Nha cave aan de buitenkant wezen bekijken! De weg er naartoe was erg slecht, maar de uitzichten op de scooter waren wederom (zoals ook de rest van de dag) fantastisch mooi.

Eenmaal terug hebben we met acht Nederlanders wat biertjes gedaan in mijn hostel, met wat live muziek.

De volgende ochtend heb ik lekker uitgeslapen, rond de middag ben ik gaan fietsen in Phong Nha met Danielle en Renzo, Nederlanders die ook in mijn hostel zitten. Gezellig!

Als eerst fietsten we naar de bomb crater, waar nog bewijs ligt van de impact van de bommen uit de Vietnam oorlog. Echter was het inmiddels niet meer dan een grote kuil bezaaid met wat onkruid, beetje tegenvallend dus.

Daarna fietsten we door naar de Duck Stop, iets met een boerderij met veel eenden, dat was wat we wisten.. Het laatste stuk, een stuk onverhard vol kuilen, kreeg Danielle een lekke band, waardoor de laatste kilometer niet zo snel ging.

We aten bij de duck stop een heerlijke Vietnamese lunch, terwijl we ons hostel op de hoogte stelde van de platte band. Gelukkig waren ze heel behulpzaam en kwam een halfuurtje later een man op een scootertje aanrijden met een vastgeknoopte fiets op de scooter, echt heel grappig. Dat was in elk geval opgelost!

Even later kregen we onze schoenen en een echte Vietnamese hoed op, waarna we naar de eenden gingen. We mochten ze eerst uit onze hand laten eten. Daarna kregen we instructies hoe we een echte “duck leader” konden zijn, inclusief een poging. Het was hilarisch. Maar het werd nog beter; daarna moesten de schoenen uit zonder verdere uitleg, wat bleek; we moesten een kommetje maken met onze voeten en daar aten ze dan ook uit! Ik kreeg bijna de slappe lach omdat het zo erg kriebelde haha.

Om deze bizarre dag nog meer bizar te maken, riep die man vervolgens tegen mij dat ik moest gaan staan en duwde me een eend in mijn handen. Hij had mijn telefoon al gepakt en maakte wat foto’s tot hij opeens riep: “Throw it!!”

Bleek dat ik de eend in het water moest gooien, zonder verdere uitleg weer. Dus op zijn aftellen liet ik mijn eend maar vliegen. Zo vreemd allemaal, maar wel ontzettend gelachen. Een wel heel bijzondere ervaringdus!

Daarna zijn we op het Duck Stop terrein nog naar een viewpoint gelopen, voor we de fietsen weer pakten naar de aangeraden Farmstay om de ondergaande zon te spotten. Fantastische locatie, waar we een paar uurtjes gerelaxt hebben op heerlijke stoelen, aan het zwembad tussen de rijstvelden. De Farmstay werkt samen met ons hostel, waardoor we met een shuttlebusje terug konden in plaats van met de fiets ‘s avonds. Ideaal!We hebben nog een drankje gedaan in ons hostel en daarna zijn we gaan inpakken en slapen.

Er stond een busrit op het programma de volgende ochtend om 7 uur: van Phong Nha naar Hue. Rond het middaguur kwamen we aan in het centrum, waarnaar ik ingecheckt heb in mijn hostel. Na een goede lunch sprak ik weer af met Danielle en Renzo om het oude centrum van Hue te gaan bekijken.

We huurden twee fietstaxi’s in, die ons natuurlijk een te hoge toeristenprijs boden hebben en bij terugkomst de prijs nog verder probeerde op te voeren. Mooi niet..

We brachten een bezoek tempelachtige gebouwen, pagoda’s en wat er verder nog over is. Mooie tour en de fietstaxi kan ook weer van de bucketlist af!

Bij terugkomst deden we nog een drankje in het centrum, waarnaar we elkaar gedag gezegd hebben.

Omdat het 31 oktober was, was er een groot feest voor Halloween in mijn hostel. Mensen liepen verkleed, geschminkt, maar ik had er niet zoveel zin in, dus heb met wat andere “saaie” mensen wat potjes beerpong gespeeld! Prima avond gehad!

De volgende ochtend heb ik op tijd een taxi genomen naar het treinstation om een kaartje voor de trein naar Da Nang te kopen. Deze vertrok om 09:31 en deed er zo’n drie uur over.

Met name het laatste stuk met de trein was adembenemend. De trein rijdt vlak langs de kustlijn, dus dat ziet er heel gaaf uit.

Eenmaal aangekomen in Da Nang probeerde alle taxichauffeurs me naar Hoi An te krijgen in plaats van naar mijn hotel, dus ik heb verderop maar een poging gedaan ipv in al die drukte.

Na het inchecken heb ik lekker rustig aan gedaan. Mijn nachtrust in het Halloween party hostel viel een beetje tegen, dus ik was best moe.

Ik heb aan het eind van de middag nog even een rondje gelopen over het strand, erg mooi!

De volgende ochtend was ik vroeg uitgecheckt om papa te verrassen op het vliegveld. Hij kwam me een ruime week opzoeken, waarin we scooters van Da Nang naar Ho Chi Minh zouden rijden! Althans, ik dacht hem te verrassen.. Zo’n twintig minuten na de landing kreeg ik meerdere malen het verzoek mijn locatie door te sturen, maar dan was de verrassing weg, dus ik hield me stil. Echter bleek papa vast te zitten bij de douane, er bleek iets mis te zijn gegaan qua data op zijn visum, wat nu opeens niet meer geldig was en waardoor hij bijna teruggestuurd werd. Bij hoge uitzondering kon hij met een (enorm duur) noodvisum toch het land in.

Verrassing weg en een uur wachten dus. Uiteindelijk konden we dan samen wel een taxi pakken naar ons hotel, waar we wat dronken. Rond de middag zijn we met de taxi naar de scooter rental gereden, om daar onze Honda’s op te halen! Semi automatisch en de derde keer op een scooter ooit, dus ff spannend, helemaal in een stad! Maar het ging prima.

We hebben ze teruggereden naar het hotel en daarna eerst een ATM en lunch gezocht. Uiteindelijk is pap nog even gaan slapen en kon ik even relaxen in het hotel. Lekker op tijd naar bed en de volgende dag scooteren!

We vertrokken op tijd om eerst via de kust naar Hoi An te rijden. Hier hebben we even gestopt aan het strand om rond te kijken, maar met twee volgeladen scooters aan de weg voelde het niet heel prettig erg lang weg te blijven.

Vanuit de kust van Hoi An zijn we doorgereden dwars door Hoi An; superleuk stadje! Heel anders dan Da Nang, veel minder modern en meer authentiek Vietnamees. Gelukkig ook geen idioot brede wegen, dus best prima op de scooter.

Eenmaal het centrum uit hebben we een drankje gedronken bij een lokaal tentje. Toch besloten we even later terug te gaan naar Hoi An, omdat onze (al vrij oude) action cam op het punt staat het te begeven, terwijl we waarschijnlijk zoveel moois gaan tegenkomen, dus op zoek naar een nieuwe!

Even later met een nieuwe op zak konden we dan kilometers gaan maken. Wel zonder toffe beelden, want de accu moest nog wel geladen worden, helaas.

Na de eerste wat onwennige meters navigeren vonden we het en konden we zonder problemen door. Wel met een vrij lege maag, want behalve ontbijt hadden we nog niks gehad en overal waar we stopte om te eten, had men alleen drinken.

Rond 5 waren we dan in Kham Duc, mooi op tijd voor het donker. Daar nog wat snacks gehaald om onze maag morgen te stillen als we weer niks tegenkomen en geëindigd bij het restaurantje van het hotel.Drukke, maar goede eerste scooter dag!

De volgende ochtend vertrokken vanuit Kham Duc om in totaal 220 kilometer te rijden naar Pleiku. De volledige dag gereden, op een ochtend stop met drankje, een tank/snack stop en nog een drank stop vlak voor het laatste uurtje na.

Om 18u kwamen we aan in Pleiku, grote stad met veel lichtjes. Laatste stuk in het donker was interessant, het verkeer blijft bizar hier, maar bijzonder om naar te kijken. Genoten van bijzonder lekker eten en weer op tijd naar bed.

Op maandag zijn we om 8 uur al op de scooter gestapt om meters te maken, een totaal van ongeveer 200 kilometer stond vandaag op de planning!

Pleiku uitrijden was een ervaring op zich. Overal scooters, auto’s en geen voorrangsregels. Maar als je rustig aan doet gaat dat prima.

Eenmaal de stad uit, kwamen we door nog wat kleinere dorpjes tot we via een tolweg (alleen voor auto’s) een hele mooie route kregen door de bergen en bos. Leuke bochtjes en ook top weer (helaas dus ook verbrand!).

Na een stop bij een tankstation halverwege zijn we daarna doorgereden naar het centrum van Qui Nonh, waar we geluncht hebbben. Via de haven en de kust doorgereden tot zo’n 20 kilometer onder Qui Nonh, ook een hele goede weg. Daar zat ons hotel, een fantastisch mooi ding en pal aan het strand!

Omdat we mooi op tijd waren, was het vanaf een uur of 3 tijd om te relaxen daar, ook wel lekker! En ‘s avonds weer op tijd het bed in omde volgende dag 200 kilometers te rijden! Een beste rit, duswederom rond een uur of 8 op de scooter, op naar Nha Trang!

Wat een fantastische weg was dit. De eerste 80 kilometers vlogen voorbij. Daarna begon een stukje kustroute, waarbij zee zichtbaar was vanuit de bergen. De bergen wisselde zich af met zee, vissersdorpjes en bootjes, groene vlaktes met koeien, zandduinen en gave rotsen. We hebben vandaag veel stops gemaakt om van alle uitzichten te genieten, fantastische dag! Ondanks het beetje regen, dat mocht de pret niet drukken. Vietnam heeft qua landschap zo ontzettend veel verschillende dingen te bieden.

Uiteindelijk hebben we 10 kilometer voor de eindstreep nog pauze gehouden pal aan de weg op een berg. Een man had daar zijn mini terrasje opgebouwd met plastic tafels en stoelen om mensen te voorzien van een zitplaats met uitzicht en een koel drankje, het zag er zo grappig uit.Rond 4 uur kwamen we daar aan in het hotel waar we weer even een avondje konden relaxen.

Woensdag was echt een drama dag. Toen we klaar waren om te vertrekken, kwam het spontaan met bakken uit de lucht. Een halfuurtje wachten bleek achteraf totaal nutteloos, het regende nog net zo hard en de straten stonden inmiddels blank. Letterlijk, want als je moest wachten voor een stoplicht stond je gerust tot aan je enkels in de nattigheid.

Gezien het strakke schema hadden we weinig keuze en moesten er 140 kilometers gereden worden, naar Dalat! Na een uurtje begonnen waterdichte kledingstukken het al te begeven en in de bergen werd het ook steeds frisser.

Wel zonde, want de omgeving was fantastisch geweest anders. Enorme watervallen, helemaal met deze regenval natuurlijk en heel groen. Helaas werd het frisser en frisser en tot overmaat van ramp bleken onze benzinetanks ook nagenoeg leeg.. Maar midden in de bergen geen tankstation te zien natuurlijk. Dit resulteerde in met de motor uit naar beneden rollen om nog wat druppels te besparen.

Maar toen was er een lichtpuntje aan de horizon! Van de drie huizen aan een stuk bergweg bleek een klein cafeetje te zitten waar we ons hebben opgewarmd aan gemberthee, konden we poncho’s kopen en de beste meneer had ook nog ongeveer 3 liter benzine voor ons. Gered! We zaten nog zo’n 60km van Dalat, dat hadden we anders nooit gehaald..

Vanuit daar zijn we doorgereden tot we vlakbij Dalat waren. Toen ik de navigatie wilde aanzetten voor de laatste kilometers, bleek mijn telefoon het niet overleefd te hebben in mijn regenjas; waterschade.. In Dalat hebben we dus doorweekt eerst rondgetourd om een telefoonwinkel te vinden, maar door ons strakke schema vertelde die man ons dat hij ons niet kon helpen, hij had daar meer tijd voor nodig... Die avond moest hij dus maar in de rijst, op hoop van zegen.

Eenmaal aangekomen bij ons hotel was alles doorweekt. Het heeft me een halfuur gekost uberhaupt weer warm te worden onder de douche. Het uitzicht vanuit de kamer was wel fenomenaal, over het meer. We hebben nog wat gegeten en daarna ben ik lekker onder mijn deken gekropen. Wat een dag.. Een hoop avontuur dat me best bespaard had mogen blijven. Maar we hebben het weer overleefd (en nu, een paar dagen later, kan ik zeggen: mijn telefoon gelukkig ook!)

Na woensdag was ik dus even helemaal klaar met scooterrijden. Echter stond uitgerekend vandaag onze langste rij dag van de hele trip op het programma. We zouden de bergen uit rijden en weer richting kust gaan. Dus om half 9 weer met frisse tegenzin op de scooter gestapt. Schoenen alles behalve droog, last minute nog even een föhn op gezet, poncho’s onder de regenjas en rijden maar weer!

Het was donderdag nog steeds bewolkt dus ik zag het wel gebeuren dat het weer zo’n dag als woensdag ging worden. Gelukkig was Dalat uit een heel mooi stuk en ook de bergweggetjes daarna waren heel gaaf. Gedurende de rit trok het open en werd het nog mooi weer ook! De wegen waren grotendeels goed, het weer werkte mee en ik begin er ook best handig in de worden. Bochtjes met 60km/h gaat me inmiddels ook best goed af.

Onderweg nog even opgeschrikt door een slang midden op de weg (zie foto!. Papa reed er omheen maar vrij dichtbij waar hij denk ik van schrok en een onverwachtse beweging maakte. Daar schrok ik weer van, maar ik kon door de snelheid niet veel meer uitwijken, dus ik reed er ook vlak langsop. Gelukkig bleef hij nu wel rustig zitten, niks aan de hand dus. Sowieso is het een kinderboerderij gedurende de rit. We zagen onder andere koeien, waterbuffels, kippen, varkens, geiten en honden.

Even later werden we geconfronteerd met het feit dat we best opvallen als niet Vietnamezen. In deze gebieden komen amper toeristen, wat meestal leidt tot leuke momentjes, zoals iedereen die enthousiast toetert, een duim opsteekt, het peace teken gebaar maakt, of heel hard HELLOOOOO schreeuwt, aangezien dat voor de meeste mensen het enige Engelse woord is wat ze hier kennen. Deze dag hadden we dan even de vervelende kant, een scooter bleef maar aandacht vragen door naast mij te rijden, te roepen en om me heen te blijven hangen. Negeren werkte niet, dus zijn we even later even gestopt. Vervolgens kwamen we ze weer tegen en probeerden ze het opnieuw, gelukkig konden we ze even later afschudden. Best creepy.

Daarna zaten we aan de kust van La Gi in ons eigen hutje! Vrijdag stond er een beachdagje op de planning, lekker rustig aan gedaan, er stond toch maar zo’n 70 kilometer op het programma. Eerst hebben we nog een rondje gelopen over het terrein van onze accommodatie in La Gi van afgelopen nacht, wat enorm bleek te zijn. Heel hippie achtig, super leuk!

Daarna reden we naar onze volgende accommodatie! Een ontzettend mooi en luxe ding vandaag! Het zwembad was enorm en er is verder amper iemand hier. We hebben er de hele middag lekker gerelaxt en genoten van een dagje minder rijden.

De hele middag zijn ze hier druk geweest met voorbereiding voor een Vietnamees verjaardagsfeest, achteraf bleek voor de eigenaresse. Allemaal dansende mensen in de avond, echt heel grappig van een afstandje! Leuk om ook eens mee te maken.

Vandaag hadden we het laatste scooterdagje! Van de kust naar Ho Chi Minh. Het voelde in eerste instantie een beetje als kilometers die ‘nog even moesten’, aangezien de wegen niet zo spectaculair waren.

We hielden een korte stop in Vung Tau, als aanrader van de receptioniste. Viel toch best tegen, veel overdreven dingen. Grote promenades, net geknipte boompjes, grote wegen. Niet hetgeen waar je voor naar Vietnam komt. Bij de stop aan het strand moesten we nog een veel te hoge prijs betalen voor twee stoeltjes, waardoor we uiteindelijk maar op een stoepje zijn gaan zitten met twee colaatjes. Daarna maar gauw doorrijden!

De rit verder bleef erg gewoontjes, behalve dat er beduidend meer verkeer op de weg was dan voorheen. Blijven opletten dus en je kijkt je ogen uit, want de meest gekke combi’s kom je tegen op een scooter. Vijf man op een scooter? Geen probleem! Rechts inhalen? Waarom niet. Een twintig meter lange bamboestok vervoeren? Kan best op een scootertje! Hilarisch haha.

Het laatste stukje was wel heel grappig. We moesten met de ferry over naar de andere kant van de rivier. En aangezien het erg druk is in Ho Chi Minh, ging dit supersnel! Pier oprijden, kaartje kopen, kaartje afgeven, boot op, ff wachten & er weer af rijden!

En we made it, 1400 kilometer gereden! De verhuurder zat gelukkig niet midden in het centrum, maar we hebben toch wel wat drukte moeten doorstaan. Het was vandaag bloedheet, dus we zijn gaan afkoelen bij een nabij gelegen cafeetje, met een goedwerkende airco! Even later hebben papa en ik samen een taxi gepakt naar het vliegveld. Hij vliegt deze avond naar huis en ik ben net aangekomen in Bangkok.

Morgen begint dan een nieuw avontuur! Morgen rond het middaguur vlieg ik naar Melbourne, via Kuala Lumpur. Een lange dag reizen, waarna ik maandag en dinsdag in Melbourne zal zijn. Woensdag gaat het echte avontuur dan beginnen, ik ga tot8 decemberroadtrippen met een camperbusje van Melbourne naar Brisbane, samen met Coen (bekend van mijn eerdere Vietnam verhalen haha). Hij besloot mij te vergezellen nu Dennis wat eerder naar huis vertrekt, gezellig!

Liefs en tot snel, Wyke. (En kijk vooral eventjes op Polarsteps, ik blijf het proberen haha!)