Kia Ora!

Hier weer even een update, vanaf het zuidereiland van Nieuw-Zeeland. Ik was gebleven bij kerstavond en onze BBQ was helemaal geslaagd, leuke avond gehad!

Eerste m kerstdag viel helaas nogal tegen.. Ik had allerlei plannen aangezien ik me de vorige dag flink had kunnen opladen, bleek het weer alles behalve mee te zitten.. Het regende de hele dag non stop en het was echt om te huilen. De volgende dag zou ik vertrekken en zo had ik helemaal niks van de omgeving gezien..

Ik heb de dag maar wat uitgezeten met andere mensen die ook echt geen zin hadden uren te hiken in de stromende regen. En de mensen die het wel probeerden kwamen grotendeels gedesillusioneerd terug, want echt mooi was het uitzicht hierdoor ook niet meer.

In de avond, om 8 uur, werd het dan eindelijk droog. Ik besloot een wandeling te maken naar het strand en gelukkig was er wat gezelschap dat dat ook wel zag zitten. Goede keuze, want dat maakte mijn dag helemaal, de luchten en de omgeving waren namelijk prachtig, evenals de zonsondergang.

Daarna afgesloten met een drankje aan het kampvuur en daarna het bed in gekropen, want morgen gaat de bus vroeg. Een ‘eind goed, al goed’ eerste kerstdag!

Woensdag 26 december ging de bus vroeg, want dit zou een flink lange reisdag worden. We gingen namelijk van Marahau (Abel Tasman Park) naar Franz Josef en dat zijn best wat kilometers.

Na twee simpele koffie en toiletstops reden we richting de westkust, ik moest meteen aan de Great Ocean Road denken. Niet hetzelfde, wel hetzelfde idee. We aten lunch aan zee, waar het overigens prachtig was en sprongen daarna weer in de bus richting Greymouth.

Vlak voor Greymouth hielden we nog een stop voor de welbekende ‘Pancake Rocks’, de foto’s spreken voor zich. Hele mooie route, topweer en gave uitzichten en dus een hele leuke stop!

Vervolgens maakten we nog een stop in Hokitika, de Jade (groene steen) hoofdstad van Nieuw-Zeeland. Daar kocht ik mijn Nieuw-Zeeland armbandje, die ik nu al weer verloren ben (losgegaan, gelukkig was hij niet zo duur, 2$ haha..).

Uiteindelijk kwamen we dan rond zes uur eindelijk aan in Franz Josef. Na een korte stop ivm de briefing voor de ‘Heli hike’ gingen we naar de accommodatie. Er was ‘Pizza Fest’, een all you can eat pizza avond, waar we aan deelnamen en daarna hebben we nog wat drankjes gedaan!

Donderdag was een van de allergaafste dagen tot nu toe! Ik had een ‘heli-hike’ geboekt, waarmee ik per helicopter naar de Franz Josef gletsjer gebracht werd en daar een hike zou doen.

Aangezien hij woensdag nog gecancelled was (laaghangende bewolking) ging ik er maar niet te hard vanuit dat het vanochtend veel beter zou zijn. Maar niets bleek minder waar, het was echt fantastisch weer en we gingen gewoon!

Om 8 uur zaten we klaar voor de briefing waarna we in hikeboots stapten en met een tasje met oa. spikes klaar waren voor het avontuur. We liepen naar de heli waar we in twee groepjes van 5 gedeeld werden en zo per helicopter afgezet werden op de gletsjer, hoe vet!

Aangekomen gingen de spikes onder de schoenen en kreeg iedereen een wandelstok. We klommen naar boven, door het ijs, langs het ijs en over het ijs. Aangezien het weer woensdag slecht was, het de dag ervoor kerst was en de gletsjer vrij vlot smelt, waren de uitgekapte paden vrij vlot verdwenen waardoor onze gids erg druk was met het opnieuw creëren van paden voor ons. Maar zo hadden we ruim de tijd om te genieten van de omgeving, ook niet verkeerd, want het was heel bijzonder!

We hebben er tot rond de middag gewandeld en daarna werden we weer opgepikt, rond 1 waren we wel weer terug. Een enorm gave ervaring, die ik niet had willen missen!

In de middag even rustig aan gedaan en daarna hebben we nog een kijkje genomen bij de hot pools, die zaten bij de prijs in. Lekker gechillt in warme zwembaden en daarna voldaan weer terug.

Vrijdag was wederom een relatief lange reisdag van Franz Josef naar Wanaka, tevens mijn verblijfsplaats voor Oud&Nieuw. Half 9 zaten we in de bus en kon de rit beginnen.

Onze chauffeur Lego vertelde ons vooraf al dat dit een van zijn favoriete ritten van de bustour was en ik snap zeker waarom. We moesten langs de kust, door de bergen en langs allerlei prachtige meren.

We hielden stops bij diverse uitkijkpunten. In de ochtend deden we een hike van 45 minuten naar het meer en in de middag een wandelingetje naar de Blue Pools en een grote waterval.

Na al deze stops hadden we ook nog een stop aan zee om wilde dolfijnen te spotten (wel gezien, niet op camera kunnen krijgen). En de laatste stop was een stop met uitzicht over een van de meren in de omgeving; supermooi!

Ondanks dat we pas rond 5 in Wanaka aankwamen was het een mooie dag! Omdat ik hier wat langer blijf dan de rest van de groep sliep ik in een ander (scheen wat beter te zijn) hostel, maar rond de avond heb ik ze weer opgezocht.

Het was namelijk prachtig weer, dus we gingen picknicken op het strand. Enig nadeel (zul je net zien..), toen de boodschappen gehaald waren en we het strand op liepen was de zon nergens te bekennen en waaide het flink.

Vernikkelen aan het strand dus. Daarna zijn we de Irish Pub in gedoken en na een gezellige avond heb ik iedereen gedag gezegd. Wie weet kom ik nog wat mensen tegen, maar dat zien we dan wel weer.

Zaterdag had ik een heerlijk chille dag in Wanaka. Het was topweer, dus rond de middag ben ik na een bezoekje aan de supermarkt en met een laag zonnebrand op lekker gaan relaxen aan het meer.

Mensen kijken, boekje lezen, foto’s van de afgelopen dagen bekijken en mijn lunch uit de supermarkt opeten. Ik heb me er prima vermaakt, even een ik-dag en lekker opladen.

Daarnaast boekte ik mijn skydive voor de volgende dag! Spannend.

Aan het einde van de dag nog even een drankje gedaan met de mensen van mijn hostel en daarna op tijd naar bed voor de skydive!

Zondag ben ik vroeg opgestaan om het Skydive centrum te bellen; gaat het door of niet? En ik mocht inderdaad aantreden, want het weer was prima!

Met een shuttle vanaf het centrum naar de kleine Wanaka skydive airport gebracht waar ik wat papieren moest tekenen en vervolgens mijn spullen in een kluis kon stoppen en mezelf in een overall en een harnas mocht hijsen.

Ik ontmoette mijn parachutist en aangezien ik de foto’s en video’s bijgeboekt had (megaduur, maar aangezien ik niet van plan ben veel vaker te springen, wilde ik toch graag beeldmateriaal) ging hij me kort voor vertrek nog even interviewen. Heel awkward natuurlijk, maar part of the experience denk ik.

Even later werden we naar het vliegtuig gedirigeerd en mochten we instappen. Omdat ze werken met drie verschillende hoogtes hing het vliegtuig al stil op 12.000 feet omdat daar de eerste vier sprongen. Heel gek om die het vliegtuig uit te zien verdwijnen en vervolgens zelf nog een stukje door te vliegen.

Na hun sprongen kreeg ik ook een zuurstofmaster, een standaardprocedure voor het springen van deze hoogte.

Nog geen 5 minuten later was het mijn beurt. We gingen zitten op het randje van het vliegtuig en voor ik het wist werd ik er min of meer uitgeduwd door mijn parachutist. Daar ging ik dan.. De vrije val duurde ongeveer een minuut en ik kan je vertellen dat dat best lang is. We gingen nog dwars door een wolk heen, ook wel weer grappig. Hele ervaring, maar door het extreme hoogteverschil was het wel een aanslag op mijn oren. Gelukkig doen die het inmiddels weer naar behoren.

Vanaf het moment dat de parachute uitging werd het allemaal een stuk comfortabeler en relaxter. Ik kon rustig van al het uitzicht genieten en even later liep de landing ook voorspoedig. Daarna kreeg ik een usb mee met alle foto’s en video’s die ik gelukkig kon bekijken in mijn hostel.

Veel meer dan dat heb ik vandaag ook niet gedaan. Nagenoten, de foto’s bekeken en een filmpje gekeken. In de avond ben ik nog een blokje om geweest in het centrum, maar het regende dus was niet zo fantastisch. Gelukkig maakte de ochtend een hoop goed, het was een hele toffe ervaring! Deze week zit nu al vol hoogtepunten (letterlijk, haha!)

Oudjaarsdag heb ik lekker ontbeten in de tuin, want het was wederom heel mooi weer! Ik besloot na mijn ontbijt een bezoekje te brengen aan de Wanaka Tree, de bekende attractie van Wanaka.

Deze boom groeit namelijk in het Wanaka meer, een bijzondere verschijning dus.

Na het zelf te hebben gezien en wat foto’s verder, maakte ik dat ik weg kwam, want het stikte er van de toeristen!

Ik liep terug via de supermarkt en eindigde weer aan het strand met mijn lunch, heel vervelend.. Not.

Daarna ging ik terug naar mijn hostel, want ik moest ook weer eens wassen.. Tijdens de was met wat mensen in het hostel gekletst, de meesten gingen naar een nabijgelegen festival rond de middag, om daar oud en nieuw te vieren. Ikzelf had nog weinig plannen, ik kende wel iemand die hierheen kwam met de bus van vandaag, dus mogelijk dat wij gingen afspreken.

Aan het eind van de middag waren we in het hostel nog met drie over, twee jongens (van de VS en van Israël) en ik. Na het koken en een frisse douche besloten we met z’n drietjes Taki (het israëlische Uno) te gaan spelen, met de nodige drankjes. Enorm gezellig!

Rond half 11 gingen we naar de stad, er was een dj aan het draaien op het plein en verder vroegen ze eigenlijk overal entree. We besloten eerst een beetje rond te lopen en eindigden rond middernacht met onze voeten op het strand van Wanaka, om het vuurwerk te kunnen zien. Dat was overigens fantastisch mooi, ze staken het af vanaf de haven zodat het precies boven het meer afging. Heel gaaf!

Daarna wilden de jongens kebab halen en ben ik meegeweest. Eenmaal daar liep ik iemand van een van mijn eerdere bussen tegen het lijf, superleuk! Hij was weer met een groep mensen die ik ook kende en dus eindigden we met z’n allen in een bar. Rond half 3 had ik het wel gezien en ben ik teruggegaan.

Op nieuwjaarsdag mocht ik om half 11 aantreden voor de bus naar Queenstown. Viel mee, het had erger gekund. Voordeel; bijna niemand was zo gek, dus ik had een hele rustige bus.

Het was geen hele lange rit, we hadden nog een tussenstop bij het bungeejump centrum. Supergaaf, maar gezien al mijn eerdere activiteiten, moet ik nu maar even rustig aan doen. (En eerlijk gezegd lijkt me dit nog een stuk enger dan een skydive).

Ergens halverwege de middag kwamen we aan in Queenstown, waar ik een beetje door de stad gewandeld heb. Eerst met een Nederlands meisje van deze bus, daarna even met twee andere Nederlandse meisjes op het gras gerelaxt en toen ik terugging naar mijn hostel kwam ik Simon, een Duitse jongen van mijn bussen op het Noordereiland weer tegen.

Uiteindelijk bleek een grote groep van die gezellig bus daar in Queenstown te zitten, dus ben ik ‘s avonds nog wat met ze gaan drinken. Superleuk dat je elkaar blijft tegenkomen!

Vandaag, 2 januari, heb ik besteed aan het uitzoeken van foto’s en het schijven van mijn blog. Ik had flinke hoofdpijn (nee, gister geen druppel alcohol gedronken haha)en had niet echt ergens zin in. Heb een beetje de stad door gewandeld en gerelaxt in de zon! Soms zijn die dagen ook wel lekker.

De komende dagen ga ik de meest zuidelijke loop doen van Nieuw-Zeeland, zoals het Milford Sound National Park en Stewart Island. Daarna reis ik weer omhoog richting Christchurch, want over een kleine anderhalve week vlieg ik alweer naar Fiji! Time flies!

Tot slot nog; Iedereen de beste wensen voor 2019! Dat iedereens dromen maar uit mogen komen! Ik ben aardig op weg, dus ik hoop dat lekker voort te zetten in het nieuwe jaar. Cheers!