Bula, vanaf het hoofdeiland van Fiji! Mijn laatste uurtjes gaan hier in, dus even een verslagje van de afgelopen week! Kleine samenvatting: chillen, eten, chillen, slapen en opnieuw haha!

Zaterdag 12 januari checkte ik ‘s ochtends uit in Christchurch, om 12 uur kwam de shuttle me ophalen en bracht me richting de airport. Daar liep alles heerlijk voorspoedig en raakte ik aan de praat met een Kiwi die nu in San Fransisco woont en een tussenstop had in Fiji, voor ze naar de VS ging, na een bezoek aan familie. Na de check in verloren we elkaar uit het oog, maar in het vliegtuig bleken we naast elkaar te zitten, toeval! Gezellige buurvrouw dus!

Aan de andere kant van mij zat een hele vriendelijke mevrouw uit Fiji, die me meteen al haar hulp aanbood voor accomodaties en me er op wees dat ik in mijn eentje altijd op moest passen. Lief! Ik heb alleen mijn accomodaties al geboekt dus de hulp was overbodig, wel heel schattig.

Na het opstijgen zagen we de bergen van Nieuw-Zeeland vanuit de lucht, een hoop bergen en ook sneeuw/ijs. Toch cool te weten dat ik daar ook ergens rongelopen heb, zoals bij de Franz Josef helihike en mijn wandeling in de omgeving van Mount Cook! Daarna komden we vanuit het vliegtuig ook heel mooi de aankomst op het hoofdeiland Fiji zien (net een stukje geen bewolking)!

Bij aankomst stonden er twee mannen voor de douane met een gitaar liedjes te spelen om ons welkom te heten, supergaaf! Ik vond Fiji vanaf toen al leuk haha! Toen werd het nog beter want na het afhalen van mijn bagage ging ik naar de travelshop waar ik mijn ticket van had voor mijn rondtrip, daar kreeg ik weer een warm welkom en een mooie ketting! Superlieve en behulpzame mensen.

Ik moest even wachten op de taxichauffeur, maar die kwam binnenlopen, zei gedag en ging meteen met mijn backpack aan de haal. Service!

In een kwartiertje reden we naar mijn accomodatie. Het is eigenlijk een groot resort aan zee, alleen met gedeelde kamers. Helemaal prima dus, superfijn! Helaas is het al donker dus zag ik niet zoveel meer..

‘s Avonds zat ik met mijn slippertjes (yes, mijn teen voelt gelukkig steeds beter, moet er alleen niet naar kijken want hij ziet er niet uit haha) aan een tafeltje over zee te kijken voor ik naar bed ging. Het is hier vies warm, zelfs zonder de zon, dus ik mag weer heel goed gaan smeren wil ik niet als kreeftje de eilanden verlaten.

Zaterdag was dus een reisdag en daarna op tijd naar bed. Toch wel een beetje moe en zondag werd ik om 7u al opgepikt voor de boot. De boot naar de Yasawa eilanden, Barefoot Kuata als eerst! Het was zo’n twee uur varen, dus had ik daar nog de hele dag om te relaxen.

Zondag werd ik dus om 7 uur al opgehaald voor mijn boot. Er was enige onduidelijkheid, want de klok werd exact deze nacht (natuurlijk..) verzet. Maar het liep allemaal goed af. In de bus en bij de boot wat gekletst met een Deense en een Canadees, die beide naar andere eilanden gingen. Daarnaast zaten er nog twee gepensioneerde Amerikaanse dames achter ons, die hartstikke lief en gezellig waren. De twee uur op de boot vloog voorbij. Overigens is de zee hier bizar rustig, ik heb nagenoeg nog geen golven gezien! Heel relaxt boottripje dus! Met als uitzicht het ene miniscule eilandje na het andere, wauw!

De Yasawa flyer (een catamaranboot met drie verdiepingen) vaart ‘s ochtends uit vanaf het hoofdeiland, maakt een rondje eilanden en keer dan ‘s avonds weer terug. Het derde eiland was mijn eerste stop! De grote boot werd stilgelegd, er kwamen verschillende kleine bootjes aanvaren die ons met onze bagage oppikten en toen we de kust naderde stonden er al weer twee mannen klaar met gitaar en hun welkomstlied, die ze afsloten met Bula (het ‘hallo’ van Fiji, wat overigens nog veel meer gastvrije betekenissen heeft), waarop iedereen Bula terugriep, een komische gewaarwording. Verder stond er verderop ook nog iemand te dansen op een rots om ons welkom te heten, bijzonder maar heel leuk!

Het was de dagen op Barefoot Kuata bloedheet en ik verbrand als een malle, maar het was er wel heel mooi en fijn. Mensen zijn heel vriendelijk en praten graag, ik heb zelfs toe kunnen kijken hoe iemand voor mij een mandje vlocht, superleuk!

Verder niet heel veel toeristen, lekker muziekjes luisteren en een boek lezen met af en toen een plons in het zwembad; heaven! Want, ook al klinkt dat heel verwend en geloof het of niet, reizen kan best vermoeiend zijn. Een momentje voor mezelf kwam niet verkeerd uit, dus nam ik het er hier maar van!

‘s Avonds zijn de diners heel goed (van a la carte, tot buffet en sharing on the table) en daarna is er weinig meer te doen. Rustige en vroege nachten dus.

Wel hebben we nog gezellig spelletjes gespeeld met de mensen die hier zijn, basic, maar gezellig. Een van de ochtenden heb ik nog de zonsopkomst bekeken, ook fenomenaal. Aan mooie uitzichten was hier geen gebrek.

Na twee nachten op Barefoot Kuata maakte ik de overstap met de boot naar Barefoot Manta, zo’n anderhalf uur varen. Ook daar heb ik de eerste twee dagen maar weinig spannends meegemaakt. De Yasawa eilanden zijn volledig gericht op toerisme, dus behalve een mooi resort en een prachtige omgeving is er ook helemaal niks. Resultaat; je doet ook helemaal niks. En dat bevalt me eigenlijk prima haha.

Ik weet niet hoeveel kilo ik zwaarder ben na al dat niks doen, want het concept eten begrijpen ze hier wel iets te goed. De mensen zijn zo vriendelijk, het zijn een soort feeders; ze komen je gerust vertellen dat je meer moet eten in het kader van “make your belly happy”. Nou, mijn excuses mevrouw, maar mijn belly wordt vrees ik allesbehalve happy als ik er nog meer in stop..

Maar goed; mooi weer, goed eten, prachtige omgeving en een goede reden om niks te doen, wat wil een mens nog meer?

Een beetje actie! Dus daar was het op dag 3 op Barefoot Manta tijd voor. Ik had me namelijk, gedeeltelijk door anderen hun enthousiasme, gedeeltelijk in een soort waas, opgegeven voor een introduik, gezien ik nog nooit gedoken had. Hartstikke leuk, enige kléíne puntje was dat we dat gingen doen op 12 meter diepte van de Stille Oceaan met een groepje haaien. Want vertelde de meneer van de duikschool trots; Fiji is de enige plek ter wereld waar je zonder duikcertificaat en zonder kooi kan duiken met bullsharks, ookwel stierhaaien in het Nederlands. Waar wikipedia dan weer over zegt; “De stierhaai is een onvoorspelbare, vaak agressieve soort en verantwoordelijk voor veel aanvallen op mensen.” Great.

Ik moet zeggen dat ik niet het idee heb gauw bang te zijn, maar hier heb ik toch wel even de kriebels van gehad. Gelukkig ging Morgan, een Canadees van mijn resort die ook nog nooit gedoken had ook en was ik blij te merken dat hij ook wel een beetje nerveus was.

In de ochtend vertrokken we naar een ander eiland, waar nog drie Ierse meiden meededen met de duik, ook allen zonder ervaring. Eenmaal in onze duikpakken gehesen kon de spoedcursus beginnen. We leerden de minimale basis; ademhaling, signalen onderwater en hoe je water uit je bril/mondstuk kreeg.

Toen iedereen een beetje gewend was en zich comfortabel genoeg voelden, voeren we naar de locatie van de haaien. Daar gingen we het water in en werden we begeleid door ieder een eigen instructeur tot 12 meter diepte. We waren er nog niet aangekomen of de haaien doken op. Wij werden gepositioneerd achter een miniscuul muurtjes van misschien iets meer dan een halve meter en voor ons zwommen héél veel haaien. Ze werden gevoerd door wat duikers waardoor ze enorm dichtbij kwamen, bizar. Eng, maar ontzettend cool tegelijk.

Na 30/45 minuten werden we weer langzaam omhoog begeleid, waar we de boot weer in gingen. We werden nog naar het eiland gebracht om te lunchen en daarna gingen we terug. Wat een gave ervaring! Achteraf werd ons verteld dat er 16 haaien waren en in totaal vier soorten.

De middag heb ik nog nagenoten en foto’s en filmpjes laten zien aan wat staffmedewerkers die erg nieuwsgierig waren naar mijn ervaring. Wederom een hoogtepunt van mijn reis, ik had het niet willen missen!

De volgende ochtend werd ik weer gedag gezongen (blijft bijzonder, ze zingen hier voor elke gelegenheid, en goed ook! Het lijkt wel alsof ze erop aangenomen zijn haha!) ik vertrok naar Blue Lagoon voor mijn laatste twee nachten op de Yasawa eilanden. Wát een paradijs. Fantastisch strand, wederom lieve mensen en nog meer luxe. Mijn kamer had hier zelfs airconditioning, ik denk dat dat de hoofdreden is dat ik niet gesmolten ben.

Het was hier namelijk erg warm, met een hele hoge luchtvochtigheid. Tel daar bij op de we op Blue Lagoon de nodige regen hebben moeten verduren en het was helemaal plakken. Mijn laatste dagen sloot ik dus af met definitieve kennismaking van het regenseizoen op Fiji, weer een ervaring rijker..

Gisteren had ik de Yasawa flyer weer terug naar het hoofdeiland. Waar de heenweg zoveel mooie uitzichten gaf was het gisteren maar grauw en regenachtig. Uitgerekend wanneer we van de boot af gingen begon het weer te gieten natuurlijk. Maar ach, het is in elk geval niet koud, dus ik mag niet klagen (ja, jullie in Nederland wel, vooruit).

Ik heb dus op Fiji voornamelijk full time gerelaxt, boeken verslonden en mezelf gelukkig geprezen met alle mooie uitzichten, maar ook met deze reis in het algemeen. Want wat heb ik tot nu toe veel mogen zien, doen en meemaken. En wat heb ik onderweg veel toffe mensen ontmoet, waarbij ook echt vriendschappen zijn ontstaan. Ik had dit oprecht allemaal niet durven dromen.

Dussss, vanavond op naar het volgende avontuur. En het volgende bijzondere; ik ga tweemaal 21 januari meemaken. Nu ik dit schrijf is het maandag 21 januari in Fiji, ik vlieg hier vanavond. Als ik aankom in de Verenigde Staten is het daar kwart voor 12 in de ochtend, wederom 21 januari. Back to the past dus! Van 11 uur voorlopen op Nederland, ga ik zo 9 uur terug. Een hele lange dag dus! Eens zien wat Californië me gaat brengen!

Liefs, Wyke.