Goedenavond vanaf mijn laatste uurtjes Verenigde Staten! Vannacht vlieg ik met een overstap in Guatemala naar Costa Rica, waarhet volgende avontuur weer begint; een groepsreis grotendeels over land naar Guatemala.

Maar eerst mijn groepsreis in de VS! Die startte op zondagochtend 27 januari.

Deze ochtend ben ik met Aimee (waarmee ik Los Angeles verkend had) gaan ontbijten in het hotel en daarna hebben we onze spullen gepakt en uitgecheckt. Onze groep had zich al aan een tafel verzameld en na wat papierwerk deden we een voorstelrondje. Ik ging deze week rondreizen met Jay, de buschauffeur, 4 Britten, 2 Australiërs, 1 Duitser en 1 Noor, een gezellig gemixt gezelschap dus.

We vertrokken na een boodschappen momentje richting Joshua Tree National Park. Een park, een woestijn eigenlijk, vol met (heel verrassend!) Joshua Trees. En stenen, heeeeel veel stenen.

We deden een kleine hike, maakten wat stops onderweg en aten onze lunch op een van de grote stenen. Vervolgens hadden we nog een spot om “the arch” in steen te spotten, maar die vond ik niet zo spannend.

De namiddag bestond uit kilometers maken. Rond een uur of 6 bereikten we Laughlin, een stadje vol met grote hotels en casino’s in de woestijn haha. We gingen een uurtje later gezamelijk uiteten bij een all you can eat buffet, was erg gezellig.

De laatste uurtjes hebben we volgemaakt in het casino op de benedenverdieping van ons hotel, waarbij ik welgeteld een kwart dollar gewonnen heb, hoezee haha.

Daarna was iedereen flink kapot en gingen we lekker slapen. Hotelkamers deze keer, weer eens wat anders dan hostels haha!

Maandag hadden we in de ochtend een lange rit naar de Grand Canyon. Dus veel in de bus gezeten. Grand Canyon ligt in de staat Arizona, waar we dus ook een uur verloren door het tijdverschil.

Rond de middag kwamen we aan bij het restaurant van het park waar we eerst even geluncht hebben. Daarna had onze gids Jay het fenomenale plan om ons alle negen te blinddoeken om ‘ineens’ het fantastische uitzicht over de canyon te hebben. Heel tof uiteindelijk, maar ook wel eng. Helemaal toen hij tot drie keer toe zei dat we echt absoluut geen stap naar voren mochten doen. Onzin natuurlijk, maar we hadden geen idee met die blinddoek om waar we waren.

Het uitzicht was fantastisch. De canyon is zo bizar groot en lag vol in de zon waardoor de kleuren heel mooi waren. We hebben in totaal ongeveer 3 uur rondgelopen met een hoop fotostops en daarna zijn we naar ons hotel gegaan.

In de avond zijn we met z’n allen uit eten geweest bij de Mexicaan, was een prima diner! Daarna nog naar een dichtbijzijnd hotel geweest waar we konden bowlen en daarna op tijd naar bed. De wekker stond om 6 voor dinsdag; de zonsopkomst in de Grand Canyon.

Deze viel alleen flink tegen! De canyon was mooi, zoals altijd, maar het was flink bewolkt en er was geen zon te zien.. Weinig opkomst dus, jammer..

Daarna zijn we met z’n allen wezen ontbijten. We aten wat in de Grand Canyon village en iedereen ging daarna nog een rondje lopen. Ik voelde me niet zo lekker, dus ben binnengebleven, geen straf want buiten was het hier ook zeker rond het vriespunt.

Na deze ochtend zijn we de auto ingestapt en hebben we eigenlijk de hele middag op een lunchstop na gereden. Mijn buik voelde nog steeds niet top, dus ik heb geprobeerd te slapen. Gelukkig was het daarna wel een stuk beter!

Eenmaal aangekomen in Las Vegas zijn we over de strip gereden en heeft de tourleider ons het een en ander laten zien. Vervolgens zijn we gaan inchecken bij het hotel en spraken we een tijd af samen te gaan eten. We maakten ons meteen klaar voor de avond, want we zouden met een partybus twee uur door Las Vegas gaan rijden en eindigen bij een club.

Na het eten werden we dus opgehaald en hadden we een prive partybus! Lampjes, een paaldanspaal, bekerhouders en bakken met ijs om de drankjes koel te houden. Geweldige ervaring, zoveel lol gehad met de groep. We zijn wezen stoppen bij de welbekende trouwkapel, het vegas sign en we eindigden bij de fonteinshow!

Daarna zijn we de club in gegaan, waar helaas twee meiden geweigerd werden. Eentje had haar id-kaart uitgeleend aan de ander aangezien zij nog geen 21 was en de security had dat door. Gelukkig konden ze er redelijk om lachen en hadden wij ook nog een goede avond. Hele geslaagde dag!

Woensdag had ik een wat mindere dag.. Wakker geworden met buikpijn en niet fit zijn. Misschien ook niet heel verstandig om te drinken als je al niet helemaal lekker bent (gisteren), maar ik ben natuurlijk ook maar kort in Las Vegas.

Rond de middag meende ik me beter te voelen, dus na een warme douche sloot ik aan bij de rest. Was het plan.. Toen ik goed en wel beneden stond was ik zo trillerig dat het wel geloofde. Weer terug naar bed dus.. Daar maar een beetje gerelaxt en nog wat uurtjes extra slaap meegepakt. Het is niet anders..

In de avond zijn we weer met de groep uit eten geweest, dat viel gelukkig wel aardig, na een hele dag niet eten.. Daarna met de bus naar het Bellagio Hotel, waar we tickets hadden voor de Cirque de Soleil Misère show. Geen goedkope kaarten, maar elke dollar waard. Fenomenale acts en heel leuk om naar te kijken! Uiteindelijk mijn dag dus nog wel positief afgesloten.

Donderdag was het allemaal niet zo spannend. We gingen van Las Vegas naar Yosemite National Park. Oftewel; de hele dag in de bus, want dat was een flink stuk.

Vond ik niet zo erg, want ik had me wel eens beter gevoeld, dus lekker veel geslapen en naar buiten gekeken.

Aan het einde nog een mooie zonsondergang mogen meemaken vanuit de bus. Zo is autorijden helemaal niet zo vervelend!

Vrijdag reden we in een uurtje van ons hostel naar Yosemite National Valley. Vanuit daar een shuttle genomen naar een van de tracks, richting Negara Falls.

Geweldige wandeling, dwars door het bos waar overigens ook zwarte beren leven, alleen zijn die nu in winterslaap. De uitzichten waren fenomenaal en spreken voor zich denk ik. Letterlijk hoogtepunt was het uitzicht over de Negara Falls, daarna ben ik met een groepje teruggelopen. Mijn app zegt dat het zo ongeveer 133 verdiepingen klimmen was, toch een beetje actief dus tussen alle feestjes door.

Warm is het hier niet en ik was best moe (volgens mij heeft mijn weerstand de laatste dagen wat probleempjes), dus ik heb even gerelaxt in het café terwijl nog wat anderen nog een kleine wandeling deden.

Daarna rond 5 moe maar voldaan teruggegaan naar het hostel en gezamelijk gekookt en gegeten. ‘s Avonds begon het hard te regenen en lag iedereen toch op tijd in bed. Vandaag was een van de hoogtepunten van mijn VS trip tot nu toe!

Zaterdag hadden we onze laatste groepsreis dag. We reden weg uit Yosemite National Park, waar het inmiddels dramatisch weer was. De wegen werden ook afgesloten ivm modderstromen en ander regendrama, dus hadden we mazzel dat het donderdag nog wel zo mooi was.

De rit zelf was top, op een gegeven moment reden we echt in een soort teletubbielandschap, echt bizar groen! Wel gaaf, scheelt dat de busritjes tot nu toe niet echt saai geweest waren. Er valt uit het raam kijkend geboeg te zien!

Vanuit Yosemite National Park zijn we via een zo snel mogelijke route naar San Francisco gereden. We reden naar de andere kant van de Golden Gate Bridge waarna we terugliepen over de brug met goed uitzicht over heel San Francisco en onder andere het Alcatraz eiland.

Daarna hebben we nog wat rondgetourd in de hippiewijk en hebben we onder andere het huis van Ms Doubtfire (de film) bezocht. Uiteindelijk werd iedereen bij zijn/haar hostel gedropt en spraken we met bijna de hele groep af in de avond om te eten bij de Italiaan. Goede keus, heel leuk restaurant en we kregen zelfs een beetje tiramisu toe om te testen.

Goede afsluiting van mijn groepsreis, vanaf nu weer wat meer op mezelf en mijn zelf gemaakte plannen aangewezen dus!

Zondag, mijn eerste dag in San Fransisco was weinig spannends. Ik was telkens al maar half fit tijdens mijn groepsreis dus ik nam de eerste dag de tijd om eens te relaxen in mijn hostel en bed. Heerlijk.

In de avond ben ik nog wel even weggeweest met een van de meiden in mijn hostel die ik kende van de groepsreis, naar een hostelavond. Voor 15 dollar kregen we in drie kroegen wat te eten en speelden we spellen met andere mensen van het hostel. Was gezellig, daarna mijn bed in gegaan!

De volgende ochtend sliep ik uit en ging ik met Kieva, hetzelfde meisje als gisteren, naar Alcatraz. Het was superkoud en winderig in San Francisco (graad of 8) en tot overmaat van ramp ging het ook nog regenen voor we bij de pier waren. Zeiknat en koud dus, heel fijn. De boottocht was zo’n twintig minuten, waarna we op het eiland aankwamen. De gevangenis op Alcatraz is al een poos gesloten, maar zeker met deze kou en wind is het duidelijk dat dit absoluut geen fijne plek is om vast te zitten. Ze hadden een interessante audiotour die ons rondleidde door de gangen van de celblokken, erg indrukwekkend.

Na de rondleiding hebben we verder niet echt het eiland meer overgelopen, want het weer was nog steeds niet fantastisch en gewoon koud. We namen dus de boot terug en hebben een kijkje genomen op pier 39, waar allerlei kleine souvenirwinkeltjes en snoepwinkels zitten, leuk straatje.

Ik heb hier clam chowder bread bowl gegeten, dat is een soort vissoep met verschillend vis in een zuurdesem broodbol. Erg lekker en lekker warm haha.

Daarna zijn we tot het einde van de pier gelopen en hebben daar de zeeleeuwen bezocht. Die liggen allemaal herrie te maken voor de pier, ze maakten zoveel geluid dat we precies wisten waar we heen moesten!

Vanuit pier 39 zijn we via de CVS, een drogerij/supermarkt, teruggelopen naar het hostel. Ik was in de voorbije dagen al weer het een en ander kwijtgeraakt (haarborstel, oeps..), dus even aanvullen haha!

In de avond hadden we gratis diner van het hostel, pasta, knoflookbrood en salade, prima dus! Uiteindelijk maar even meegeholpen met de afwas en daarna nog met een uitgedund groepje van de groepsreis afgesproken in een leuke bar.

Daarna weer lekker mijn warme bedje in, ik kan nog niet zo wennen aan de lagere temperaturen hier.. Nog even volhouden en dan zit ik weer in de warmte!

Dinsdag had ik een erg zware dag. Ik was al een paar dagen niet geheel fit en toen daar opeens mijn eerste heimweeverschijnselen van deze trip ooit bij kwamen was ik er helemaal klaar mee. Ik kreeg een zwaar verlangen naar thuis en mijn eigen plek. Wat hoe leuk dat reizen ook is, nu na zo’n 6 maanden begint het me toch een beetje op te breken. Het feit dat je nergens thuis bent, altijd weer die (onderhand bloedirritante) rugzak moet in- en uitpakken en met je mee moet slepen, je nergens echt privacy hebt aangezien ik nagenoeg altijd kamers deel, telkens nieuwe mensen moet ontmoeten en je totaal geen week of maandritme hebt, is gewoon een hele andere manier van leven. Tel daarbij op dat ik zoveel leuke mensen in Nederland heb moeten achterlaten die ik nu ook al een hele poos niet meer gezien heb (op vanaf een beeldschermpje na) en de drama was compleet. Ik was in de ochtend al klaar met deze dag en heb niet veel anders gedaan dan in het hostel rondhangen.

Gelukkig, en dat maakt reizen dan ook weer bijzonder en heel fijn, had ik de liefste kamergenoot ooit (een Indiaas meisje, op de foto) die mijn hele bed volgooide met haar gekochte snacks die ik op mocht eten in de avond en de volgende ochtend me nog een muffin kwam brengen voor het geval ik ook deze dag niet van plan was de kamer uit te komen. Gelukkig voelde ik me al een stuk beter en heb ik woensdag een gratis wandeltour gedaan door het centrum van San Francisco. Superleuke gids, een leuke rondleiding gehad en wat over de geschiedenis geleerd. Daarna in het zonnetje (maar met tig laagjes want; nog steeds koud) lekker geluncht en vervolgens mij weg vervolgd naar de Twin Peaks, waar ik met Aubrey, een meisje dat ik had leren kennen op Fiji, had afgesproken. Zij woont in San Francisco en heeft me een kleine rondleiding gegeven op verschillende plekjes van San Francisco.

Eerst dus naar Twin Peaks, vanuit daar hadden we een tof uitzicht over de hele stad. Daarna reden we door naar het Golden Gate park, dat bizar groot is. We deden een bezoekje aan de Japanse theetuin, een bloementuin, een supermooi meer en de bizons daar.

En de Nederlandse molen in San Fransisco konden we natuurlijk niet overslaan! Vervolgens zijn we samen sushi wezen eten en daarna heeft ze me weer terug naar mijn hostel gebracht, prima dag dus!

Voor donderdag boekte ik een vlucht naar San Diego in de hoop het iets minder koud te hebben haha. Plus ik was al bijna een week in San Francisco dus het werd ook wel weer tijd voor wat anders vond ik.

Rond half 2 ging mijn vlucht en rond 3 kwam ik aan in San Diego. Daarna met de bus naar mijn hostel en gelukkig is hier de temperatuur al een stukje aangenamer ook.

In mijn kamer ontmoette ik al snel Magdalena, die ik overtuigde ook mee te doen met het gratis diner van die avond (best vaak een optie hier in de VS, ideaal). Dus aten we samen pasta en leerde ik wat nieuwe mensen kennen. We deden wat drankjes in het hostel en daarna in de Ierse pub aan de overkant van de straat tot in de late uurtje. Gezellige avond dus, voor mijn eerste dag San Diego!

Vrijdag lekker lang in bed gelegen, want gisteren was laat geworden. Helaas niet lang geslapen, want ik was best vroeg wakker.

Tijdens het diner en het feestje van donderdag ontmoette ik natuurlijk ook weer Nederlanders. Dus besloot ik vannacht al vandaag mee te gaan met Thomas en Julian, die naar Sea World gingen. Rond de middag dus een Uber genomen die kant op.

Wel hadden we beter de prijs van tevoren even kunnen checken, want jeetje wat was dit duur. Maar goed, nu waren we er toch, dus vooruit dan maar.

Helaas waren de grote achtbaan attracties allemaal dicht, misschien vanwege het seizoen?! De wildwaterbaan was gelukkig wel open en er was een simulator waar we in konden. Verder hebben we gewoon heel veel beestjes gekeken; orka’s, dolfijnen, pinguins, zeeleeuwen, flamingo’s etc. En de dolfijnenshow in de middag was heel gaaf, erg leuk om mee te maken!

In de namiddag gingen we terug via de supermarkt en hebben we met z’n drieëen pasta pesto hebben gekookt. Smaakte prima! Daarna nog even bijgekletst met mijn kamergenoot Magdalena en daarna op tijd naar bed.

De rest van het weekend heb ik even van de rust genoten. Ik heb wat rondgeslenterd, lunchtentjes opgezocht, gelezen, muziek geluisterd en af en toe met wat hostelgenootjes gekletst. Niks mis mee, maar weinig spannends dus. Het reizen is absoluut het gaafste wat ik tot nu toe in mijn leven gedaan heb, maar je bent je er des te meer van bewust wat je thuis hebt. Dat maakt het ook wel lastig. Andersom kan ik me voorstellen dat weinig mensen dat begrijpen nu ik lekker in de warmte zit en fantastische dingen meemaak,terwijl het weer in Nederland dramatisch is en er gewerkt of gestudeerd moet worden. Het gras is altijd groener aan.. Juist ja.

Ik hoop dat mijn groepsreis in Costa Rica me weer mijn reisritme en enthousiasme teruggeeft zoals ik dat eerder had. Dat reist een stuk prettiger en dan geniet je ook meer.Zo niet, dan wordt mijn reis misschien iets korter. De tijd het zal uitwijzen, maar ik kijk in elk geval heel erg uit naar Costa-Rica! Laat maar komen!

Liefs,Wyke.