Hola amigos! Groetjes uit Costa Rica. Vanavond is mijn laatste nacht hier voor we weer doorgaan, maar eerst het verslag van de afgelopen anderhalve week, te beginnen met mijn reisdag vanuit de Verenigde Staten vanuit San Diego;

Ik had deze dag zo gepland dat ik rustig kon uitchecken en een rondje kon lopen voor mijn laatste lunch in San Diego. Daarna ging ik met de taxi naar Old Town.

De chauffeur was heel gezellig, een Marokkaanse man waarmee ik een leuk gesprek had over zijn achtergrond, mijn reisplannen etc. Toch wel ideaal in de Verenigde Staten, dat je mensen gewoon kan verstaan.

Eenmaal aangekomen stond de buschauffeur van mijn Flixbus al te wachten. Wederom een hele hartelijke man, die erg geïnteresseerd was in Nederland en mijn reisplannen, superleuk! Om half 4 nam ik de bus van San Diego naar Los Angeles, die twee en een half uur zou moeten duren. Dat leek uiteindelijk meer op 3,5 uur, want het verkeer in Los Angeles is dramatisch.

Vanuit het centrum van Los Angeles nam ik daarom maar zo snel mogelijk de volgende bus naar de airport, zodat ik in elk geval op tijd zou zijn. Achteraf niet heel dom, want door Chinees nieuwjaar afgelopen week was het enorm druk op de airport. Gelukkig liep alles relatief soepel en kon ik daarna nog even een broodje eten voor we gingen boarden.

Eenmaal geboard en opgestegen had ik de mazzel dat het vliegtuig relatief leeg was en de vrouw naast me in de rij haar eigen rij koos, waardoor ik ook een rij voor mezelf had. Heerlijk, lekker languit over de stoelen. Ik kon in elk geval een paar uurtjes slapen.

Totdat ik weer wakker moest worden, want we hadden een overstap in Guatemala-Stad.. Gelukkig was mijn bagage doorgelabeld en hoefde ik weinig meer te doen, het was gewoon vervelend omdat het Amerikaanse tijd midden in de nacht was.

Om ‘s ochtends 8 uur lokale (6 uur Amerikaanse) tijd kwam ik aan op de airport van San José, die overigens niet in San José ligt, maar net iets erbuiten.

De procedures op de airport gingen vlot en bij de uitgang stond Alberto, een jongen van mijn touroperator, al op me te wachten. Hij belde een taxi voor me en probeerde me in de tussentijd van alles te leren over de vulkanen die we vanaf de airport konden zien. Superleuk!

Even later kon ik met een taxi mee, waar de chauffeur helaas geen Engels van sprak. Met wat handen, voeten en gokwerk konden we uiteindelijk communiceren over naar welke plaatsen ik ging in Costa Rica en waar de highlights van San José waren. Deze heb ik toch overgeslagen, we zijn er kort voorbij gereden en het leek niet heel spannend, plus ik was kapot van de lange reisdag.

Om half 10 was ik dan eindelijk in het hostel. Slapen! Dacht ik...Helaas was inchecken pas mogelijk vanaf 3 uur, geen bed voor mij dus.. Gelukkig hingen er een aantal hangmatten in het hostel waar ik nog even een poosje in gedut heb. De temperatuur in de schaduw was erg aangenaam, het was vrij warm vandaag.

Toen ik rond 3 mocht inchecken waren er al twee meiden op de kamer. Gedurende de namiddag stroomden ook de andere (vrouwelijke) groepsgenootjes binnen. Wel leuk, heel gemixt gezelschap weer. We vertegenwoordigen met z’n 7en Australië, Engeland, Schotland, Duitsland, Zwitserland, Noorwegen en Nederland haha.

Om half 7 was de meeting met Sonia, de tourleidster, van origine een Spaanse. Daar ontmoette we ook de jongens die in de andere kamer sliepen; een Brit, een Ier en een Belg. De vierde sloot de volgende dag aan, ook een Brit.

Vervolgens na een berg informatie zijn we met de groep uit eten geweest. Was erg gezellig, maar we waren allemaal kapot, dus het werd een korte avond.

Woensdag 13 februari vertrokken we om half 8 met een taxi naar het lokale busstation in San Jose. Vanuit daar zouden we met lokaal vervoer naar La Fortuna reizen. Ik had een opgepropte bus voor ogen, bleek niks van waar. Gewoon een nette touringcar met genoeg ruimte zitplekken. Enige was het gebrek aan airconditioning, maar met de raampjes open was het prima te doen.

In het begin van middag kwamen we aan in het stadje La Fortuna, waar we onze spullen uit de bus meenamen naar het hostel en vanuit daar meteen met de hele groep gingen lunchen, want de inchecktijd is hier meestal rond 3..

Een goed gevulde zeevruchtensoep verder, gingen we naar het bureau waar G Adventures mee samenwerkt om de activiteiten te organiseren.

La Fortuna staat bekend om de vulkaan, deze is actief. Daarnaast zijn hier een hoop adrenalineactiviteiten te boeken. Laat dat nu net iets voor mij zijn haha.

Ik gaf me dus op samen met Lara (Zwitsers) en Sam (Engels) de Gravity Falls doen. Dat is canyoning, we gaan watervallen abseilen, cliff jumpen en door een hoop andere gave dingen rondom watervallen en rivieren.

Daarna gaan we ook nog wildwaterraften, dit is wat de rest van de groep ook doet. Wij waren de enige drie die iets meer avontuur wilden en de Gravity Falls ook meepakten!

Na het bezoek aan het bureau doken we met z’n allen het zwembad in om wat volleybal te spelen. ‘s Avonds zijn we met z’n allen uit eten geweest en daarna was het wel weer bedtijd, gezien de vroege ochtend in het verschiet.

Donderdag werd ik met Lara en Sam om half 7 opgehaald voor een dag vol adrenaline. We moesten een uur rijden en kwamen toen aan bij het begin van de Gravity Falls. Daar waren we met een groepje van 7 (vier anderen en wij) plus twee gidsen. We kregen onze helmen, harnassen, zwemvesten en handschoenen en na een korte uitleg over hoe het abseilen werkte begonnen we!

Een korte wandeling door de bossen/jungle leidde ons naar de eerste abseiling wand. Meteen de grootste ook, 24 meter abseilen naast een waterval, waarbij we aan het eind in het water gedropt werden. Een goed begin!

Daarna waren het verschillende cliffjumps van ongeveer 5 meter, korte wandelingen, wandklimmen en we eindigden met een sprong van 11 meter hoog. Ik was doodsbenauwd, maar verstand op nul en gaan. Een hele ervaring, heel gaaf, waarna we weer de wand op klommen en uiteindelijk beloond werden met wat frisse drankjes en vers fruit.

Na de Gravity Falls sprongen we de 4x4 weer in om de jungle uit te komen, op naar de volgende activiteit! We gingen wildwaterraften.

In totaal zaten we met zeven mensen in de boot, wederom wij drie en dit keer drie anderen, plus onze gids. Na een korte uitleg over de commando’s, legden we de boot in het water en konden we gaan! Heel gaaf, de stroomversnellingen waren het leukst. Gelukkig kon iedereen binnenboord blijven en hadden we een leuke tocht. Wederom werden we verwend met vers fruit halverwege en na het raften hadden we een lunch in buffetvorm. Heerlijk gegeten en daarna moe en voldaan terug naar het hostel.

In de avond zijn we met zijn allen wezen eten en daarna was mijn batterij wel leeg. Lekker op tijd slapen dus, de volgende dag ging de wekker ook vroeg, dus dat was ook geen straf!

Vrijdag werden we om kwart voor 8 opgehaald, voor een lange rit richting de grens van Costa Rica met Nicaragua. Hier ligt het een National Park waar je over de rivier kan varen en verschillende wilde beesten kon spotten.

En dat bleek meer dan waar! Bij aankomst kregen we een snack en mochten we de boot op. In het eerste halfuur zagen we zelfs het dier wat ik het meest hoopte te zien; de luiaard. Typisch voor Centraal Amerika, maar niet altijd vindbaar, gelukkig nu wel!

Daarnaast zagen we Howler apen, Spider apen en Cappuchino apen, kaaimannen, schildpadden, vleermuizen (zie de takfoto!), leguanen en heel veel vogels! Ongelooflijk wat hier allemaal aan de rivier leeft. En gelukkig wordt het ook goed beschermd.

Na de boottour moesten we weer terug met het busje en waren we in de namiddag weer bij het hostel. Daar hebben we een paar uurtjes aan hetzwembad gerelaxt, voor we met z’n allen wederom uiteten gingen. Bij het eten hoorde gratis shots en het was ladiesnight, dus de drankjes daarna waren ook gratis. Ideaal! Er was karaoke en we hadden een hoop lol met mensen in de bar. Uiteindelijk besloot ik met een select groepje de lokale discotheek op te zoeken, wat erg interessant was, maar niet heel gezellig. Weinig mensen, een lege dansvloer en we voelden ons een beetje buitenstaanders als de enige niet Costa-Ricanen. Even laten was het voor ons ook wel welletjes geweest en gingen we terug. Een goede dag, met een hele gezellige avond!

Zaterdag hadden we de bus naar Monteverde. We werden opgepikt bij het hostel en reden daarna naar de ferry, waarmee we het Arenal lake overstaken. Heel mooi meer, de vulkaan was goed te zien! Aan de andere kant van het water kwam de volgende bus ons daarna weer ophalen. Deze bus duurde twee uur, grotendeels doordat de wegen niet verhard waren en we gemiddeld dus amper snelheid konden maken. Wel fantastische uitzichten, wat een hoop goedmaakte!

Aangekomen in Monteverde gingen we inchecken. We slapen nu met vijf meiden op een kamer, gelukkig allemaal lage bedden (na 3 nachten in een hoogslaper). De ruimte is alleen erg slecht geisoleerd en gedateerd, maar het is maar voor twee nachtjes gelukkig! Dat overleven we wel.

Terwijl de rest van de groep een beetje zijn eigen ding deed (sommigen hadden wat excursies, anderen deden niks), pakte ik ook weer even een momentje voor mezelf. Helemaal prima, dat was ook een goede namiddag!

Om kwart over 6 werden we opgehaald om te gaan eten bij de koffieplantage. G Adventures, het bedrijf waarmee ik de groepsreis doet, sponsert dit project om zo duurzaam mogelijk te werk te gaan en mensen een net salaris te betalen.

Daarnaast hadden de twee vrouwen achter de bar heerlijk gekookt en hebben we er met zijn allen gegeten. Er werken hier veel mensen uit Nicaragua, omdat er in dit seizoen weinig werk is in hun thuisland waardoor ze op deze manier op afstand hun familie onderhouden.

Na het eten hadden we nog een kleine koffie/ chocolade proeverij en toen dat afgelopen was zijn we weer teruggereden! Moe, voldaan en vol van al het lekkere eten.

Zondag hadden we eens iets langer de tijd om een beetje uit te slapen. We probeerden ergens ontbijt te krijgen, maar dat ging nogal moeizaam, uiteindelijk werd het een sandwich bij een lokaal koffietentje.

Rond half 11 werden we vrijwel allemaal opgehaald om het ziplinen te gaan doen. Ik was eerst van plan dit over te slaan, aangezien ik al twee dagen in Laos geziplinet had, maar hier hadden ze ook supermanziplines (waaraan je horizontaal op je buik hangt) en een tarzanswing (een schommel met eerst een vrije val van een paar seconden). En dat moest ik natuurlijk ook eens gedaan hebben haha!

Aangekomen krijgen we allemaal een harnas en een helm, en ik kon zelfs mijn GoPro hierop monteren. Na twee oefenziplines werden de ziplines langer en langer, tot we uiteindelijk twee kilometer aan dezelfde zipline hingen, de eerste superman-zipline!

Niet alles ging volledig smooth, zo hadden we iemand in de groep die haar angsten voor hoogte aan het overwinnen was en een van de heren begreep de superman verkeerd en spreidde zijn armen als superman. Door de weerstand had hij daardoor te weinig snelheid om tot de overkant te komen en moest hij “gered” worden, best hilarisch.

De superman ziplines waren hartstikke gaaf, de jungle is fantastisch mooi en het voelt alsof je zweef, zo horizontaal boven de grond.

Als laatste hadden we de tarzan swing, ik moet zeggen dat ik toch zwaar benauwd was toen ik dat zag. Er was een brug met daaraan een plateau waar je eerst naar beneden sprong, tot je touw op was en je in je harnas “viel”, waarna je een paar keer heen en weer schommelt.

But, I did it! Resultaat; een niet zo’n comfy val in het harnas (dacht even dat ik geen vel meer over had in mijn liezen) en mijn nek klapte naar achteren omdat ik niet voorbereid was op de klap die het geeft als je touw op is en je niet verder valt. Maar de adrenaline zorgde dat ik nergens last van had. Dat was de dagen daarna wel wat anders, maar het zij zo.

In de namiddag ben ik lekker verder gegaan met wat foto’s uitzoeken en relaxen bij het hostel. In de avond hadden we een buffetdiner bij een lokaal restaurantje gerund door een Costa Ricaanse familie. Het was heerlijk.

Hierna kregen we nog les in meringue en salsadansen! We hebben ontzettend veel lol gehad, ik vond het best wel leuk (voor iemand die eigenlijk helemaal niet kan dansen ging het ook best goed). Enig nadeel, de mannen van de groep deden niet allemaal mee, waardoor we een flink tekort hadden in danspartners. Ik weet dus nu wel wat goede dansmoves, maar alleen als leidende persoon (de man dus), helaas haha.

Vervolgens zijn we nog naar een lokale bar geweest om nog wat verder te dansen en wat drankjes te doen met de groep. Uiteindelijk gingen we moe en voldaan terug, de volgende dag zou weer een reisdag worden!

Maandag waren weer vroeg uit de veren om de bus te nemen. We moesten twee uur lang over onverharde weggetjes richting de ferry rijden. Deze ferry bracht ons hierna naar de andere kant van de Golf van Nicoya. Dit stuk kan je ook rijden, maar dat is zo ver om dat de ferry een stuk gemakkelijker was.

De temperaturen richting het zuiden liepen al behoorlijk op, waardoor we hijgend en puffend met onze spullen de boot op gingen. Na een uur en tien minuten kwamen we aan aan de andere kant van de Golf van Nicoya en was het wederom nog zo’n twee uur rijden naar Santa Teresa, het surfstadje waar we de komende drie nachten vertoeven aan de Grote Oceaan.

Eenmaal aangekomen gingen we met z’n allen voor de lunch naar een lokaal restaurantje. Super gezellig, maar eten met grote groepen kost hier veel tijd en moeite. We hebben meer dan anderhalf uur gewacht en de temperatuur is hier flink hoog, waardoor we daarna lekker meteen het water in doken. Ik met wat vrije tijd voor mezelf, want ik was bezig met mijn reis aanpassen.

Hierover nog een kleine update, met de heimwee gaat het momenteel wel goed. Ik voel me oké, de groep is leuk, het weer veel beter en de natuur prachtig. Echter mis ik Nederland en alle mensen daar toch best wel en voelt het alsof het tijd is om naar huis te gaan. Ik ben nu meer dan een halfjaar weg en begin toch echt wel behoefte te krijgen aan een eigen plek, privacy en misschien ook wel een beetje het normale leven. Dus; ik heb mijn vlucht vandaag omgeboekt!

Ik sla Cuba deze trip over en verblijf wat korter in Mexico. Dat betekent dat ik 22 maart weer op Nederlandse bodem sta! Niet de keuze die ik hoopte te maken, maar uiteindelijk is het toch een gevoelskwestie en het voelt absoluut als de juiste keuze. Tot die tijd ga ik er hoe dan ook nog wat leuks van maken!

‘s Avonds hadden we een “vrije” avond waardoor ik met wat mensen eindigde in het Italiaanse restaurantje in de straat. We aten er een heerlijke pizza en kropen daarna bijna allemaal ons bed in, want de hitte en de hele reis van vandaag had ons aardig gesloopt.

De afgelopen twee dagen hierna (dinsdag en woensdag) stonden in het teken van relaxen. Ik sliep uit, kletste bij met de familie, lag op het strand te bakken, zwom in de zee, spoelde af in het zwembad en relaxte aan de rand van het zwembad met mijn groepsgenoten.

Oh en tussendoor genoot ik van allerlei heerlijk eten en ging ik aan het eind van de dag de zonsondergang bekijken.

Het was heerlijk. Santa Teresa is een leuk stadje, dat eigenlijk niet meer is dan een lange straat vlakbij zee met restaurantjes, bars, een supermarkt en kledingwinkeltjes. Ultiem strandleven dus. Daarnaast is her verschrikkelijk warm (zo rond de 35C), dus doe je ook niet veel meer dan dat. Heel goed excuus voor dat relaxen dus.

Dinsdagavond was er nog een full moon party gaande waar het een en ander flink uit de hand liep in de groep. Maar uiteindelijk had iedereen een fantastische tijd en daar gaat het om. Gelukkig wist ik het allemaal aardig te matigen en had ik weinig problemen de volgende ochtend haha. Al met al een fantastische tijd in Santa Teresa!

Vandaag, donderdag, was het ontzettend vroeg, een wekker om vijf ‘s ochtends.. Na wakker worden (ja, ik ben een echte snoozer), inpakken en klaar maken stonden we buiten om zes uur klaar voor de public bus. Een touringcar model, niks mis mee dus.

Deze nam ons mee naar de ferry, waar hij halverwege van ellende bijna uit elkaar bleek te vallen. Na een stop en twee vieze zwarte rookwalmen vlakbij de motor verder (die overigens lekker de bus in gingen, want alle raampjes stonden open), reden we toch weer vrolijk door.

De boot vertrok rond 9, waarna we rond kwart over tien weer in Puntenaras waren. Vanuit daar reden we met dezelfde bus door naar de busterminal in San José. Het laatste stuk deden we met privé vervoer en toen waren we weer in Selina Hostel! Het hostel waar we een ruime week geleden zaten om kennis te maken met de groep. Grappige gewaarwording.

Hier relaxten we de rest van de middag, want iedereen was wel behoorlijk gaar na aankomst. Plus morgen hebben we weer een stukje te reizen, we gaan Costa Rica namelijk verlaten en we vliegen naar San Salvador in El Salvador. Daarna rijden we door naar de camping vlakbij de vulkaan, die we op gaan een dezer dagen! En aangezien het een national park is, ben ik dus een weekendje wifiloos. Ik ben heel benieuwd wat El Salvador ons gaat brengen!

Dus, hasta la vista!

Nog een maandje vertoeven in de zon en warmte en dan kom ik weer ons vertrouwde kikkerlandje opzoeken!

Liefs, Wyke.