Australië; van het zuiden naar Sydney!

Hello, hier deel 2 van mijn kampeeravontuur in Australië!

Afgelopen maandag zijn we rond de middag vanaf de “parkeerplaats”, onze gratis camping in de haven van Port Albert, richting de oostkust gereden.

Deze dag met name kilometers gemaakt, tussen de middag voor de verandering eens een McDonalds gepakt en vervolgens gekampeerd vlakbij zee, waar we een relaxte middag inlasten.

Vol goede moed met zwemkleding aan naar het strand, maar het waaide behoorlijk, dus besloten we het maar bij relaxen aan zee te houden. Met de warme zon, een goed uitzicht, een wijntje & de ukelele was dat ook helemaal geen straf!

De volgende ochtend doorgereden van Marlo naar de Oostkust, Wonboyn om precies te zijn! We hebben de staat Victoria verlaten en zitten nu een New South Wales!

Iets te laat doorgehad dat we moesten tanken, dus ik kreeg even flashbacks naar Dalat, maar het tankstation werd met gemak gehaald onderweg, dus no worries.

Daar even een lunchstop en toen doorgereden naar een camping midden in de natuur. Tijdens het niksen na het rijden kwamen er opeens eenden, papegaaien in alle kleuren en een walibi voorbij.

De walibi op de foto’s is de rest van de dag onze vriend geweest. Hij bleef om de camper heen hangen en het vogelvoer wat we kregen van de campingeigenaar smaakte ook goed. Uiteindelijk was hij zelfs zo nieuwsgierig dat hij uit onze handen at. Daarnaast ook de papegaaien gevoerd, die gerust voor wat zonnebloempitten op je arm komen zitten.

Woensdag werden we wakker en was het behoorlijk aan het regenen. De eerste keer dat we de luifel een nachtje hadden laten staan, goede timing! Tafel nat, stoelen nat en de luifel dus ook doorweekt. Verder bleek de auto niet geheel waterdicht, dus ik heb de halve dag met een natte broek rond gelopen, aangezien de bijrijdersstoel er ook niet ongeschonden vanaf kwam.

We vertrokken rond een uur of tien met alle natte zooi in de auto richting Narooma, waar Coen gelezen had dat er zeehonden waren. Die hadden we tot nu toe nog niet gespot, dus dat leek ons wel wat. Halverwege nog met de auto langs de weg gestaan en Apollo Campers gebeld, er was een oranje engine lampje gaan branden op het dashboard, dus even checken. Maar de meneer aan de telefoon was heel relaxt en zei dat dat wel vaker spontaan gebeurde (?) en dat we gewoon door konden rijden zolang de auto normaal deed. Nouja, ook weer opgelost.

Bij aankomst eerst geluncht, daarna een toeristen infopunt opgezocht en wat informatie gevraagd, waarna we precies wisten waar we moesten zoeken. Het was gelukkig na al die kilometers regen (zelfs onder her dashboard werden mijn voeten nog nat..) eindelijk wat droger geworden, dus konden we even een rondje lopen. Maar gespot hoor, de zeehonden! Heerlijk relaxend op stenen aan het begin van de baai, we konden ook behoorlijk dichtbij komen. Toen we weg wilden gaan kwam er nog eentje aangezwommen die we de kant op hebben zien gaan, heel leuk!

Vervolgens onze weg vervolgd naar South Durras om te kamperen vlakbij de kust. Echt vlakbij, want buiten naast de camper kon je de zee horen en binnen een minuut stonden we op het strand. Wonder boven wonder was het in de namiddag echt heerlijk weer na de hele dag regen in de auto. We hebben dus eventjes rondgekeken op het strand en daar even gezeten en vervolgens nog een duik in het zwembad genomen. Een andere leuke bijkomstigheid; het stikt hier ook weer van de kangoeroes!

De volgende dag op het gemak van South Darras naar Jervis Bay gereden, zo’n 80 kilometer.

Rond de middag even geluncht (met zwarte burgers) en rondgelopen in Huskisson, een van de grotere plaatsen aan de baai. Op tijd ingecheckt op onze camping en even een middagje gerelaxt. Coen wat vliegtickets boeken, ik wat foto’s uitgezocht en nog wat dingen geregeld voor Nieuw Zeeland, al weer mijn volgende stop!

Het was mooi weer, maar het waaide nogal hard, dus het voelde vrij koud aan. De luifel was vanochtend zelfs al omgewaaid, blijkbaar was er rond Sydney zelfs een zandstorm gaande, dus dat verklaart een hoop.

Rond de avond zijn we nogmaals naar Huskisson gereden om een rondje te lopen langs zee en een keertje ergens wat te gaan eten, ipv koken. Was erg lekker, we hadden verse pizza’s!

‘s Avonds nog wat ukelele gespeeld en toen was de dag al weer om!

Vrijdag weer een mooie dag gehad. Eerst nog iets zuidelijker gereden in Jervis Bay, om het strand even op te zoeken, dat stond overal goed aangeschreven.

Dat bleek ook begrijpelijk, want het was een fantastisch mooi strand. En aangezien het stadje zelf wat hoger lag, was hier amper wind. Iets wat we al een poosje niet gewend zijn, het waait nogal hard de laatste dagen. En met onze camper van zo’n twee meter hoog vang je behoorlijk wat wind op de snelwegen, dus maar rustig aan gereden.

Na Jervis Bay de weg vervolgd naar Wollongong, zo’n 80 kilometer onder Sydney. Onderweg nog wat boodschappen gedaan, heel burgerlijk allemaal. Plan was in eerste instantie de stad in, maar terwijl we daar rondreden leek die niet zo boeiend. Een bezoek gebracht aan de kust van het stadje, waar twee mooie vuurtorens stonden. Gauw een lunch meegepakt en doorgereden naar de camping, die voor de eerste keer ooit bij aankomst vol bleek te zitten. Dus de plannen omgegooid en naar een andere camping gereden. Voor we daar aankwamen nog wat biertjes ingeslagen in de zogenaamde Liquorshop, aangezien ze in Australië helemaal geen alcohol in de supermarkten verkopen. Deze liquorshop had zelfs een “drive tru”, echt fantastisch.

Met wat Australische biertjes in de koelkast de laatste kilometers naar de camping vervolgd en daar nog even van de zon en onze drankjes genoten!

Gisterochtend met de camper rond 10 weggereden uit Wollongong, met nog een uurtje rijden naar Sydney op de planning. Dat uurtje werd nogal wat langer, want het was superdruk op de weg, dus arriveerden we rond het middaguur op onze camping, waar we twee nachten geboekt hebben.

Eenmaal aangekomen en geïnstalleerd zijn we een poging te gaan doen om naar het centrum te komen, aangezien de camping zo’n 15 kilometer ten noorden van het centrum ligt. Dat bleek nogal een opgave, want het station was in verbouwing en dus dicht, en voor de bus had je een Opal kaart, een soort OV kaart nodig & enkeltjes verkopen ze niet los in de bus. Uiteindelijk dus maar een Uber naar het centrum genomen, waarna we wat gegeten hebben en een stuk door de stad geslenterd hebben.

Laatste bestemming van de middag was het Sydney Opera House, een ontzettend mooi gebouw. Daarnaast was er van alles gaande rondom het Opera House, zoals het dansen van verschillende bevolkingsstammen dat we nog even hebben bekeken.

Daarna met de bus en de trein weer terug naar de camping en morgen nog een dagje centrum, maar daar zal ik in mijn volgende blog weer over vertellen!

Liefs, Wyke.

Australië; van de Great Ocean Road naar de Oostkust!

Aloha! Ik leef nog, maar het campingleven en de slechte internetverbinding werken niet echt mee aan een nieuwe blog. Omdat het veel tekst is deel ik hem even op in twee tot nu toe, anders is het echt heel lang. Nou, hieronder mijn eerste dagen Australië, vanaf maandag 12 november:

De eerste dag in Melbourne was eigenlijk een niks doe dag. De douane in Melbourne duurde vrij lang, uiteindelijk kon ik rond 8 uur inchecken in mijn hostel. Het is hier vier uur later dan in Vietnam, dus mijn biologische klok vond nog dat het nacht was en na al die uren vliegen, tussenlandingen en vliegveld rompslomp was ik sowieso best moe.

Ik besloot in eerste instantie tot de middag te gaan tukken. Daarna heb ik met behulp van het hostel nog even mogen bellen, want ik moest mijn boeking nog herbevestigen. Ik heb namelijk, samen met Coen (ook wel bekend van mijn eerdere Vietnam verhalen) een Hippie Camper geboekt! Woensdag gaan we hem ophalen en het plan is om tot 8 december te gaan roadtrippen tot aan Brisbane! Heel vet, alleen nog even wennen aan links rijden denk ik, na 1400 kilometer rechts in Vietnam afgelopen week haha.

De middag wilde ik de stad in, maar ik was nog steeds helemaal afgepeigerd. Ik heb na het regelen van de herbevestiging nog een beetje research gedaan voor mogelijke routes en ben daarna lekker series gaan kijken. In de namiddag toch in mijn bed weer in slaap gevallen haha.

‘s Avonds kwam Coen aan, op het station praktisch tegenover mijn hostel, dus we hebben even een pizza gegeten voor hij naar z’n hostel ging.

De volgende dag begonnen met een gratis tour in Melbourne. Door allerlei leuke straatjes, veel gezien en geleerd over de historie door een goede, enthousiaste gids. Grote groep mensen, erg gezellig. Na de tour met de hele groep wat wezen eten in een leuke bar, natuurlijk voor de fish and chips gegaan, was helemaal top!

Daarna met Coen op pad geweest voor een simkaart (die het een lange tijd niet goed deed, inmiddels in Coen’s telefoon wel!) Plannen gemaakt voor morgen, we besloten te beginnen aan de Great Ocean Road en wel te zien waar we stranden!

In de namiddag even lekker gerelaxt in het hostel en daarna nog naar een rooftopbar geweest. Zoals locals hier zeggen; “Luister niet naar je ouders, ga hier juist de donkere, enge steegjes in, want je vindt er de leukste kroegen.” Een advies wat we opvolgden en waardoor we daarna in een leuk feestje terecht kwamen met allemaal dansende mensen die hun eigen ding deden. Hele leuke sfeer hier, relaxte en vriendelijke mensen, die lekker zichzelf zijn en durven te zijn. Dat zorgt voor een heerlijk ontspannen sfeer overal in de stad, wel bijzonder.

Woensdag 14 november ben ik vroeg vertrokken vanuit mijn hostel om naar Coen te gaan, om vanuit daar een taxi naar de camper rental te nemen. Het was regenachtig en mijn tas is nog steeds niet de lichtste, maar gelukkig kon ik gebruik maken van het gratis tramnetwerk wat in de hele binnenstad gebruikt wordt, ideaal.

Daar aangekomen bestelden we een Uber, waar we voor het eerst een echt gesprek konden hebben met een taxi chauffeur. In Azië spreekt geen enkele chauffeur fatsoenlijk Engels haha.

Bij Apollo Campers werden we vervolgens vriendelijk geholpen door Martijn, een Nederlander die al weer een aantal jaar in Australië woonde. Ook wel weer grappig.

Rondje om de auto gedaan, alle papieren op orde gemaakt en we konden vertrekken. Coen heeft het eerste stuk gereden en gaf al meteen aan dat het nogal wennen was. Stuur rechts, links rijden, rechts ingehaald worden en links de afslagen nemen.

We besloten eerst de komende dagen de Great Ocean Road te rijden, dat is naar het westen, vanuit Melbourne gezien. Het eerste deel was snelweg, daarna werden de wegen wat rustiger. In Anglesea zijn we even gestopt voor de eerste boodschappen en een goede lunch (een heerlijke burger!). Daarna heb ik mijn eerste kilometers gemaakt, op de Great Ocean Road. Slingerweggetjes, heuvel op en af, met een camper en op links was even spannend, maar uiteindelijk ging het prima!

Geëindigd in Lorne, een van de eerste plaatsjes aan de Great Ocean Road. We hadden hier een camping, vlakbij het strand, dus daar zijn we ook nog even wezen kijken. Prachtig en superrustig, we waren de enige!

Daarna ons eerste maaltje gekookt, waar nog wat verbetering mogelijk is (tip; Soep uit blik is geen soep uit blik als thuis). Dat werd dus gewoon een boterham. Dat kamperen voelt opeens wel heel huiselijk met afwassen, opruimen en zelf koken, dat is al weer even geleden.

De camper zelf is ook top! Genoeg ruimte, net keukentje, campingstoelen en tafel en de stoelen voorin zitten ook prima. We hebben zelfs een televisie!

De volgende ochtend zijn we na rustig opstaan de auto in gestapt om onze weg te vervolgen op de Great Ocean Road. Wederom een hele mooie weg, maar daar staat de Great Ocean Road natuurlijk ook bekend om. We maakten wat stops aan de weg om te genieten van de uitzichten.

De eerste grote stop was bij Kennett River, een park/camping waar we over gelezen hadden dat er koala’s waren! Die wilden we graag spotten. Toen we aan kwamen rijden stonden er meerdere mensen onder één boom foto’s te maken. En inderdaad, daar zat koala nummer 1!

We lunchten bij het restaurantje en liepen daarna nog iets verder het terrein op, waar we nog een wat meer verstopte koala zagen. Heel gaaf! Ook veel mooi gekleurde papegaaien en kaketoes vlogen hier rond. Eentje kwam zelfs op m’n hoofd en later op mijn arm zitten.

We vervolgden onze weg naar Apollo Bay, een surferstadje aan het strand op de route van de Great Ocean Road. Hier hebben we war boodschappen gedaan (ook wel; verse groenten ipv soep uit blik haha!) en zijn we even het strand op gelopen. Daar kreeg een klasje kinderen net surfles waar we eventjes gekeken hebben.

Het laatste stuk was door Otway National Park. We lazen daar over een camping waar wilde koala’s leefden. De mevrouw bij de receptie was erg vriendelijk, ze heeft meteen de route voor de volgende dag uitgestippeld voor ons haha. Enig nadeel hier; je hebt douchemuntjes nodig, die kosten 1AUD per 3 minuten, waarbij mij al verteld was dat dat te kort was om mijn haar te wassen. Dus met vier muntjes op zak naar onze campingplek. Daar eerst een rondje over de camping gelopen en toen zagen we achter het toilethokje inderdaad al weer een koala zitten. Dat was nog geen 50 meter van onze camper! En verderop boven een andere bungalow zat er nog een, echt heel gaaf!

We raakten aan de praat met onze buren die in een bungalow zaten, twee broers die vanaf hun vijfde vanuit Limburg geëmigreerd waren naar Australië, superleuke mensen. Als klap op de vuurpijl kwamen ze even later aanzetten met een grote fles rode Australische wijn voor ons. Superlief!

Even later kregen we nog de tip dat bij de vrouwendouches na één muntje de middelste douche niet stopt, dus ik kon rustig aan doen! We hebben daarna gekookt, dit smaakte gelukkig een stuk beter. Daarna koelde het behoorlijk af, dus werd het een film kijken in de camper.

Vrijdags zijn we weer verder gereden op de Great Ocean Road, na een gekookt eitje en een kopje thee! We zijn dwars door Great Otway National Park naar het noorden gereden, over een onverharde weg. Dus alles in de camper ging alle kanten op.

We zijn in het park nog even gestopt bij een picknicktafeltje in de zon. Even opwarmen, want zo warm is het hier nog niet, helemaal niet vergeleken met Vietnam.

Daarna zijn we doorgereden naar de Otway Park Treetop Walk. Dit is een park waar grote bruggen op zo’n 25 meter hoogte in de jungle hangen. Heel gaaf, weer eens wat anders dan ziplinen haha.

Hierna nog een stop om te tanken en te lunchen, daarna weer door. We reden naar de 12 apostelen, dé toeristische attractie van de Great Ocean Road. Vooraf was ik sceptisch, want zo spannend leek het me niet. Maar wat een uitzicht als je daar staat! Je bent echt zo klein en de zee is prachtig. Het weer zat ook mee dus dat scheelde.

Na deze stop zijn we rond 5 weer een camping gaan opzoeken, we zijn iets teruggereden en hebben overnacht in Princetown. Hier was een camping waar volgens onze app, je kangoeroes kon spotten!

We hadden de camper nog niet goed en wel staan of ik zag in de verte de eerste kangoeroe al rond huppen. Supergaaf, en dat vanuit een stoel voor de camper. Na het koken & eten wilden we gaan afwassen, tot we zagen dat de kangoeroes veel dichterbij waren gekomen! We konden op zo’n 5 meter afstand komen, heel gaaf.

Toen het schemer werd bleek dat ze ook gerust over het hekje het camping terrein op sprongen. Zo sliepen we vannacht dus letterlijk tussen de kangoeroes, hoe Vannacht liep ik trouwens nog tussen alle kangoeroes die over het campingterrein rond sprongen toen ik naar de wc ging. Echt bizar!

De volgende dag zijn we vanuit Princetown doorgereden richting Port Campbell gereden. Gestopt bij Loch Ard Gorge waar we door het supermooie weer (nog een beetje koud, maar wel heel zonnig!) een fantastisch uitzicht hadden.

Op de terugweg van het wandelen stapte ik nog bijna bovenop een slang die het paadje overstak. Gelukkig werd ik op tijd gewaarschuwd door Coen die hem wel gezien had en konden we nog wat foto’s van hem maken. Ik vind het echt heel gaaf, al dat wildlife (zolang alles buiten de camper blijft haha)!

Hierna zijn we naar Port Campbell gereden en hebben we daar op een uitzichtpunt over het stadje uit kunnen kijken.

Vervolgens doorgereden naar de London Bridge, een grote rots in zee die ooit een werkelijke brug was, tot een van de overspanningen inzakte. Wederom heel mooi uitzicht!

Daarna door naar The Grotto. Een punt waar je vrij ver naar beneden kan lopen en ook door een open rotsformatie de zee kan zien. Als het vloed is, loopt er ook een deel vol, wat daar bijna lijkt op een natuurlijk zwembad haha!

Vervolgens zijn we door Peterborough gereden en nog een uitzichtpuntje bezocht. Vanuit daar zijn we weer teruggereden naar om het binnenland in te gaan richting Colac. Daar hebben we even getankt & geluncht, om vervolgens nog iets noordelijker te gaan voor wat oude vulkaankraters, wat een vlaktes daar! Heel wat anders dan aan de kust maar ook erg indrukwekkend.

Na deze stop zijn we aan een stuk doorgereden tot Warragul, aan de oostkant van Melbourne, zodat we morgen onze route aan de oostkust kunnen vervolgen.

We stonden hier op een mooie camping met allerlei leuke huisjes en ruime plekken, helemaal niks mis mee dus!

Zondags zijn we vanuit onze camping vroeg vertrokken richting Wilsons Prom, een national park in het zuidoosten van Australië. De rit duurde ongeveer 2,5 uur, tot we in het zuidelijkste puntje waren van het park, dat bereikbaar was met de auto.

Door het park rijden was op zichzelf al fantastisch. Bergen, vlaktes, bomen, zeezichten, echt van alles te zien. Overal bordjes met waarschuwingen voor wildlife, hoewel we daar weinig van gespot hebben.

Tot we een wandeling maakte naar het strand dichtbij de parkeerplaats en er opeens walibi’s voorbij sprongen, een soort kangoeroes maar dan een slag kleiner.

Het strand zelf was heel mooi, heel uitgestrekt. We hebben een stuk over het strand gelopen en zijn na de lunch teruggegaan naar de auto. Daarna zijn we het park weer uitgereden met wat stops bij viewpoints.

Vanuit het park zijn we naar Port Albert gereden, aangezien onze handige campingapp Wikicamps aangaf dat hier een gratis kampeerplek zou zijn. En we blijven toch Hollanders..

Kampeerplek bleek niet meer dan een parkeerplaats met een openbaar toilet, maar dat was voldoende. Het leuke was dat de parkeerplaats aan zee lag, dus we keken zo op het water en op het haventje!

Dit was de eerste week Australië! Het kamperen is heel gaaf en ik vermaak me hier prima! Het voelt ook meer als thuis, gewoon omdat je weer in een westerse wereld zit. De natuur is grandioos en ik blijf me verbazen over alle wilden beesten!

Tot snel, ik doe mijn best alles zo snel mogelijk te uploaden!

Liefs, Wyke.

PS. Ik werd er op gewezen dat er advertenties op mijn site staan waar je me extra fotoruimte mee kan geven door een betaling. Heb ook vernomen dat die gekocht is door tante Gerrie en opa en oma, dankjulliewel, ik zal blijven uploaden haha! Ik heb nu genoeg fotoruimte, dus ga daar alsjeblieft niet meer geld in stoppen, want dat zou zonde zijn. Bij deze!

Vietnam; Phong Nha tot Ho Chi Minh!

Groetjes vanuit Bangkok!

Sorry voor de late update, ik raak wat meer gewend aan Polarsteps, omdat ik daar per dag bij kan houden en dat iets makkelijker gaat (en het dan ook niet hele lappen tekst zijn)! Dus nogmaals de link; www.polarsteps.com/WykeGrob !

Maar ik zal hier ook even verslag doen van wat er allemaal gebeurd is in de rest van Vietnam! Een hoop, dus wederom een hele lange blog!

Na de relaxdag in Phong Nha zijn we met z’n drieën (Dennis, Coen & ik) de loop in het Phong Nha National Park gaan doen met twee scooters. We begonnen met de supergrote Paradise Cave, heel indrukwekkend.

Het begon te regenen en natuurlijk had ik mijn helm op z’n kop aan mijn scooter gehangen, net niet overdekt. Heerlijk daarna dus, de binnenkant was doorweekt.

We reden door naar the Botanical Gardens, meer een jungle dan een tuin. We hebben de waterval bezocht en daarna zijn we nog de Phong Nha cave aan de buitenkant wezen bekijken! De weg er naartoe was erg slecht, maar de uitzichten op de scooter waren wederom (zoals ook de rest van de dag) fantastisch mooi.

Eenmaal terug hebben we met acht Nederlanders wat biertjes gedaan in mijn hostel, met wat live muziek.

De volgende ochtend heb ik lekker uitgeslapen, rond de middag ben ik gaan fietsen in Phong Nha met Danielle en Renzo, Nederlanders die ook in mijn hostel zitten. Gezellig!

Als eerst fietsten we naar de bomb crater, waar nog bewijs ligt van de impact van de bommen uit de Vietnam oorlog. Echter was het inmiddels niet meer dan een grote kuil bezaaid met wat onkruid, beetje tegenvallend dus.

Daarna fietsten we door naar de Duck Stop, iets met een boerderij met veel eenden, dat was wat we wisten.. Het laatste stuk, een stuk onverhard vol kuilen, kreeg Danielle een lekke band, waardoor de laatste kilometer niet zo snel ging.

We aten bij de duck stop een heerlijke Vietnamese lunch, terwijl we ons hostel op de hoogte stelde van de platte band. Gelukkig waren ze heel behulpzaam en kwam een halfuurtje later een man op een scootertje aanrijden met een vastgeknoopte fiets op de scooter, echt heel grappig. Dat was in elk geval opgelost!

Even later kregen we onze schoenen en een echte Vietnamese hoed op, waarna we naar de eenden gingen. We mochten ze eerst uit onze hand laten eten. Daarna kregen we instructies hoe we een echte “duck leader” konden zijn, inclusief een poging. Het was hilarisch. Maar het werd nog beter; daarna moesten de schoenen uit zonder verdere uitleg, wat bleek; we moesten een kommetje maken met onze voeten en daar aten ze dan ook uit! Ik kreeg bijna de slappe lach omdat het zo erg kriebelde haha.

Om deze bizarre dag nog meer bizar te maken, riep die man vervolgens tegen mij dat ik moest gaan staan en duwde me een eend in mijn handen. Hij had mijn telefoon al gepakt en maakte wat foto’s tot hij opeens riep: “Throw it!!”

Bleek dat ik de eend in het water moest gooien, zonder verdere uitleg weer. Dus op zijn aftellen liet ik mijn eend maar vliegen. Zo vreemd allemaal, maar wel ontzettend gelachen. Een wel heel bijzondere ervaringdus!

Daarna zijn we op het Duck Stop terrein nog naar een viewpoint gelopen, voor we de fietsen weer pakten naar de aangeraden Farmstay om de ondergaande zon te spotten. Fantastische locatie, waar we een paar uurtjes gerelaxt hebben op heerlijke stoelen, aan het zwembad tussen de rijstvelden. De Farmstay werkt samen met ons hostel, waardoor we met een shuttlebusje terug konden in plaats van met de fiets ‘s avonds. Ideaal!We hebben nog een drankje gedaan in ons hostel en daarna zijn we gaan inpakken en slapen.

Er stond een busrit op het programma de volgende ochtend om 7 uur: van Phong Nha naar Hue. Rond het middaguur kwamen we aan in het centrum, waarnaar ik ingecheckt heb in mijn hostel. Na een goede lunch sprak ik weer af met Danielle en Renzo om het oude centrum van Hue te gaan bekijken.

We huurden twee fietstaxi’s in, die ons natuurlijk een te hoge toeristenprijs boden hebben en bij terugkomst de prijs nog verder probeerde op te voeren. Mooi niet..

We brachten een bezoek tempelachtige gebouwen, pagoda’s en wat er verder nog over is. Mooie tour en de fietstaxi kan ook weer van de bucketlist af!

Bij terugkomst deden we nog een drankje in het centrum, waarnaar we elkaar gedag gezegd hebben.

Omdat het 31 oktober was, was er een groot feest voor Halloween in mijn hostel. Mensen liepen verkleed, geschminkt, maar ik had er niet zoveel zin in, dus heb met wat andere “saaie” mensen wat potjes beerpong gespeeld! Prima avond gehad!

De volgende ochtend heb ik op tijd een taxi genomen naar het treinstation om een kaartje voor de trein naar Da Nang te kopen. Deze vertrok om 09:31 en deed er zo’n drie uur over.

Met name het laatste stuk met de trein was adembenemend. De trein rijdt vlak langs de kustlijn, dus dat ziet er heel gaaf uit.

Eenmaal aangekomen in Da Nang probeerde alle taxichauffeurs me naar Hoi An te krijgen in plaats van naar mijn hotel, dus ik heb verderop maar een poging gedaan ipv in al die drukte.

Na het inchecken heb ik lekker rustig aan gedaan. Mijn nachtrust in het Halloween party hostel viel een beetje tegen, dus ik was best moe.

Ik heb aan het eind van de middag nog even een rondje gelopen over het strand, erg mooi!

De volgende ochtend was ik vroeg uitgecheckt om papa te verrassen op het vliegveld. Hij kwam me een ruime week opzoeken, waarin we scooters van Da Nang naar Ho Chi Minh zouden rijden! Althans, ik dacht hem te verrassen.. Zo’n twintig minuten na de landing kreeg ik meerdere malen het verzoek mijn locatie door te sturen, maar dan was de verrassing weg, dus ik hield me stil. Echter bleek papa vast te zitten bij de douane, er bleek iets mis te zijn gegaan qua data op zijn visum, wat nu opeens niet meer geldig was en waardoor hij bijna teruggestuurd werd. Bij hoge uitzondering kon hij met een (enorm duur) noodvisum toch het land in.

Verrassing weg en een uur wachten dus. Uiteindelijk konden we dan samen wel een taxi pakken naar ons hotel, waar we wat dronken. Rond de middag zijn we met de taxi naar de scooter rental gereden, om daar onze Honda’s op te halen! Semi automatisch en de derde keer op een scooter ooit, dus ff spannend, helemaal in een stad! Maar het ging prima.

We hebben ze teruggereden naar het hotel en daarna eerst een ATM en lunch gezocht. Uiteindelijk is pap nog even gaan slapen en kon ik even relaxen in het hotel. Lekker op tijd naar bed en de volgende dag scooteren!

We vertrokken op tijd om eerst via de kust naar Hoi An te rijden. Hier hebben we even gestopt aan het strand om rond te kijken, maar met twee volgeladen scooters aan de weg voelde het niet heel prettig erg lang weg te blijven.

Vanuit de kust van Hoi An zijn we doorgereden dwars door Hoi An; superleuk stadje! Heel anders dan Da Nang, veel minder modern en meer authentiek Vietnamees. Gelukkig ook geen idioot brede wegen, dus best prima op de scooter.

Eenmaal het centrum uit hebben we een drankje gedronken bij een lokaal tentje. Toch besloten we even later terug te gaan naar Hoi An, omdat onze (al vrij oude) action cam op het punt staat het te begeven, terwijl we waarschijnlijk zoveel moois gaan tegenkomen, dus op zoek naar een nieuwe!

Even later met een nieuwe op zak konden we dan kilometers gaan maken. Wel zonder toffe beelden, want de accu moest nog wel geladen worden, helaas.

Na de eerste wat onwennige meters navigeren vonden we het en konden we zonder problemen door. Wel met een vrij lege maag, want behalve ontbijt hadden we nog niks gehad en overal waar we stopte om te eten, had men alleen drinken.

Rond 5 waren we dan in Kham Duc, mooi op tijd voor het donker. Daar nog wat snacks gehaald om onze maag morgen te stillen als we weer niks tegenkomen en geëindigd bij het restaurantje van het hotel.Drukke, maar goede eerste scooter dag!

De volgende ochtend vertrokken vanuit Kham Duc om in totaal 220 kilometer te rijden naar Pleiku. De volledige dag gereden, op een ochtend stop met drankje, een tank/snack stop en nog een drank stop vlak voor het laatste uurtje na.

Om 18u kwamen we aan in Pleiku, grote stad met veel lichtjes. Laatste stuk in het donker was interessant, het verkeer blijft bizar hier, maar bijzonder om naar te kijken. Genoten van bijzonder lekker eten en weer op tijd naar bed.

Op maandag zijn we om 8 uur al op de scooter gestapt om meters te maken, een totaal van ongeveer 200 kilometer stond vandaag op de planning!

Pleiku uitrijden was een ervaring op zich. Overal scooters, auto’s en geen voorrangsregels. Maar als je rustig aan doet gaat dat prima.

Eenmaal de stad uit, kwamen we door nog wat kleinere dorpjes tot we via een tolweg (alleen voor auto’s) een hele mooie route kregen door de bergen en bos. Leuke bochtjes en ook top weer (helaas dus ook verbrand!).

Na een stop bij een tankstation halverwege zijn we daarna doorgereden naar het centrum van Qui Nonh, waar we geluncht hebbben. Via de haven en de kust doorgereden tot zo’n 20 kilometer onder Qui Nonh, ook een hele goede weg. Daar zat ons hotel, een fantastisch mooi ding en pal aan het strand!

Omdat we mooi op tijd waren, was het vanaf een uur of 3 tijd om te relaxen daar, ook wel lekker! En ‘s avonds weer op tijd het bed in omde volgende dag 200 kilometers te rijden! Een beste rit, duswederom rond een uur of 8 op de scooter, op naar Nha Trang!

Wat een fantastische weg was dit. De eerste 80 kilometers vlogen voorbij. Daarna begon een stukje kustroute, waarbij zee zichtbaar was vanuit de bergen. De bergen wisselde zich af met zee, vissersdorpjes en bootjes, groene vlaktes met koeien, zandduinen en gave rotsen. We hebben vandaag veel stops gemaakt om van alle uitzichten te genieten, fantastische dag! Ondanks het beetje regen, dat mocht de pret niet drukken. Vietnam heeft qua landschap zo ontzettend veel verschillende dingen te bieden.

Uiteindelijk hebben we 10 kilometer voor de eindstreep nog pauze gehouden pal aan de weg op een berg. Een man had daar zijn mini terrasje opgebouwd met plastic tafels en stoelen om mensen te voorzien van een zitplaats met uitzicht en een koel drankje, het zag er zo grappig uit.Rond 4 uur kwamen we daar aan in het hotel waar we weer even een avondje konden relaxen.

Woensdag was echt een drama dag. Toen we klaar waren om te vertrekken, kwam het spontaan met bakken uit de lucht. Een halfuurtje wachten bleek achteraf totaal nutteloos, het regende nog net zo hard en de straten stonden inmiddels blank. Letterlijk, want als je moest wachten voor een stoplicht stond je gerust tot aan je enkels in de nattigheid.

Gezien het strakke schema hadden we weinig keuze en moesten er 140 kilometers gereden worden, naar Dalat! Na een uurtje begonnen waterdichte kledingstukken het al te begeven en in de bergen werd het ook steeds frisser.

Wel zonde, want de omgeving was fantastisch geweest anders. Enorme watervallen, helemaal met deze regenval natuurlijk en heel groen. Helaas werd het frisser en frisser en tot overmaat van ramp bleken onze benzinetanks ook nagenoeg leeg.. Maar midden in de bergen geen tankstation te zien natuurlijk. Dit resulteerde in met de motor uit naar beneden rollen om nog wat druppels te besparen.

Maar toen was er een lichtpuntje aan de horizon! Van de drie huizen aan een stuk bergweg bleek een klein cafeetje te zitten waar we ons hebben opgewarmd aan gemberthee, konden we poncho’s kopen en de beste meneer had ook nog ongeveer 3 liter benzine voor ons. Gered! We zaten nog zo’n 60km van Dalat, dat hadden we anders nooit gehaald..

Vanuit daar zijn we doorgereden tot we vlakbij Dalat waren. Toen ik de navigatie wilde aanzetten voor de laatste kilometers, bleek mijn telefoon het niet overleefd te hebben in mijn regenjas; waterschade.. In Dalat hebben we dus doorweekt eerst rondgetourd om een telefoonwinkel te vinden, maar door ons strakke schema vertelde die man ons dat hij ons niet kon helpen, hij had daar meer tijd voor nodig... Die avond moest hij dus maar in de rijst, op hoop van zegen.

Eenmaal aangekomen bij ons hotel was alles doorweekt. Het heeft me een halfuur gekost uberhaupt weer warm te worden onder de douche. Het uitzicht vanuit de kamer was wel fenomenaal, over het meer. We hebben nog wat gegeten en daarna ben ik lekker onder mijn deken gekropen. Wat een dag.. Een hoop avontuur dat me best bespaard had mogen blijven. Maar we hebben het weer overleefd (en nu, een paar dagen later, kan ik zeggen: mijn telefoon gelukkig ook!)

Na woensdag was ik dus even helemaal klaar met scooterrijden. Echter stond uitgerekend vandaag onze langste rij dag van de hele trip op het programma. We zouden de bergen uit rijden en weer richting kust gaan. Dus om half 9 weer met frisse tegenzin op de scooter gestapt. Schoenen alles behalve droog, last minute nog even een föhn op gezet, poncho’s onder de regenjas en rijden maar weer!

Het was donderdag nog steeds bewolkt dus ik zag het wel gebeuren dat het weer zo’n dag als woensdag ging worden. Gelukkig was Dalat uit een heel mooi stuk en ook de bergweggetjes daarna waren heel gaaf. Gedurende de rit trok het open en werd het nog mooi weer ook! De wegen waren grotendeels goed, het weer werkte mee en ik begin er ook best handig in de worden. Bochtjes met 60km/h gaat me inmiddels ook best goed af.

Onderweg nog even opgeschrikt door een slang midden op de weg (zie foto!. Papa reed er omheen maar vrij dichtbij waar hij denk ik van schrok en een onverwachtse beweging maakte. Daar schrok ik weer van, maar ik kon door de snelheid niet veel meer uitwijken, dus ik reed er ook vlak langsop. Gelukkig bleef hij nu wel rustig zitten, niks aan de hand dus. Sowieso is het een kinderboerderij gedurende de rit. We zagen onder andere koeien, waterbuffels, kippen, varkens, geiten en honden.

Even later werden we geconfronteerd met het feit dat we best opvallen als niet Vietnamezen. In deze gebieden komen amper toeristen, wat meestal leidt tot leuke momentjes, zoals iedereen die enthousiast toetert, een duim opsteekt, het peace teken gebaar maakt, of heel hard HELLOOOOO schreeuwt, aangezien dat voor de meeste mensen het enige Engelse woord is wat ze hier kennen. Deze dag hadden we dan even de vervelende kant, een scooter bleef maar aandacht vragen door naast mij te rijden, te roepen en om me heen te blijven hangen. Negeren werkte niet, dus zijn we even later even gestopt. Vervolgens kwamen we ze weer tegen en probeerden ze het opnieuw, gelukkig konden we ze even later afschudden. Best creepy.

Daarna zaten we aan de kust van La Gi in ons eigen hutje! Vrijdag stond er een beachdagje op de planning, lekker rustig aan gedaan, er stond toch maar zo’n 70 kilometer op het programma. Eerst hebben we nog een rondje gelopen over het terrein van onze accommodatie in La Gi van afgelopen nacht, wat enorm bleek te zijn. Heel hippie achtig, super leuk!

De hele middag zijn ze hier druk geweest met voorbereiding voor een Vietnamees verjaardagsfeest, achteraf bleek voor de eigenaresse. Allemaal dansende mensen in de avond, echt heel grappig van een afstandje! Leuk om ook eens mee te maken.

Vandaag hadden we het laatste scooterdagje! Van de kust naar Ho Chi Minh. Het voelde in eerste instantie een beetje als kilometers die ‘nog even moesten’, aangezien de wegen niet zo spectaculair waren.

We hielden een korte stop in Vung Tau, als aanrader van de receptioniste. Viel toch best tegen, veel overdreven dingen. Grote promenades, net geknipte boompjes, grote wegen. Niet hetgeen waar je voor naar Vietnam komt. Bij de stop aan het strand moesten we nog een veel te hoge prijs betalen voor twee stoeltjes, waardoor we uiteindelijk maar op een stoepje zijn gaan zitten met twee colaatjes. Daarna maar gauw doorrijden!

De rit verder bleef erg gewoontjes, behalve dat er beduidend meer verkeer op de weg was dan voorheen. Blijven opletten dus en je kijkt je ogen uit, want de meest gekke combi’s kom je tegen op een scooter. Vijf man op een scooter? Geen probleem! Rechts inhalen? Waarom niet. Een twintig meter lange bamboestok vervoeren? Kan best op een scootertje! Hilarisch haha.

Het laatste stukje was wel heel grappig. We moesten met de ferry over naar de andere kant van de rivier. En aangezien het erg druk is in Ho Chi Minh, ging dit supersnel! Pier oprijden, kaartje kopen, kaartje afgeven, boot op, ff wachten & er weer af rijden!

En we made it, 1400 kilometer gereden! De verhuurder zat gelukkig niet midden in het centrum, maar we hebben toch wel wat drukte moeten doorstaan. Het was vandaag bloedheet, dus we zijn gaan afkoelen bij een nabij gelegen cafeetje, met een goedwerkende airco! Even later hebben papa en ik samen een taxi gepakt naar het vliegveld. Hij vliegt deze avond naar huis en ik ben net aangekomen in Bangkok.

Morgen begint dan een nieuw avontuur! Morgen rond het middaguur vlieg ik naar Melbourne, via Kuala Lumpur. Een lange dag reizen, waarna ik maandag en dinsdag in Melbourne zal zijn. Woensdag gaat het echte avontuur dan beginnen, ik ga tot8 decemberroadtrippen met een camperbusje van Melbourne naar Brisbane, samen met Coen (bekend van mijn eerdere Vietnam verhalen haha). Hij besloot mij te vergezellen nu Dennis wat eerder naar huis vertrekt, gezellig!

Liefs en tot snel, Wyke. (En kijk vooral eventjes op Polarsteps, ik blijf het proberen haha!)

Vietnam; Hanoi tot Phong Nha

Groetjes vanuit Vietnam!

Na mijn aankomst in Hanoi heb ik het mijn eerste dag weer lekker rustig aan gedaan. Ik heb wat door de omringende straatjes gelopen, ik moest nog wat boodschappen doen en in de middag heb ik met Dennis & Coen afgesproken. Twee Nederlanders die ik had leren kennen in Vang Vieng, maar die ik tijdens de introductie van de Gibbon Experience ook al kort gezien, maar niet gesproken, had. De wereld is weer klein haha.

Zij hadden beide ongeveer dezelfde plannen voor Vietnam als ik, dus hebben we even gekeken of samen reizen een optie was. Dennis’ vriendin kwam de volgende dag, dus dan zouden we een stuk met z’n vieren kunnen doen, leek ons wel gezellig. We spraken af de nachtbus naar Sapa te boeken voor de avond er na, om daar een tweedaagse trekking te doen.

In de avond spraken we nog eens af, eerst middenin de restaurantstraat (Hanoi heeft voor elk specifiek iets straten; koffie, drogisterij producten, feestartikelen, barretjes, etc. Wel handig straten herkennen zo!). Hier zijn we naar een hele foute karaokeavond geweest, maar zelf niet gezongen. Ook wel weer grappig, zitten we daar; komt Stine, een Noors meisje dat ik leerde kennen in Luang Prabang ineens binnenwandelen. Dan blijkt maar weer hoe veel mensen je al weer kent en dat je ze overal tegenkomt! Daarna zijn we nog met een groepje nieuwe mensen nog even naar een bar in Hanoi geweest en toen zat de dag er weer op.

De volgende ochtend stond ik vroeg op om uit te checken en een free walking tour te doen in Hanoi. De tour was bijna privé, ik liep met een 18-jarige gids en Anouk, uit Nederland ook. We bezochten de Horse Temple, de grootste markt van Noord Vietnam, proefden de lokale delicatesse “egg coffee” (echt heel lekker, en dat voor een niet koffiedrinker!) en sloten af met een kijkje bij het meer.

Na deze tour kwam ik terug bij mijn hostel om even te lunchen en mijn spullen op te halen. Daarna heb ik afgesproken met Coen, Dennis was zijn vriendin van het vliegveld aan het halen. Ik heb mijn spullen naar hun hostel gebracht, want daar zouden we gaan slapen na de Sapa trekking.

We zijn daarna samen naar de welbekende Train Street in Hanoi gelopen, een hele smalle straat waar elke dag nog steeds een paar keer per dag een trein door raast. We hadden mazzel, want zonder te checken wanneer deze reed, konden we hem zien langskomen. Bizar dichtbij, je zal er maar wonen.

Het verkeer in Hanoi is ook echt bizar, het is er zo ontzettend druk. Zo heb ik 5 minuten lang een weg geprobeerd over te steken, op een gegeven moment had ik één rijbaan overgestoken maar kwam ik er maar niet verder. Sta je dan tussen alle auto’s, vrachtwagens en met name de ontelbare scooters. Ik heb uiteindelijk maar opgegeven en hebben we een andere route gelopen. Toen we weer bij het park waren hebben we contact gezocht met Dennis en Sophie, om samen wat te gaan drinken. We eindigden in een sushi restaurant (heel vervelend) en daarna gingen we onze spullen pakken voor de nachtbus!

Om tien uur hadden we de nachtbus van Hanoi naar Sapa, zo’n 5,5 uur rijden. De bus zelf was fijn, we hadden bedjes, in plaats van stoelen en ik heb nog best veel kunnen slapen (als enige van ons volgens mij..). Eenmaal aangekomen om half 4 ‘s nachts waren ze zo aardig ons te laten liggen tot een uur of zes, voor we de bus uitgezet werden. En toen moesten we onze trekking nog regelen!

Eenmaal buiten de bus bleek dat niet zo lastig. Er stonden heel veel “mama’s” te wachten die je maar wat graag meenamen op hun trekking. We raakten in gesprek met Chau en boekten bij haar. Maar het was zes uur ‘s ochtends en net licht, dus ze bracht ons eerst naar een restaurantje om te ontbijten. Rond acht uur werden we opgehaald en begonnen we aan onze trekking!

Sapa is prachtig, enig nadeel was dat deze dag het behoorlijk mistig was. Daardoor kon je veel minder ver kijken, maar voor een eerste dag was het al behoorlijk indrukwekkend. We liepen de bergen in via smalle paadjes en zagen veel groen, kleine watervalletjes, rijstvelden, buffels, hangbuikzwijntjes en zo kan ik nog wel even doorgaan. Rond een uur of 11 brachten ze ons naar een restaurantje voor lunch en daarna liepen we naar Chau’s dorp, waar we rond een uur of 1 wel aankwamen.

Het was een vrij intensieve ochtend, dus we waren, icm de nachtbus, best wel moe. We hebben wat spellen gespeeld, ik ben met Coen nog even een wezen kijken in en rond het dorp en daarna zijn we allemaal nog even gaan rusten op de bedden, die overigens echt kneiterhard waren, volgens mij waren ze van piepschuim.

Om 5 uur werden we al geroepen voor het eten, dat overigens heerlijk was. We hadden ‘s middags in het dorp wat biertjes gekocht, dus daarna hebben we nog wat kaartspelletjes gespeeld en rond een uur of 9 zijn we naar bed gegaan.

De volgende ochtend werden we ook voorzien van een heerlijk ontbijt, pannenkoeken, bananen en omelet. Hierna zijn we gaan wandelen naar de waterval, deze weg was nog een beetje nat wat bij het afdalen zorgde voor wat glijpartijen (gelukkig geen gekke blessures, we hebben met name elkaar lopen uitlachen). Het weer was vandaag een stuk beter, dus we konden veel verder kijken. Het was prachtig, deze hele omgeving. Bij de waterval hebben we wat gegeten en daarna zijn we het laatste stukje gaan lopen tot aan het pick up point van de taxi. Qua tijd zaten we vrij krap, de 6/8 kilometer kostte ons meer dan een halfuur door de slechte wegen. Daarnaast stonden we op het verkeerde punt voor een bus te wachten.. Na uiteindelijk de boeking nog eens te checken stond hij iets verderop gelukkig nog op ons te wachten, waardoor we daarna weer met een sleeper bus terug konden naar Hanoi.

Eenmaal daar aangekomen zijn we met z’n vieren nog wat gaan eten en nog wat wezen drinken in het centrum.

De volgende dag deden we rustig aan, na twee dagen trekken in Sapa. Uitslapen, brunchen en nog een rondje door Hanoi.

Rond een uur of vier namen we de bus naar Ha Long, aan de kust van Vietnam. Na 3/4 uur kwamen we daar aan, maar dat viel ons best wel tegen! Het was een grote kermis aan toeristenattracties en verder viel er weinig te beleven. De lampjes in het park waren wel leuk, maar ook echt weer heel toeristisch. We hebben er wat gegeten en daarna zijn we wat spelletjes gaan spelen op onze kamers. (Waar we bij aankomst trouwens een hele grote kakkerlak aantroffen, iew.)

De volgende ochtend besloten we de taxi en boot naar Cat Ba Island te nemen. We kwamen aan in het noorden van het eiland, waar we de local bus namen richting het zuiden, waar iets meer te doen was.

Dit stadje was wel heel leuk. Vrij toeristisch, maar rustiger. Veel hippe restaurantjes en zelfs drijvende restaurants. We hebben daar relaxt geluncht en zijn daarna nog een strandje op gaan zoeken.

Het was niet heel zonnig, dus we waren nagenoeg de enige en bij het strand dat dichtbij was werd ook net gebouwd, dus niet erg aantrekkelijk. Maar het water was heerlijk, dus waarom niet. We hadden wel veel bekijks van de bouwvakkers daar, die zullen ook niet iedere dag zulke gekke toeristen zien haha.

‘s Avonds gingen we eten bij een drijvend restaurantje, wat alles behalve het beste eten was dat ik tot nu toe gehad had, maar ach. Het blijft een goede keuze, Cat Ba Island!

Next day is motorbike day! We huurden scooters om het eiland een beetje te verkennen. Wederom niet een hele zonnige dag, maar qua temperatuur top om op een scooter te zitten. De uitzichten waren zo gaaf en divers, ik heb echt mijn ogen uitgekeken. We hebben ook nog een bezoekje gebracht aan de Hospital Cave, een safe house/ ziekenhuis tijdens de Vietnam oorlog. Indrukwekkend!

In de namiddag hebben we ergens nog gestopt om een drankje aan het water te doen en voor de zonsondergang kregen we de tip om naar de heuvel te gaan vlakbij ons hostel. Helaas was het nog steeds wat bewolkt, maar dat mocht de pret niet drukken! Het uitzicht van boven was ook erg gaaf.

De volgende ochtend zaten we om half 9 klaar voor de boottrip die we geboekt hadden bij het hotel. We werden pas een uur later opgehaald, Aziatische vertraging.

Eenmaal op de boot konden we een beetje relaxen. We voeren naar een punt waar we konden kajakken voor een uurtje om alle eilandjes daar een beetje te bekijken.

Na de lunch op de boot voeren we door naar Monkey Island, waar zoals de naam al doet vermoeden veel aapjes leven. Je moet echt goed op je spullen passen, want ze zijn heel brutaal en absoluut niet mensenschuw.

Na daar ook een duik genomen te hebben werden we weer teruggebracht naar Cat Ba en besloten we de volgende dag de bus te nemen naar de volgende bestemming: Ninh Binh!

Vanwege de bus was dit ook weer een vroege morgen, want we hadden de bus naar Ninh Binh geboekt. We werden een uur later opgehaald dan afgesproken, Aziatische vertraging..

Een interessante tocht via een bus, bootje en bus werden we naar Ninh Binh gereden. De bus zelf was behoorlijk ingericht op Aziaten, beenruimte was ver te zoeken.Eenmaal aangekomen in Ninh Binh viel dat ook wat tegen, de straat waar wij aan zaten was heel breed en weinig te beleven. We hebben even rondgelopen, kwamen nog wel een heel leuk eilandje tegen en een goede sapjesbar!

We besloten onze boeking te verkorten naar één nacht en de volgende dag naar Tam Coc te gaan, vlakbij Ninh Binh. We werden hier afgezet met de bus in eerste instantie en dat zag er wel gezellig uit.

Na het uitchecken de volgende dag pakten we een taxi naar Tam Coc, een hele belevenis. Maarliefst tien kilometer en toen bleek onze taxichauffeur ons niet het adres te willen brengen voor die prijs, enkel naar het centrum van Tam Coc. Hij sprak alleen amper Engels, dus communiceren was lastig. Voor omgerekend 1,87 euro extra wilde hij ons daar wel afzetten, alleen had hij het verkeerde hotel in gedachten waardoor we totaal de verkeerde kant op gingen. Uiteindelijk kwamen we na een tijdje toch op het juiste adres aan en leenden we daar gratis fietsen om wat rond te toeren.

Erg mooie omgeving wederom. We fietsten over bruggetjes over het water, waar men allerlei boottours aanbood om de rivier verder te verkennen.

Na het fietsen gingen we even een broodje eten in het centrum. Daarna zijn we terug gefietst naar het hotel, waar ze een zwembad hadden en hebben we de rest van de middag daar lekker gerelaxt!

De volgende dag moest Sophie een bus om 4 uur ‘s middags hebben, dus besloten we voor die tijd nog een boottochtje te doen, die we gisteren gezien hadden en daarna te relaxen.

De boottocht was erg gaaf! We hadden twee bootjes en twee Vietnamese dames roeiden ons door de rivier, met hun voeten haha.

We voeren onder rotsen door en hadden hele gave uitzichten!

Natuurlijk probeerden ze ons weer van alles te verkopen halverwege en halverwege begon de mevrouw die ons roeide ook al om fooi te vragen. Toen we dat uiteindelijk gaven vond ze het te weinig en werd ik wat geïrriteerd. De boottickets zelf waren namelijk ook nogal prijzig en ze bleken daar vrij veeleisend.

Na een lunch zijn we teruggegaan naar het hotel waar we Sophie uitgezwaaid hebben en een paar uur later zelf opgehaald werden, we namen alledrie de nachtbus naar Phong Nha!

Daar aangekomen om 4 uur ‘s nachts regende het als een gek en was de receptie nog niet open. Uiteindelijk hebben we met z’n drieën gewacht en rond 6 lag ik dan in een bedje in mijn hostel!

Vandaag ben ik aangekomen in de buurt van Phong Nha National Park. Lekker uitgeslapen omdat de nachtbus best vermoeiend was en daarna lekker gerelaxt in mijn hostel. Blog schrijven, foto’s uitzoeken, naar thuis bellen, dat soort dingen!

Ik ben helaas weer verkouden (iets met airco’s again..), dus ik snif er weer heerlijk op los. Hopelijk trekt het deze week nog een beetje weg voor ik met papa op een scooter zit! Heel benieuwd naar dat avontuur, maar eerst Phong Nha en Hué nog!

Ik ben vanaf nu ook te volgen op Polarsteps, www.polarsteps.com/WykeGrob

Deze website werkt namelijk niet altijd mee en op Polarsteps kan je ook zien in welke plaatsen ik ben op de kaart. Voel je vrij om me daar te volgen!

Liefs, Wyke.

Laos; van noord naar zuid & door!

Hallo daar, vanuit Hanoi! Ik had het de afgelopen tijd zo druk (en gezellig) dat ik weinig tijd had om te bloggen, dus hierbij een mega blog; be prepared!

Anderhalve week geleden nam ik de slowboat over de Mekong rivier naar Luang Prabang. Ik werd rond tien uur ‘s ochtends opgehaald bij mijn hostel samen met een andere Deense jongen die ook met dezelfde boot ging. We hadden stoelen naast elkaar bleek, wel gezellig!

We waren alleen veel te vroeg, want we hadden dus vaste plaatsen en de boot vertrok pas om half 12 en het was 5 minuutjes rijden.. De vaste plaatsen voorin waren wel fijn, want hoe verder je achterin de boot zit, hoe meer last je hebt van de herrie van de motor. Omdat de stoelen best smal waren heb ik geprobeerd de rij voor mijn vaste plek vrij te houden door daar te gaan zitten, zo hadden we beide een eigen rij. Wonderbaarlijk lukte dat ook nog! Best fijn, als je de hele dag op zo’n boot moet zitten.

Gelukkig maakte het uitzicht een hoop goed. De omgeving rond de Mekong is veelal jungle, een hoop groen, heuvelachtig en schattige dorpjes. We zagen zelfs een olifant badderen in de Mekong rivier, helaas was ik te laat met mijn camera!

^Een uitzichtje vanaf de boot

Onderweg stopten we regelmatig om lokale mensen op te pikken en af te zetten, met grote zakken voedsel die ook op de boot stonden. Bijzonder om te zien hoe deze mensen over rotsen klimmen om in de buurt van hun dorp of de boot te komen.

^1. Een local wachtend op de boot, 2. Een ander uitzichtje.

Rond zes uur kwamen we aan in Pak Beng, een dorpje wat volledig draait om toerisme. Mensen in het dorp zijn absoluut niet rijk en doen er alles aan om toeristen in hun guesthouse te laten slapen, in hun restaurant te laten eten of naar hun bar toe te trekken. We hadden nog niet aangelegd of we werden al omsingeld door mensen met bordjes voor kamers en flyers voor een gratis drankje in de lokale bar. Ook wel schrijnend, kinderen die onze tasjes met afval wilden hebben om te kijken of er nog een restje eten in zat..

Echter had ik al een kamer geboekt in de boot met twee Duitse meiden, die ik kende van de Gibbon Experience, heel fijn! Op de twee Nederlandse meiden na zat mijn hele zipine groep ook op deze boot, wel grappig.

We werden opgepikt met een pick up die flink vol zat. Ze brachten ons naar het guesthouse en daar was alles vrij basic en een beetje smoezelig. Gelukkig was het maar een nachtje.

We besloten te gaan eten bij het Indische restaurantje dat we met de pick up tegen kwamen. Heel toevallig zaten daar ook de andere twee Duitsers van het zipline avontuur. En nog toevalliger; toen we zaten te eten met z’n 5en kwamen de twee Britten van die tour ook in het restaurant zitten!

Na het eten besloot ik met mijn kamergenootjes nog een drankje te kopen bij een lokaal supermarktje en daarna zijn we teruggelopen naar het guesthouse. We waren best wel moe en besloten op tijd te gaan slapen.

De volgende ochtend moesten we ook weer vroeg op. We zijn met onze spullen naar de pier gelopen, helaas hadden we deze dag een veel kleinere boot die dus stampvol zat. Geen twee stoelen meer dus voor mij, maar mijn bankje delen met een Portugese jongen die verder heel aardig was, dus het was niet zo problematisch.

De route vandaag was van Pak Beng naar Luang Prabang, dat was nog een stuk langer dan de dag hiervoor. Gelukkig bleef het uitzicht erg mooi en werkte het weer ook goed mee (het is bijna einde regenseizoen, maar we hebben geen regen gezien).

^Nog meer uitzicht!

Het bleef bijzonder hoe we mensen op de meest afgelegen plekken ophaalden en weer afzetten. Soms moesten ze over hele rotswanden omhoog klimmen en zag je ergens hoog in het landschap een verzameling van een paar huisjes waar ik dan dacht dat ze heen moesten.

Op sommige plaatsen werd echt gewacht op ons. Kleine meisjes met zelfgemaakte armbandjes die ze probeerden te verkopen aan mensen in onze boot. Ze hebben het in Laos gewoonweg niet zo breed is mijn ervaring van de afgelopen dagen, iets wat ik in Thailand niet op deze manier gezien heb.

Rond half 5 kwamen we dan eindelijk aan bij ons eindpunt. Een tuktuk bracht ons vanaf daar naar het centrum en daarna ben ik naar mijn hostel gelopen. Mijn spullen in mijn kamer gestald, ditmaal een acht persoons kamer, daarna lekker even relaxen op een andere stoel dan in die slowboat. Mijn halve hostel stroomde vol met mensen die van dezelfde slowboat kwamen, zo kwam ik ook de Deense jongen uit mijn eerder hostel weer tegen en ook de Portugees loopt hier rond.

Even later ontmoette ik Nicolle uit Engeland, zij was ook net aangekomen, maar met de bus. We kletsten even bij het hostel en besloten samen de nightmarket te bezoeken en daarna samen wat te eten. Wat een rust en kalmte hier ten opzichte van Thailand! De nightmarket werd bezocht, maar je kon er normaal lopen zonder vast te staan tussen mensen of je pas in te houden, een hele verademing. Leuke spulletjes, qua kwaliteit ook veel beter lijkend dan in Thailand. We aten wat in een restaurantje verderop en sloten af met cake van een kraampje op de markt. Het bijzondere aan Laos is dat het vroeger een Franse kolonie was, terug te zien in de bebouwing, maar ook door de bakkerijtjes, we hebben hier croissantjes en baquettes!

We eindigden in Utopia, een gezellige bar vlakbij ons hostel. We dronken er wat interessante Radlers, gewoon bier met 7-up, speelden wat kaartspelletjes en daarna lekker naar bed. Morgen een nieuwe dag!

De volgende dag was vrij relaxt, we besloten bij een zaakje in het centrum wat te gaan ontbijten/ lunchen met vier mensen van het hostel. Nicolle moest nog een busticket regelen en daarna was mijn plan eigenlijk het centrum in te gaan, maar het was zo warm dat ik er echt even geen zin in had en ik dus maar mee terug ging. We hebben de middag gespendeerd in het hostel met spelletjes en wat drankjes en ontmoette twee Zwitsers waarmee we ‘s avonds ook zijn wezen eten. Toen we terugkwamen zijn we weer naar de Utopia bar vertrokken, alleen barren sluiten hier vrij vroeg. Daarom staat Luang Prabang ook wel bekend om zijn bowlingbaan, aangezien dit de enige plek is die open is en bier verkoopt na middernacht.

We zijn die avond dus nog wezen bowlen en daarna met de tuktuk teruggegaan!

Laat in de ochtend de volgende dag hebben we een tuktuk genomen naar de bekende Kuang Si waterval. De weg was niet bepaald goed, wat ik inmiddels aardig gewend ben in Laos, dus veel gehobbel en het kostte ongeveer een uurtje. Eenmaal aangekomen kochten we een kaartje en konden we het park binnen. Er was een berenopvang in het park en we hebben een aantal angstaanjagend grote spinnen gezien.

^Onderaan bij de waterval.

Vervolgens liepen we door naar de waterval, die bij het eerste punt enorm druk was, allemaal fotograferende en poserende mensen. We zijn via een of ander paadje door de jungle naast de waterval omhoog gelopen. Uiteindelijk was er een trap die zelfs half door het water van de waterval heen liep en eenmaal boven hadden we een uitzicht over de jungle en er was een soort lagoon waarin we even konden afkoelen, zonder bizar veel toeristen.

^1. De adembenemende waterval, 2. Watervalselfie!, 3. Ons afkoelpunt, niet verkeerd!

Na de tuktuk weer terug genomen te hebben, zijn we wederom naar de nightmarket geweest en hebben we gegeten bij een restaurantje aan de markt, op de rooftop. De rest van de avond hebben we kaartspelletjes gespeeld bij het hostel met een grote groep mensen. Erg gezellig!

^Sfeerimpressie

De volgende ochtend ging ik iets bijzonders doen. Ik stond om negen uur voor het kantoor van Big Brother Mouse, om te helpen met het Big Sister Mouse project. Big Brother Mouse zet zich in voor kinderen in Laos, om ze Engels te leren. Elke dag kan jetussen 9 en 11 uurentussen 17 en 19 uurlangskomen om te oefenen met kinderen die zich verzamelen in het kantoortje, door met ze in gesprek te gaan. Ikzelf koos voor de Big Sister Mouse, een hele dag op een schooltje vrijwilligerswerk doen. Ze vragen een vergoeding van ongeveer 10 euro, die ze gebruiken om je van en naar de school te brengen en je lunch te bekostigen, de rest gaat naar activiteiten voor de kinderen. En zelfs als dit teveel voor je is, is het optioneel en kan je zelf een donatie doen of alleen helpen en niet betalen.

^De school.

Het was een ervaring om nooit te vergeten. De kinderen waren zo enthousiast en schattig, echt heel leuk. Iedereen wilde high fiven, zwaaide naar me en uiteindelijk hing er eentje zelfs aan mijn been haha.

^De jongste kids.

In de ochtend hebben we met de kleinsten van ongeveer4 tot 6jaar geoefend met kaartjes met daarop plaatjes en dan moesten ze de Engelse naam noemen. Daarna hebben we dit in de middag gedaan met de wat oudere kinderen, tot een jaar of 10, en in de namiddag hebben we wat gesprekjes gevoerd met wat oudere studenten. Zo zat ik met een jongen van twintig te kletsen die al 5 maanden op de school logeerde om Engels te leren, erg bijzonder. Ik was wel kapot na deze middag.

^1. Om de 20/30 minuten hebben de kinderen een soort break waarin ze zich verzamelen in een van de klaslokalen om samen te dansen! 2. De rugzakjes haha!

Maar toen ik terug kwam in Luang Prabang ben ik samen met wat hostelgenootjes nog de heuvel in het centrum op te gaan om de zonsondergang te bekijken. Die viel nogal tegen want het was best bewolkt, maar het uitzicht was wel heel mooi.

^Random sfeerimpressie Luang Prabang aan de Mekong.

Die avond hebben we het niet heel laat gemaakt, want de volgende ochtend zou ik met Jess en Connor samen de bus naar Vang Vieng pakken en die ging al om 5:30 uur..

De busrit was behoorlijk hobbelig, de wegen bestonden eigenlijk alleen uit zand, stenen en een hoop gaten, dus met een minivan was dat nogal schudden. Na vijf uur reizen, kwamen we aan in Vang Vieng, een echt toeristenstadje. We liepen naar ons hostel en daar hebben we de rest van de middag gerelaxt, hoewel het misschien klinkt als een luxeprobleem kan reizen toch best wel vermoeiend zijn. Ook hier was een avondmarkt die ik met Jess bezocht heb. Toen we daarna een toeristenbureautje in liepen omdat we gezien hadden dat je hier voor de helft van de Nederlandse prijs een ballonvaart konden doen, kwam het daarna met bakken uit de lucht. We mochten een (kapotte, hij bleef niet open dus moesten we hem bovenin vasthouden) paraplu lenen, maar zijn het eerste restaurantje in gevlucht om te eten. Na het eten regende het nog steeds, maar gelukkig niet zo hard meer. We liepen terug naar het hostel en kwamen daar weer een hoop mensen tegen uit Luang Prabang waarmee we een gezellige avond hebben. Het hostel is sowieso een groot feest, ze doen aan gratis whiskey en wodkatussen 7 en 9. Het stuk vanaf de grens vanaf Thailand tot aan Vientiane is een bekende route onder backpackers blijkt wel.

^1. De “weg” naar Vang Vieng, 2. Gelukkig ook met mooie uitzichten! 3. Sfeerimpressie avond Vang Vieng.

Jess en ik deden het hier lekker rustig aan. We hadden een prima hostel, top ontbijt, met zwembad en heel veel bekenden, dus veel gezelligheid. We besloten de ballonvaart toch te boeken en zijn dus het centrum in te gaan om dat te regelen. In de namiddag besloten we dan toch beide dat we op z’n minst eens een scooter gereden moesten hebben, dus we huurden er ieder eentje bij het hostel. Geen idee waar we heen gingen, eerst een halfuur op zoek naar het tankstation, maar het was een topervaring en gezellig! Omdat we op tijd terug moesten zijn voor de ballon besloten we een nacht extra te boeken zodat we zondags nog eens een ritje konden maken, de omgeving hier is namelijk prachtig.

^Jess en ik met onze scooters!

Rond 5 werden we opgehaald voor de ballonvaart, maar dat viel nogal tegen. Er stond teveel wind, dus we konden niet opstijgen, ze moesten het dus annuleren. We lieten hem dus omboeken naarzondagochtend, voor de zonsondergang,om 6 uur.

^De gemiste zonsondergang vanuit de ballon, dan maar vanaf de grond.

‘s Avonds was er een feestje waar je kaartjes voor kon kopen bij het hostel. We besloten dat te doen en het was een hele leuke avond, ook omdat er inmiddels nog veel meer bekenden vanuit Luang Prabang aangekomen waren. Daarnaast was er ook weer een aardige club Nederlanders present, het zal ook eens niet!

Zaterdag gingen we met de hele meute dé activiteit van Vang Vieng doen: het tuben. Inmiddels is dit aan banden gelegd, het was een soort kroegentocht waarbij je je verplaatste in een band over de rivier, maar hierbij vielen behoorlijk veel doden, dus nu zijn er nog maar 3 barren open (voor zover dat verschil maakt, nu giet iedereen zich daar eigenlijk vol..). Het was een top dag, enorm leuk om te doen. De barren waren gezellig, de drankjes lekker, het gezelschap top en de rivier af dobberen was ook heel gezellig en heel mooi, de landschappen zijn prachtig.

^1. We zijn er klaar voor!, 2. Drankjes met Jess en Adriano, 3. In de tube de rivier af!

Toen we in de avond terugkwamen hebben we wat streetfood gehaald en zijn we nog even het zwembad van het hostel in gedoken. Het was erg gezellig, maar Jess en ik werden zondagochtend om 6 uur opgepikt voor de ballonvaart, dus rond middernacht lag ik wel weer in mijn bedje.

De ballonvaart was een hele gave ervaring! We werden opgepikt bij het hostel, we zag de mensen de ballon klaarmaken en daarna hebben we zo’n 35 minuten in de lucht gehangen om te genieten van de uitzichten en de zonsopkomst! Heel gaaf en ook heel relaxt.

^1. Daar gaan we!, 2. De zonsopkomst, 3. Vang Vieng van bovenaf, 4. Nog meer zonsopkomst!

De landing was wel weer typisch, we hebben zo’n vijf minuten 2 á 3 meter boven iemands dak gehangen. Ze moesten ons met touwen daar vandaan trekken en ondertussen vlogen we nog half door een boom, ik vond het hilarisch. Eenmaal op de grond werden we teruggebracht en zijn Jess en ik toch nog weer even ons bed in gegaan.

^Toen de ballon na ons afzetten weer opsteeg! Fotocredits: Jess.

Rond de middag hebben wel met Paula, Tom en Russell wederom scooters gehuurd. We gingen naar de Blue Lagoon en hadden al horrorverhalen over de weg gehoord, maar we waren toch nieuwsgierig. En dan te bedenken dat dit voor Jess en mij de tweede keer ooit was..

Al voor we de brug over waren waar de weg eigenlijk begon, klaagde mijn scooter over de motortemperatuur. Na enig overleg hebben we die daar maar bij een restaurantje achtergelaten en heb ik op Jess haar scooter gereden, zij ging achterop bij Tom. Wat een rit was dit zeg, je hebt slechte wegen en slechte wegen, maar dit was er echt eentje. We konden eigenlijk niet harder rijden dan zo’n 15km/h, dus de 6,5 kilometer duurde een eeuwigheid. De lagoon was wel mooi (en verkoelend), dus dat scheelde. Hoewel ik toch eigenlijk nog een stuk enthousiaster werd van de uitzichten onderweg, helaas kon ik niet fotograferen en deze bizarre weg trotseren tegelijkertijd..

Op de terugweg hebben Jess en ik geswitcht, ik achterop en zij rijden. Helaas toen we bij de brug kwamen en er dus bijna waren, is ze toch gevallen. Gelukkig viel het mee, op een kapotte broek en knie na was alles goed.

Aan het einde van de dag zijn we gaan eten met de Nederlanders en de Zwitsers (die overigens hilarisch waren omdat ze ‘happy pizza’, iets met opium/wiet, gegeten hadden en dus nog steeds stoned waren haha), en daarna ben ik gaan slapen, helemaal kapot van de lange dag.

Maandags hebben we de bus naar Vientiane genomen. Een grote touringbus bracht ons naar de hoofdstad van Laos, die overigens verder niet heel bijzonder was. Jess en ik hebben er een rondje gelopen, maar het leek vrij uitgestorven. ‘s Avonds zijn we met een groep die vanuit Vang Vieng weer verplaatst was naar Vientiane gaan eten bij een Laotiaans restaurantje en daarna had ik het wel gehad. Even met het thuisfront gebeld en daarna lekker naar mijn bed, het waren intensieve dagen!

^Impressies van Vientiane.

En vandaag zit ik dan al weer in Vietnam! Vanochtend uitgecheckt in Vientiane, met de tuktuk naar de airport, ook wel weer heel grappig. Alles verliep heel soepel, de vlucht duurde een uurtje en ik ben zojuist aangekomen in mijn hostel. De rit hierheen was behoorlijk chaotisch, zelfs nu ik even op mijn bed lig hoor je non-stop getoeter. Ik ben heel benieuwd wat Vietnam mij gaat brengen!

Liefs,Wyke.

Thailand & Laos; van rustig aan naar hoogtepunten!

Goedeavond vanuit Laos!

Mijn vorige blog ging nog over dat ik aankwam in Thailand, deze al weer over dat ik in Laos zit! Time flies en ik heb ook niet al te veel in Thailand gereisd gezien onze gezinsreis in 2014 naar Thailand en mijn nieuwsgierigheid naar Laos en Vietnam, vandaar dus.

Toen ik aankwam in Thailand was te merken dat het inmiddels weer laagseizoen is, mijn hostel zat niet bepaald vol. Ik besloot na alle avonturen in Maleisië even wat rustiger aan te doen, dus ‘s avonds heb ik een rondje gelopen in de MBK, een enorme shoppingmall in Bangkok en daarna ben ik lekker op tijd naar bed gegaan.

De volgende ochtend heb ik mijn treinticket naar Chiang Mai geregeld. Chiang Mai ligt in het noorden van Thailand en met de nachttrein doe je er iets meer dan 12 uur over, een interessantere optie dan een vliegticket, vond ik. Na het boeken ontmoette ik in mijn hostel een Thais meisje, Ann. Zij had die avond daarvoor een Zwitserse jongen leren kennen waarmee ze zou winkelen en ze vroeg of ik mee wilde. Daarna ben ik dus met Ann en Reto de halve middag wezen rondlopen in de enorme shoppingmalls in Bangkok.

We hebben daarna gezellig wat Chang biertjes gedronken. We kochten een biertoren bij het hostel van 3L, oftewel een privé tap voor aan tafel, ook wel leuk om eens te doen. We hebben wat spellen gespeeld en daarna schoof er een Chinees meisje aan met haar gitaar, helaas kende ze bijna alleen maar Chinese liedjes. We besloten daarna met zijn vieren naar Khao San Road te gaan, de backpackers straat van Bangkok. Ze hebben er barren, cafés, restaurantjes, maar ook veel mensen op straat die je schorpioenen en meelwormen aan stokjes en ballonnen met lachgas proberen te verkopen. Een gezellige, maar gekke bedoening. We dronken daar nog wat bij de bar en daarna zijn we weer terug gegaan.

^Selfie!

De volgende dag was ook best wel rustig aan, want ik moest uitchecken en ‘s avonds de nachttrein nemen. We hebben wederom wat gewinkeld en ik heb heel cliché ook maar een olifantenbroek gekocht (die inmiddels alweer kapot is, maar dat komt later..).

Rond half 6 moest ik de taxi hebben, want tien over zes ging mijn trein dus dan zou ik op tijd moeten zijn. Het verkeer in het weekend was nooit zo druk en de trein vertrok altijd minimaal een uur te laat, zeiden ze... Mijn Grab taxi was superlaat, dus die moest ik cancellen en daarna had mijn taxi ook moeite door de stad te komen. Ik raakte al helemaal in de stress toen hij tien minuten later doodleuk nogmaals langs mijn hostel reed, haha. Gelukkig was ik rond 6 uur op het station. Meteen een stilte momentje, want rond klokslag zes uur kwam het nationale lied voorbij en dan staat de wereld even stil in Thailand. Iedereen staat op en wacht tot het nummer afgelopen is, om weer te gaan zitten of verder te gaan met wat ze deden. Bijzonder om mee te maken.

De trein zelf vertrok precies om tien over zes dus ik was erg blij dat ik toch nog mooi op tijd was, anders had ik hem gewoon gemist.

De nachttrein zelf was super! Ik had zoveel verschillende verhalen gelezen, maar hij was superschoon, comfortabel en ruim genoeg. Binnen een halfuur stond er een dame van de trein voor mijn neus die vroeg wat ik voor diner en ontbijt wilde. Goed geregeld!

^Toen het nog stoelen waren..

Na een uurtje kwam er iemand mijn bed opmaken en had ik mijn eigen bedje, met een gordijntje. Omdat het donker was heb ik weinig van het uitzicht kunnen genieten, maar het was een hele ervaring.

^Mijn nachttrein bed; helemaal prima!

Eenmaal in mijn hostel in Chiang Mai was het ook relatief rustig. Ik was nog wel moe en besloot even twee uurtjes te gaan slapen. Toen ik wakker werd kreeg ik een van mijn ogen amper meer open, mijn hele ooglid was opgezwollen.. Het deed geen zeer, maar het was wel erg irritant, iemand dacht dat het een rode mier geweest was. Gelukkig trok het dezelfde dag nog weg.

In de namiddag ontmoette ik Roxy en Vanessa (Nederlands en Colombiaans), die in dezelfde kamer sliepen. We besloten met z’n drieën de zilveren tempel en het park te gaan bekijken. Daarna ging ik met Vanessa door naar de Sunday market, waar ze heel veel streetfood tentjes hadden, maar ook heel veel andere dingen zoals sierraden, kleding, telefoonaccessoires, schilderijen etc. We hebben daar heerlijk (en goedkoop) gegeten en rondgelopen, er was genoeg te zien!

^1. De zilveren tempel, 2. Het park in Chiang Mai.

Uiteindelijk kwamen we terecht in een bar waar we nog even een drankje deden en we een Nederlandse en een Duitse ontmoette. Met hen hebben we die avond een mini-kroegentocht gedaan bij verschillende barretjes, tot Vanessa en ik het allebei gehad hadden en dus een taxi pakten richtig het hostel.

^Nog een selfie!

Mijn maandagochtend was wederom erg rustig aan, ik had het blijkbaar toch even nodig. In de middag heb ik met Joke, de Nederlandse van de avond daarvoor, afgesproken; we gingen fietsen naar de waterval. Een interessante bezigheid tussen al dat bizarre verkeer daar. Fietspaden kennen ze daar niet, dus je bent gewoon aan het voorsorteren op driebaanswegen bij stoplichten, erg bijzonder. De waterval zelf was dat echter niet zo. Misschien word ik ook wel wat kieskeuriger na mijn al opgedane ervaringen haha. Na de beklimming hebben we wel even afgekoeld aan de rand van de waterval. Heel aangenaam, want het was een erg warme dag en een behoorlijke klim geweest. Ik ging eventjes zitten, maar blijkbaar kon mijn nieuwe broek dat niet aan, gevolg; het hele kruis van de broek aan flarden.. Goede koop dus, haha. En toen moesten we natuurlijk nog afdalen en zo’n 7 kilometer terugfietsen, feest! Bij terugkomst heb ik met mijn naald en draad setje (goh, komen dat soort dingen eindelijk ook eens van pas), geprobeerd de boel te naaien. Ik ben geen naaiwonder, maar het is inmiddels weer dicht, ben benieuwd hoe lang hij het zo volhoudt..

^Relaxen bij de waterval.

‘s Avonds kwam ik Vanessa weer tegen in het hostel en gingen we naar de nightmarket, die elke avond is in het oosten van Chiang Mai. De hostel eigenaar raadde ons aan om dan ook een ladyboy show bij te wonen daar. Dus waarom niet! We aten wat op de markt en rond tien uur zat ik er klaar voor met Vanessa en Roxy, die ook hoorde dat we daar heen gingen en ons daar opzocht. De show was fantastisch, echt leuk om eens mee te maken. Ze waren zo goed, de hun dansmoves waren jaloersmakend en sommige kostuums waren ook echt heel gaaf!

In de bar spraken we wat mensen van een ander hostel die nog naar een club gingen en ons vroegen of we ook kwamen. We hebben daar dus nog eventjes gefeest tot wat later in de nacht en toen de taxi teruggepakt, het regende hopeloos hard die avond. Een geslaagde, niet al te drukke dag!

De volgende ochtend moest ik vroeg op, want ik ging naar een project van het Elephant Nature Park. Het Elephant Nature Park zet zich in voor het welzijn van de olifanten in Thailand door mishandelde olifanten op te vangen en families voorlichting te geven over hoe zij met de olifanten om moeten gaan. Ik werd opgehaald bij mijn hostel, daarna was het ongeveer een uur tot anderhalf uur rijden.

Mijn groep bestond maar uit drie personen, twee Engelse meisjes en ik. Dit maakte het des te leuker, want zo kregen we echt tijd met de olifanten. De familie in dit project had 4 olifanten, die eerst gebruikt werden voor andere activiteiten, zoals elephant riding. Maar nu ze onderdeel zijn van het Elephant Nature Park project wordt er juist geprobeerd deze olifanten hun vrijheid terug te geven. Door hun opvoeding door mensen luisteren ze nog steeds heel goed naar mensen en hebben ze ook hulp nodig voor het eten, omdat ze dit nog niet genoeg zelfstandig kunnen vinden. Blijft erg naar dus dat ze niet zomaar de natuur in terug kunnen, maar er wordt nu in elk geval veel beter voor ze gezorgd en naar hun welzijn gekeken.

^Dromen komen uit haha, supergaaf!

Het was een fantastische dag! We hebben de olifanten gevoerd, met ze gelopen en geobserveerd terwijl ze rondliepen in de jungle. Daarna mochten we ze een modder- en waterbad te geven. Ik heb echt van elke seconde genoten, wat een bijzondere beesten en een gave ervaring.

^1. Voeren, proberen via de mond ipv in de slurf aangeven. Best spannend!, 2. Een modderbad nemen, 3. Afkoelen en schoonmaken in de rivier!

In de avond heb ik nog wat gedronken met twee andere Nederlandse meiden die ik tijdens het uitgaan van de avond daarvoor had leren kennen. Erg gezellig en meteen mijn afscheid van Chiang Mai!

^Marktdrukte in Chiang Mai.

Want op woensdag heb ik de hele dag in een minivan gezeten van Chiang Mai naar Huay Xai, een dorpje aan de Laotiaanse kant van de Mekong rivier. Hallo Laos!

We hebben tijdens deze busrit nog een gave tussenstop gemaakt in Chiang Rai voor de witte tempel, wat absoluut de moeite waard was. Bij far de mooiste tempel die ik tot nu toe gezien heb!

^1. De witte tempel in Chiang Rai, 2. Detail van de entree van de tempel.

De grensovergang was ook erg interessant, het was superrustig want we waren relatief laat. We werden naar de Thaise immigratie gebracht en daar kregen we een stempel. Vervolgens werden we met een bus vol locals over de brug naar de andere kant van de rivier gebracht. Wat formulieren en stempels verder, werden we afgezet in het midden van het centrum waar ik in een heel klein, maar leuk hostel terecht kwam, met een superlieve eigenaresse! Twee Nederlandse hostelgenootjes vroegen me meteen mee voor het eten, dus die heb ik vergezelt. Na het inpakken van mijn tas voor de jungletour was ik er wel klaar mee en ben ik lekker gaan slapen.

In de ochtend heb ik uitgecheckt, want mijn twee daagse trekking/ ziplining tour met de Gibbon Experience stond op het programma! Rond 8 uur moest ik bij het kantoor zijn, waar we instructies over het ziplinen kregen. Vervolgens was het een uurtje met de auto, van die jeepjes met bankjes achterin haha. Mijn groep bestond nog uit twee andere Nederlandse meisjes, 2x2 Duitsers en een Engels stel. Eenmaal aangekomen kregen we onze harnassen en begonnen we meteen met een kleine zipline over de rivier. Echt superleuk om te doen! Daarna hebben we anderhalf tot twee uur behoorlijk moeten hiken, met name het eerste deel was erg steil en afzien. Maar na deze hike was het tijd voor al de ziplines, varierend tussen zo’n 150 tot 600 meter lang. En fantastische uitzichten, de jungle in Laos is heel erg mooi! De ziplines hangen ver boven de bomen, dus je kan heel ver kijken. Ik heb wat filmpjes gemaakt met een action cam op mijn voorhoofd, ik zal ze proberen te uploaden onder videos op deze blog!

^Begin van de hike!

^Een van mijn actioncam filmpjes!

Na een paar uur ziplinen kwamen we aan bij onze boomhut, de hoogste ter wereld. Hier hebben we wat fruit gegeten en wat gekletst met de groep. Daarna een koude, maar erg aangename douche omdat ik een en al zweet was, erg lekker om je dan na zo’n dag te kunnen opfrissen. Het avondeten was ook top, rijst en noedels (what else..) met kip curry, groenten en varkensvlees. Daarna hebben we met de groep verschillende kaartspelletjes gespeeld en gingen we vroeg naar bed, rond kwart voor 10. We hadden allemaal een tweepersoons, 5 centimeter dik matrasje, een kussen en een dekbed, plus een heel groot muggennet, prima! De volgende ochtend begon het programma weer om half 7, omdat het goed weer is konden we wat extra ziplines doen voor het ontbijt!

^1. De boomhut, onze slaapplek voor een nacht, 2. Daar ga ik, al ziplinend.

Vanochtend rond half 7 zijn we met de hele groep -op twee mensen na- (ieder had eigen keuze om mee te doen met het programma voor het ontbijt) weer de boomhut uit geziplined en hebben we nog 4 ziplines gedaan. Tussentijds is het altijd wel een beetje hiken, dus we waren met iets meer dan een uurtje weer terug.

Daarna stond het ontbijt al klaar! Pompoensoep, droog brood haha, omelet, worst, groenten m, loempia’s en rijst. Wat dat betreft kun je hier beter het lokale voedsel eten, want de rijst en de groenten waren echt top.

Vervolgens hebben we onze spullen ingepakt en zijn we begonnen aan de terugweg. Wel via een andere route, ditmaal veel afdalen in plaats van klimmen. Zo’n 7 ziplines, een aantal hikes en een uur of 3 verder kwamen we aan bij onze picknickplaats, waar we lunch hadden. Wederom rijst, groenten en ei, maar ik raak er aan gewend. Vind het eigenlijk helemaal niet zo erg.

^Foto in de jungle, heel veel bamboe.

Daarna werden we weer opgepikt door de jeep en moesten we over een “bumpy road” door de jungle. Omhoog, omlaag, door riviertjes en modder terwijl we koeien ontweken, werd de vering en het vermogen van de auto aardig getest. We hebben ook nog even vaart moeten minderen omdat een grote zwarte slang de weg over stak, het is en blijft de jungle.

Terug aangekomen bij het hostel kon ik niet wachten op een goede douche en lekker bijkomen. Vanavond heb ik rustig aan gedaan, wat foto’s en video’s bekeken, deze blog geschreven en nu lekker op tijd slapen.

En de rest van mijn plannen? Morgen word ik om 10 uur opgehaald bij mijn hostel om de slowboat te nemen. Deze gaat in twee dagen over de Mekong rivier naar Luang Prabang, een van de grotere plaatsen in Laos. Morgen begint deze trip, waarna ik ga overnachten in Pak Beng als tussenstop. Na Luang Prabang zak ik waarschijnlijk af richting het zuiden, maar precies weten doe ik het nog niet. Dat komt wel weer voorbij in de volgende update!

Liefs, Wyke.

Maleisië; van begin tot eind

Goedemorgen Nederland!

Vandaag heb ik weer een vliegochtend. Mijn avontuur in Maleisië zit erop. Ik ben nu aangekomen in mijn hostel in Bangkok en had vanochtend dus mooi tijd voor een nieuwe blog. Bereid je voor op een lang stuk tekst, want het is al even geleden dat ik geschreven heb!

Mijn laatste blog eindigde in de regen op Langkawi, een eiland in het noorden van Maleisië. Op het vliegveld sprak een jongen die net wegging me aan dat het al weken slecht was en dat hij dus doorvloog, niet wetende tot dat moment dat ik net aangekomen was.. Ik vroeg me af waar ik aan begonnen was. Het regende aardig toen ik de airport uitkwam en op de wegen lagen enorme plassen. Aangekomen in mijn hostel heb ik eerst niet zoveel gedaan, het regende toch. Rond de avond liep de gemeenschappelijke ruimte vol en heb ik met wat mensen een Grab genomen naar de avondmarkt. Deze markt is iedere dag van de week, maar per weekdag verschilt het waar. Men verkoopt er spulletjes, maar met name staat de markt bekend om het eten; spotgoedkoop en voor je neus klaargemaakt. We hebben hier van alles geproefd/ gegeten en besloten daarna een Grab te nemen naar een strandbar, want een van de meiden was jarig. Daar hebben we een vuurshow bekeken en toen die afgelopen was hield ik het voor gezien. Lekker slapen na zo’n reisdag.

^De fire show!

De volgende ochtend stond ik om kwart voor negen al weer klaar, ik had namelijk een tour geboekt; kajakken in de mangrove van Langkawi, middenin een natuurpark. En het was bizar goed weer! Ik werd opgepikt bij mijn hostel en we hebben ongeveer een uur gereden. De groep was klein, een Japans meisje met haar moeder, een Brits/Duits stel en twee Nederlandse meiden. We werden met een bootje naar een drijvend restaurant in het park gevaren en daar maakten we ons klaar voor het kajakken. De gids beaamde dat het al wekenlang slecht weer was geweest, dus we hadden echt mazzel.

We hebben eerst een stukje gepeddeld over het bredere water, waar ook de boten konden komen. Daarna gingen we de mangrove in. Het was eb, dus we peddelden tussen alle boomwortels door, een gaaf gezicht. Ook positief hieraan; de slangen zitten meestal op een van de laagste takken, die zaten door het tij een stuk verder van ons af. We hebben er geen gezien trouwens!

^1. Op het brede water, 2. Tussen de boomwortels door.

Toen we de mangrove uitkwamen op een soort tussenliggend open water, hielden we even pauze. Hier werden ook de adelaars, waar Langkawi bekend om staat, gevoerd door de boottoeristen. Iets waar onze toergids erg op tegen was, omdat ze op deze manier afhankelijk worden van mensen en daarnaast andere dingen te eten krijgen dan ze normaal zelf zouden vangen. De zwerm adelaars die tevoorschijn kwam was zeker indrukwekkend, maar ook wel dubbel omdat het voeren op zichzelf niet iets goeds was.

^Pauzemomentje, het was echt heel warm!

Vervolgens hebben we nog in een ander deel van de mangrove gekajakt en na dat stuk peddelen vond ik het (als enige?!) tijd voor een duik. Ik ben even gaan afkoelen in het water, het was zo warm. Tegelijkertijd werden de adelaars weer gevoerd, dus die vlogen overal om ons heen. Bijzonder om daaronder in het water te liggen.

^Een van de vele adelaars.

Na het terugpeddelen, waar we trouwens een ‘kleine’ (ik vond hem best groot, maar aangezien ze 3 meter kunnen worden..) varaan op de rotsen tegenkwamen, was het tijd voor lunch; rijst natuurlijk. Tot slot brachten we een bezoekje aan de batcave, waar je op twee dingen goed moest letten: Niet naar boven kijken met je mond open(..) en op je spullen passen ivm brutale aapjes, die gerust je boot op klimmen als je niet oplet.

Na de tour werden we teruggebracht naar de hostels en hadden we ook nog autopech. De motor was te heet en wilde niet meer starten, net toen we voor een drempel stonden en al het verkeer ophielden. Toen wij als passagiers de bus verlieten en er 6 man sterk liep te duwen waren we in elk geval over de drempel en daarna moesten we nog even wachten tot de motor wat afgekoeld was, maar ik kwam weer veilig aan!

‘s Avonds zijn we met een grote groep van het hostel in een restaurantje gaan eten en sprak ik af om met Michelle (Zuid-Afrika) en Manuel (Duitsland) de volgende dag naar het noorden te gaan. Daarna was ik zo moe dat ik een avondje bar oversloeg, maar de mangrove tour was het zeker waard!

De volgende ochtend zijn we met z’n drieën en Bart, een Nederlandse jongen wezen ontbijten. Hij verliet daarna Langkawi, maar had hetzelfde hostel geboekt in Penang als ik de volgende dag ook ging doen, toevallig. Michelle, Manuel en ik namen een Grab naar de cable cars, zoiets als dat ik in Singapore ook deed, maar deze had een geweldig uitzicht. Daarna bezochten we het 3D art museum, waar je op de foto kon met muur/grond schilderingen waardoor het net leek alsof je er in 3D in zat, grappig maar niet heel bijzonder (en veel te veel Aziaten met hun camera’s natuurlijk..). Vanuit de cable cars zijn we naar de waterval gelopen (veel trappen..) en hebben we daar een frisse duik genomen, want het was weer heerlijk weer! Op de terugweg hebben we nog even een pizza gegeten en daarna wat gerelaxt in het hostel, tot wat mensen het idee hadden om de zonsondergang te kijken bij een bar om de hoek. Fantastisch uitzicht en heerlijke cocktails. Daarna hebben we weer een bezoekje gebracht aan de avondmarkt en hebben we een avondje in een strandtent gezeten met zo’n 8 man.

^1. Uitzicht naar beneden vanuit de cablecar, 2. Uitzicht richting het laatste stuk cable car, 3. Het 3D museum, 4. De waterval.

Enig nadeel; ik was niet fit. De temperatuurregeling is hier erg vervelend. Buiten is het in de dertig graden en de airco’s binnen staan meestal nog niet eens op twintig. Ik had keelpijn en werd snotverkouden en terwijl ik dit schrijf is het nog steeds niet over. Ach, het is een stuk minder erg dat een voedselvergiftiging, maar leuk is anders!

^De zonsondergang die avond.

De volgende ochtend was ik dus ook niet bepaald lekker, maar ik had een reisdag dus weinig op de planning. Ik ging vandaag van Langkawi naar Penang vliegen en ik zou slapen in een hostel in Georgetown. Ook was het deze dag mama’s verjaardag en vond ik het toch opeens wel heel lastig dat ik zo ver weg zat, iets waar ik tot nu toe nog maar weinig mee gezeten had. Maar ik heb superveel lieve berichtjes gehad, dus nogmaals bedankt daarvoor!

Toen ik aankwam in het hostel kwam ik daar Bart weer tegen. Ook Manuel had hetzelfde hostel geboekt en met z’n drieën zijn we gaan eten in Georgetown, daar waar het eten helemaal fantastisch is. Ze hadden er allemaal eettentjes aan de rand en in het midden ruimte om te zitten. Je kon dus overal wat bestellen en dan kwamen ze het brengen waarbij je aan tafel direct afrekende. Echt een top systeem en zoveel goed eten! Goede afsluiter van de dag.

De volgende ochtend ben ik met Bart en Manuel naar Penang Hill geweest, waar je met een treintje naar de top gebracht werd. Het was leuk er even rond te lopen, maar dit was toch wel een “tourist trap”, het kostte weer wat geld en zoveel was er niet.

We hebben nog een rondje gelopen, maar weinig adembenemends gezien, het uitzicht over Georgetown was leuk maar ook niet zo spannend. Toen we terug wilden met het treintje stond er een grote rij en raakten we aan de praat met vier Maleisische dames die ook van reizen hielden, ons snoepjes lieten proeven gemaakt van augurk (geen aanrader..) en ook op de foto wilden. Dat was wel weer grappig!

^Onze selfie met de dames haha!

Onderaan de hill hebben we de taxi genomen naar de Kek Lok Si tempel, die wel echt de moeite waard was. Heel kleurrijk en ook een mooi uitzicht over Georgetown. Ze waren er druk aan het bouwen, er stond een standbeeld van metershoog, heel indrukwekkend.

^1. Bij de tempel, 2. Het mega standbeeld bovenop de heuvel.

Die avond zijn we wederom naar de foodcourt waar we eerder geweest waren gegaan, genoeg keuze daar! Achter ons zaten twee mensen die bij Manuel op de kamer lagen (een Nederlandse jongen en een Canadees meisje) en we vroegen hen of ze mee wilden naar een bar. Eerst kwam er nog een hele parade voorbij, ik heb mijn portie carnaval dus al weer gehad haha! In de bar hebben we tot een uur of vier ‘s nachts Jenga gespeeld met wat drankjes, was heel gezellig!

^Een van de paradewagens.

Mijn laatste dag in Georgetown moest ik toch wel even de welbekende schilderingen in de stad gaan bekijken, waarin ze vaak gebruik maken van een object, zie de foto. Ik ben met Karla, Simon en Bart dus de stad in geweest, het is echt een leuk plaatsje! We bezochten een pop up markt, de schilderingen, de stad en het fort bij het water. Daarna wilden we nog een museum aandoen, maar het was heel warm en waar we heen zouden bleek gesloten. Helaas. Dus weer terug naar het hostel, waar ik met Karla en Simon gekaart heb en daarna ook het spelletje biggen gespeeld hebben (thanks Rixt!). We hebben ons kapot gelachen, we hadden iets te veel lastige regels gemaakt waardoor het spel bijna onmogelijk leek. Het laatste potje duurde meer dan een uur en we hadden zo’n honger, maar niemand wilde opgeven. Uiteindelijk weer naar dezelfde foodcourt en daarna wat wezen drinken (en verder gespeeld) bij de reggaebar. Daar hadden ze gratis happy hours voor vrouwen, dus dat was weer een leuke bijkomstigheid.

^1. Een van de bekende muurschilderingen in Georgetown, 2. Een mooi straatje, 3. De Aziaat uithangen met Karla bij de reggaebar haha!

De volgende ochtend nam ik de bus naar Kuala Lumpur, wat absoluut geen straf was. Het duurde wel zo’n vijf uur, maar de stoelen waren enorm comfortabel en groot en ik had op bepaalde stukken prachtig uitzicht. Bij aankomst besloot ik de metro te nemen naar mijn hostel, aangezien ik helemaal gek werd van al die taxichauffeurs die zo ongeveer de bus omsingeld hadden. In de namiddag kwam ik in mijn hostel aan en raakte meteen aan de praat met Sem, ook uit Nederland, die ook net aangekomen was. Vervolgens kwam Carlot daar ook bij zitten aangezien ze ons Nederlands hoorde praten, dus was ik wederom met wat Nederlanders, wel heel gezellig! We zijn gaan eten in Chinatown en daarna was er happy hour bij ons hostel, want er was iemand jarig. Dus veel drankjes, veel gezelligheid, beerpong midden op straat en daarna nog naar een bar waar ze wederom werkten met happy hours voor vrouwen. Het was een gezellige avond!

^Verjaardagsfeestje bij het hostel!

De volgende ochtend hadden we daarom maar even vrijgeroosterd haha. Rond de middag ben ik met Carlot en Sem naar een mega grote shoppingmall geweest. Ze hadden er zelfs een heel themapark in, inclusief achtbanen, echt bizar. We zijn wat wezen lunchen en daarna zijn we met twee Amerikanen, Mark en John, richting de Batu caves, zo’n 15 kilometer buiten Kuala Lumpur, vertrokken. Dit zijn enorme grotten en je kan deze bekijken door de trap met 272 treden op te klimmen. De trap zelf hebben ze nog niet zo lang geleden in allerlei kleuren geschilderd, dus dat zorgde voor een mooi gezicht.

^1. De achtbaan in de shoppingmall, 2. Ik bij de Batu caves, 3. De kleurrijke trap, 4. Een deel van de grot.

Vanaf de Batu caves zijn we doorgegaan naar de Heli Lounge Bar, een helikopterplatform waar ze ‘s avonds tafels en stoelen plaatsen om van het uitzicht te genieten. Het was erg bewolkt, dus de zonsondergang was niet fantastisch, maar het werd wel leuk toen alle lampjes aangingen. Gaaf om zo over heel de stad uit te kunnen kijken! Na de Heli Lounge Bar zijn we naar het park vlakbij de Petrona Twin Towers gelopen, daar was een licht/fonteinenshow om acht uur ‘s avonds. Niet zo spectaculair meer als je hiervoor naar Singapore bent geweest, maar de kleuren en de torens op de achtergrond maakte het wel de moeite waard!

^1. Uitizcht vanaf de Heli Lounge, 2. De fonteinenshow met de Petrona Twin Towers.

Hierna zijn we teruggelopen richting ons hostel, maar niet zonder te stoppen bij de avondmarkt om nog te eten. Mark was dol op alles proberen en liet ons ook proeven, dus ik heb van alles geprobeerd, van gefrituurde octopus tot kippenmaag, erg interessant haha. Toen we terug waren bleek via onze apps dat we toch wel 16 kilometer gelopen hadden, productieve dag dus waarbij we veel zagen van de stad!

De volgende ochtend moest ik uitchecken bij mijn hostel, dus ik deed het rustig aan. Carlot was al vertrokken en rond de middag ben ik nog wat gaan eten met John, Mark en Sem bij de Indiër die we die avond daarvoor ontdekt hadden. Het naanbrood was daar ongelofelijk en supervers, echt heerlijk!

Ik had de vorige avond een appartementje geboekt voor een nacht, voor ik naar Bangkok vlieg. Iets duurder dan de hostels, maar met korting zo’n 25 euro en af en toe ook wel lekker, eventjes een plekje voor jezelf. Toen ik vanuit het hostel een taxi wilde nemen begon het opeens te gieten. En dan bedoel ik ook echt gieten, alsof iemand een kraan had open gezet. Als ik in de bui alleen eventjes een taxi ingelopen was, was ik al doorweekt geweest. Dus even gewacht tot het minder werd en toen alsnog gegaan. Wat een goed idee was dat appartement. Ik was zo verbaasd, het was fantastisch. Supergroot, heerlijk bed, top badkamer, uitzicht vanaf de 42e verdieping op de halve stad incl. de Petrona Towers! Echt een heerlijke afsluiting van Kuala Lumpur. Enige nadeel was toen ik ook nog gebruik wilde maken van de infinitypool op het dak (jaja, dat was ook nog inbegrepen!), dat deze gesloten was vanwege de regen en het onweer.. Ik heb het na het eten nog tweemaal geprobeerd en rond 9 was hij dan eindelijk nog een uurtje open, dus ik kon toch nog een duik nemen. Wat een uitzicht daar, ongelofelijk, ik kan het nog steeds amper geloven haha.

^1. Ik in het zwembad met uitzicht over heel Kuala Lumpur! 2. Het uitzicht vanaf m’n kamer, no way dat ik mijn gordijnen heb dichtgedaan haha!

En nu zit ik in mijn hostel in Bangkok. Het is hier midden op de dag, maar ik ben best moe want vanochtend ging de wekker om 5 uur.. Mijn plannen de komende tijd zijn nog wat vaag. Ik hoop over een weekje in Laos te zitten, maar dat zien jullie wel weer voorbij komen! Bedankt voor het lezen wederom en ook bedankt voor alle reacties die jullie schrijven. Superleuk om te lezen, maar aangezien er geen specifieke reageer knop is, is het voor mij lastiger om erop te antwoorden. Dus dan maar bij deze haha!

Liefs vanuit Thailand,Wyke.

Singapore; Zweten, genieten & verbazen

Goedenavond vanaf Langkawi, Maleisië!

Vanaf donderdagavond 13 september zat ik al in Singapore en momenteel ben ik al weer op mijn volgende bestemming.. Maar eerst nog even een dit verslagje van de afgelopen paar dagen in Singapore! Waar het trouwens bloedheet was, gevoelstemperatuur ongeveer 36 graden. Is meteen de verklaring van het zweten in de titel duidelijk denk ik haha!

Donderdagavond kwam ik aan op de airport en werd ik met een soort shuttlebusje via wat andere hotels naar mijn hostel gebracht. Bij het inchecken en mijn kamer bekijken ontmoette ik Tara, een Duits meisje dat een uurtje voor mij aangekomen was en op haar bed lag te chillen. Zij wilde nog wel wat doen, ik was best best wel moe van die hele dag vliegen, dus we besloten even een rondje te doen door het hostel (die ook een rooftop terras scheen te hebben). Goed begin van mijn Singapore reis om in het donker al die lichtjes om je heen te zien.

Daarna was het toch echt wel bedtijd.

De volgende dag zijn Tara en ik samen Singapore gaan verkennen. We wilden graag naar Marina Bay Sands en naar Gardens at the Bay. Daarvoor zouden we een bezoekje brengen aan Merlion Park.

We besloten de metro te nemen, die hier echt ideaal werkt. Hij gaat om de paar minuten, en het systeem is heel gemakkelijk omdat ze met gekleurde lijnen werken. Eerst moesten we een stuk paarse metrolijn, daarna de gele. We stapten uit bij station Esplanade en daar begon de ellende. In eerste instantie nog niet, want we vonden een gave rooftop garden dus daar hebben we eerst rondgelopen. Wat we ons beide niet gerealiseerd hadden was dat de Formule 1 afgelopen weekend plaatsvond. En laat nu net de weg bij station Esplanade onderdeel zijn van de route.. Oftewel, overal waar we het station/ de shoppingmall uitliepen, werden we tegengehouden en konden we de weg niet over. Daarnaast wisten veel medewerkers ook niet dat het afgesloten was, dus werden we telkens weer dezelfde richting op gestuurd. Uiteindelijk bleek Merlion Park middenin het circuit te liggen en dus alleen toegankelijk voor tickethouders van de GP.. Helaas.

We besloten daarom weer de metro te pakken en een kijkje te nemen in het Gardens at the Bay park. Dit bleek een goede keus, wat een mooi groen park is dat!

^1. Uitzicht vanaf een brug in het park. 2. Ik op de brug tussen Gardens at the Bay en het Marina Bay Sands hotel.

Na een rondje daar zijn we naar het Marina Bay Sands hotel gelopen en hebben we de lift gepakt naar boven, naar de 57e verdieping. Nog steeds denk ik dat dit niet echt de bedoeling was, maar het was de moeite waard! Zo zijn we gratis toren 1 en 2 in gekomen en hebben we prachtig uitzicht gehad van boven op de hele stad en op de zonsondergang!

^1. Vanaf toren 1; de Gardens at the Bay, 2. Vanaf toren 2; zonsondergang aan de stadskant.

Daarna zijn we teruggelopen naar Gardens at the Bay om deze by night te bekijken. Het uitzicht is bijna onwerkelijk. We hebben de hele avond heerlijk in het park gezeten, foto’s gemaakt en genoten van alle uitzichten. Daarna zijn we terug gereisd met de metro en gaan slapen.

^1. De ‘bomen’ van Gardens at the Bay by night, 2. De roze variant, met de verlichte brug, 3. Het Marina Bay Sands hotel, 4. Tara en ik.

Tara had helaas de volgende dag al weer een vlucht, dus ik heb haar die ochtend gedag gezegd. Zelf moest ik ook verhuizen van hostel, aangezien ik maar twee nachten geboekt had en ze daarna vol zaten. Op naar iets nieuws! Toevallig had ik via een vraag op Facebook over Singapore contact gekregen met Daniele, een Nederlands meisje, die ook alleen op reis was. Zij had ‘s avonds ook een vlucht, maar wilde in de middag wel iets leuks doen. We besloten samen naar Sentosa Island te gaan, met de bekende cable car. Het uitzicht was erg gaaf. Sentosa Island zelf is eigenlijk niet meer dan een grote attractie. Universal Studios zit er, er is een Aquarium, aangelegd strand etc. Wel ideaal voor mensen uit Singapore om het stadsleven te ontvluchten en eens iets anders te doen, maar als toerist niet heel bijzonder. Wel heel leuk; er was een zandsculpturen wedstrijd op het eiland, waar echt prachtige creaties bij stonden. En de uitzichten vanuit de cable car waren ook wel echt de moeite waard.

^1. Het uitzicht vanuit de Cable Cars, 2. De Cable Cars, 3. Een van de zandsxulpturen.

Aan het eind van de middag heb ik Daniele gedag gezegd. Ze vloog ‘s avonds naar Bali en zo kwamen we op het idee onze simkaarten te ruilen. Zij had er namelijk eentje in Singapore aangeschaft waar nog meer dan genoeg op stond en op mijn Indonesische kaart stond ook nog aardig wat internet. Ideaal dus!

Eenmaal terug in het hostel ontmoette ik Inge uit Nederland en Yoshua uit Indonesië. Naast ons hostel was live muziek, dus we besloten even te gaan kijken. Het was erg gezellig. De volgende dag wilde ik graag een gratis tour doen in de wijk Little India en bij het delen van onze plannen bleek Yoshua dat ook wel te zien zitten, dus gaan we samen.

De volgende ochtend verzamelden we bij het metrostation van Little India voor een tour. Daar was Bas onze gids, hij vertelde vol enthousiasme over het ontstaan van Little India en allerlei kleine interessante weetjes. Zo krijg je pas door dat Singapore meer op een autoritaire staat lijkt (ook al is het officieel een republiek), als je hoort hoeveel controle en regels de overheid hier heeft. Er zijn talloze voorbeelden, zoals de huisvesting. In Singapore heb je private buildings en government buildings, waarbij die eerste vrijwel onbetaalbaar zijn voor de normale mens, maar aan die tweede enorm veel regels hangen. Zo moet je minimaal 4 jaar getrouwd zijn om in aanmerking te komen voor zo’n woning, scheid je in de tussentijd, kan je weer opnieuw beginnen. Daarnaast heeft ieder overheid woongebouw een eigen verdeling van percentages afkomsten. Er staat dus per gebouw vast hoeveel Maleisen, Chinezen, Indiërs etc in een woongebouw mogen zitten. Dit om de gebouwen gemixt te houden en geen hele Chineze woongebouwen te krijgen, bijvoorbeeld. Ook hechten ze in Singapore erg veel waarde aan familie, zo kan je bijvoorbeeld korting of subsidie krijgen op een woning als deze in een straal van zoveel meter van je (schoon)ouders vandaan is. Werkelijk alles wordt dus eigenlijk gereguleerd door de staat, iets wat je als wandelende toerist in eerste instantie niet zo door hebt. Erg interessante om ook die kant eens te horen. Ik leerde tijdens de tour Catherine uit Engeland kennen, wat ook erg gezellig was. We mochten ook tijdens de tour “dosa”, een traditioneel Indiaas deeggerecht, proberen en hebben na de tour gegeten in een Hawker Centre (soort markt met allerlei eettentjes, waar veel locals eten). Dit zijn eigenlijk de bekendste plekken waar je voor een goedkope prijs kan eten in Singapore.

^Beide foto’s uit de Indiase wijk (de laatste gemaakt in de tempel); lekker kleurrijk!

Hierna ging ik terug naar het hostel, want ik moest nog bedenken wat ik na deze nacht ging doen. Om half 6 ‘s avonds wilde ik nog meedoen aan een steptour van het hostel, dus in de tussentijd had ik mooi de kans het een en ander uit te zoeken.

De steptour was top, maar ook best vermoeiend. Normaal is de groep zo’n twintig man groot, nu waren we met zijn vieren: Twee Canadese vrouwen, Inge en ik. Ook de gids moest even wennen, want de tour moest volledig omgegooid door de Formule 1, we hebben dus overal vervangende routes moeten doen, maar wel veel gezien. Zelfs het begin van de F1, hoe vet is dat!

^1. Lekker steppen, haha, 2/3/4. Foto’s van de fenomenale skyline by night, ik vond het zo mooi! 3. Even een stop om Singapore te bewonderen.

Daarna zijn we doorgegaan naar de lichtshow van de Gardens at the Bay, die was ook fantastisch mooi. Rond 11 uur waren we uit gestept en terug in het hostel.

^We did it!

Maandag heb ik nog ontbeten met Inge en daarna ben ik verhuisd naar mijn laatste hostel in Singapore! Ik boekte namelijk, omdat het kan, een vlucht naar Langkawi, een eiland in het noorden van Maleisië. Op deze laatste dag heb ik iets te lang met Inge zitten kletsen en daarna een rondje gelopen in de buurt van mijn nieuwe hostel en een bezoek gebracht aan Merlion Park (ja, hehe, eindelijk gelukt!). Vanuit hier heb je ook weer top uitzicht over de stad, dus in de avond kwam ik hier terug voor de dagelijkse lichtshow. Deze heb ik gekeken met twee Thaise meisjes, die heel graag met me op de foto wilde, ook wel weer grappig. Daarna kon ik door mijn mega simkaart nog wat fanilie en vrienden bellen, dus daar ben ik de rest van de avond druk mee geweest!

^1. Merlion Park, 2. Uitzicht vanaf de brug op het financieel district, 3. De lichtshow bij het Marina Bay Sands hotel!

Sorry voor de hoeveelheid foto’s in deze blog, maar alles was zo mooi dat ik geen kezues kon maken haha!

En nu zit ik dus in Maleisië, op Langkawi. Ik ben hier nu een al anderhalve dag geweest, dus mijn volgende blog zal over Maleisië gaan! Een eerste update: heel mooi hier, maar ook wat slechter weer. Ik schoot nogal in de stress want iedereen zei dat het drama was hier de laatste weken en toen ik aankwam goot het ook. Inmiddels heb ik er hier anderhalve dag op zitten en was het vandaag bloedheet met heel veel zon, dus hopelijk blijft dat zo (die zon dan, bloedheet hoeft niet..). Maar dat laat ik de volgende keer weten!

Liefs,Wyke