Bali; Bye bye!

Goedemiddag vanaf Kuala Lumpur International Airport, in Maleisië!

Vandaag is het vliegveld-dag. Ik vlieg naar Singapore met een véél te lange tussenstop hier in Kuala Lumpur, maar het is niet anders. Genoeg tijd om jullie dus weer even op de hoogte te stellen van mijn laatste reisdagen.

Afgelopen zaterdag 8 september nam ik rond het middaguur een taxi naar Seminyak, samen met Saskia. Op Bali wordt veelvuldig gebruik gemaakt van de app Grab (zoiets als Uber, lokale mensen die aanbieden je van A naar B te brengen), alleen in Ubud is dat heel lastig. Officieel is Grab daar verboden en Grab chauffeurs komen er niet altijd goed van af als ze betrapt worden door taxichauffeurs. Het werd dus gewoon een duurder ritje met de taxi van het hotel, gelukkig konden we de kosten splitten.

Eenmaal aangekomen hebben we lekker bij het zwembad gelegen. Ze hadden bij ons hostel grote zitzakken die bleven drijven, dus we hebben lekker rondgedobberd in het zwembad.

^Relaxen met Saskia.

De 43 persoons dorm waar ik het eerder al over had viel enorm mee. Wij sliepen op een vide in de kamer, en in ons hoekje van de vide waren maar 4 bedden! Niks mis mee dus. Beneden was het wel wat heftiger, maar het waren capsules dus dat scheelde. Genoeg privacy in elk geval.

‘s Avonds kwamen we terecht bij een iets te chique restaurant, waar we wel superlekker gegeten hebben (risotto en gnocchi). Prijzen waren wat hoger, maar nog steeds niet wat we in Nederland gewend zijn. Moest dus maar kunnen voor een keertje. Daarna zijn we doorgelopen naar Potato Head, een bekende bar in Seminyak. Wat een ongelooflijk grote ruimte! Er was een bar, loungeseats, een zwembad, ligbedjes, het leek een groot beach resort gekruist met een loungebar. We bestelden daar een Vulcano cocktail, waarbij we ook echt een vulkaan hadden middenin de cocktail, die rode “lava” bleef spugen. Weer een bijzondere ervaring! Toen we terugkwamen zat ons halve hostel buiten wat te drinken. We zijn er even bij gaan zitten en daarna ben ik vrij vlot naar bed gegaan.

^Onze vulkaan cocktail met bamboerietjes!

De volgende dag was beachday! We vonden een supergoed ontbijt/brunch tentje en daarna hebben we eerst wat rondgelopen in de winkelstraten van Seminyak. We hadden iets gelezen over zonsondergang bij een specifieke strandtent, dus we wilden ergens daar in de buurt strandbedjes huren. Het was alleen zo heet (en zo’n 5km wandelen) dat we besloten wat eerder een bedje te huren. De zee is hier overal behoorlijk onrustig, dus relaxt zwemmen zat er niet in, maar de verkoeling was erg fijn.

^Een mooie straat in Seminyak.

Rond een uur of 5 zijn we het laatste stuk over het strand gaan lopen. De strandtentjes die we bedoelden vielen van grote afstand al op; ze hebben allemaal kleurrijke zitzakken en gekleurde parasolletjes met decoratie en lampjes. We zijn hier gaan zitten tot de zon onder ging. Daarna werd het nog leuker, want toen gingen alle lampjes van de parasolletjes aan en zag het hele strand er zo gaaf uit. Leuk om daar geweest te zijn!

^1. Voor zonsondergang, 2. Na zonsondergang.

Op de terugweg hebben we gegeten bij een sushi restaurant (ja, again, ik ben nog niet van mijn verslaving af.. gelukkig is het hier niet zo duur haha). Het gaafste was; ze werkten hier met een lopende band! Dat had ik nog nooit gedaan, alle gerechtjes kwamen op gekleurde bordjes langs en de kleur stond voor de prijs. Aan het einde reken je dan je bordjes af. Ook weer een bijzondere ervaring!

De weg terug in het donker was zo’n drie kilometer, en google maps stuurde ons binnendoor. Daardoor kwamen we in allerlei smalle straatjes terecht, misschien niet de beste route. Dat bleek uiteindelijk ook toen er een scooter langsreed die probeerde Saskia’s tas te grijpen. Gelukkig lukte dat niet en was er niks aan de hand, het voelde toch wel een beetje minder veilig.

Na het uitchecken de volgende dag besloot ik dat ik naar Serangan wilde. Dit is een schiereiland van Bali waar het schildpadden centrum gevestigd is. Ik boekte een accommodatie en Saskia besloot me te vergezellen en ‘s avonds pas haar groep op te zoeken (dan begon het programma ook pas). De eigenaar van mijn homestay was nog niet thuis dus we mochten de zij-ingang nemen, waar een hond ons de weg wees. Bijzonder hoe goed mensen van vertrouwen zijn hier, ik kreeg ook nog een berichtje dat het bier koud lag in de koelkast haha. Een warm welkom dus, ondanks dat er niemand was. We lieten onze backpacks achter en liepen richting het schildpadden centrum. Ze vangen hier zieke en gehandicapte schildpadden op tot ze weer sterk genoeg zijn om ze zee in te kunnen en daarnaast verzamelen ze eieren die ze op het strand vinden om ze veilig uit te laten komen. Een vrijwilliger nam de tijd om alles uit te leggen en te laten zien. Voor een donatie die ging naar de opvang van de schildpadden, mochten we een schildpadje zelf een naam geven, uitzoeken en vrijlaten op het strand. Dat wilden we beide wel graag doen. Even later zat ik met mijn paar weken oude Guus de schildpad in een auto richting het strand. Fantastisch om te doen en te zien, ze zijn nog niet gewend aan de golven van de zee en in eerste instantie spoelden ze telkens weer aan, maar uiteindelijk zwommen ze toch weg. Uiteindelijk overleeft maar 1 uit 1000 baby schildpadjes, dus laten we hopen dat Guus de lucky one was!

^1. Ik en Guus, 2. Guus, lief he?!, 3. Hier mocht ik Guus op het zand zetten zodat de golven hem meenamen. Het ga je goed Guus!

Na een bezoek aan het centrum zijn we teruggelopen naar mijn homestay waar mijn hosts ook net aankwamen. Ik heb Saskia gedag gezegd, zij nam een taxi naar Kuta voor haar groepsreis. Daarna heb ik bijna de hele middag zitten kletsen met Gary en Kadek, van wie de homestay was. Gary komt oorspronkelijk uit Australië en Kadek is Indonesische. Ze kookte ‘s avonds mie goreng voor me en het was heerlijk, evenals het typisch Balinese toetje dat ik kreeg (ananas, rode mango en een specifieke banaansoort gebakken met vanille-ijs), echt heel lekker! Gary heeft me ook zijn Australisch telefoonnummer gegeven zodat als ik in Melbourne ben ik ook altijd bij hen kon blijven. Superleuke en lieve mensen!

En toen had ik nog twee nachten over.. Achteraf had mijn vlucht dus iets eerder mogen komen, maar een beetje relaxen aan het strand leek mij wel een prima invulling. Mijn laatste nachten verbleef ik in Canggu, een hip, relaxt surferstadje. Toeristisch, maar niet superdruk en de sfeer is er heel fijn. Kadek en Gary brachten me samen naar mijn nieuwe hostel, maar niet voordat we nog een lokaal gerecht gegeten hadden voor de lunch: Babi Guling. Varken, geroosterd aan het spit, waarbij er Balinese kruiden in het varken worden gestopt om extra smaak toe te voegen. Het vlees zelf was lekker, het was af en toe best wel vet, dat was wel jammer. Maar wel een leuke ervaring. Pas toen ik het restaurant uit liep zag ik het varken in de vitrine liggen, misschien maar goed ook haha.

^1. Op de foto met Kadek!, 2. De babi in de vitrine.. Lekker haha.

De rest van de middag heb ik een boek gelezen, ook wel lekker in je eentje. Mijn hostel was erg rustig, weinig solo reizende mensen, dus ik was even op mezelf aangewezen. ‘s Avonds heb ik twee straatjes verderop een hele goede pizza gegeten. Daarvoor moest ik door een straat waar een hele ceremonie gaande was, dat gebeurt best vaak op Bali. Lopend was het geen probleem gelukkig. Daarna ben ik lekker op tijd gaan slapen. Toevallig ging Saskia de volgende dag met haar groepsreis ook naar Canggu en ze hadden daar een vrije dag. Gisteren heb ik dus nog een hele gezellige middag gehad samen met Saskia, we zijn samen wezen lunchen, naar het strand geweest en ‘s avonds naar een Balinees restaurantje voor een overheerlijke chicken curry! Saskia’s hotel zat in een andere straat en die was lopend prima te bereiken via de straat waar de ceremonie die avond daarvoor plaatsvond. Echter was die nog steeds gaande toen ik dat navroeg bij de receptie van mijn hostel. Maar, zo zei die man, hij kon mij ook wel even brengen met de scooter. Zo kreeg ik dus een gratis lift naar het centrum op de scooter, echt heel leuk. Mensen zijn hier erg behulpzaam, dat is heel fijn.

En toen zat mijn Bali-avontuur er al weer op. Ik ben al weer bijna een maand van huis, time flies. Ik heb hier zo’n 5 uur overstaptijd en rond kwart voor 9 lokale tijd (kwart voor 3 bij jullie), land ik op Singapore airport. Op naar een volgend avontuur!

^Mijn lege vliegtuig naar Kuala Lumpur zonet, wat een luxe!

Liefs,

Wyke.

Bali; Nusa Penida, Sanur en Ubud

Goedemiddag!

Update tijd, want het is al weer even geleden en ik heb al weer genoeg te vertellen! Mijn laatste blog eindigde in de middag dat ik in mijn hostel op Nusa Lembongan zat. Vanaf de middag kwam iedereen na het snorkelen weer langzaam binnendruppelen terwijl ik lekker aan het zwembad lag. Uiteindelijk zaten we met een vrij grote groep aan het zwembad en besloten we met 9 man uit eten te gaan en dan het strandfeestje op te zoeken.

Het was een superleuke avond, de helft van de tijd hebben we met de mensen uit het hostel in de pool van de beachclub gelegen (met kleding en al, want we hadden niet echt bedacht dat we zouden gaan zwemmen..). Was echt geslaagd!

^ Met z’n allen in het zwembad!

De volgende dag zijn we met in totaal zes personen (de groep werd steeds groter na het delen van de plannen) met een bootje naar Nusa Penida gebracht. In de haven hebben we meer dan twee uur(!) gewacht op onze chauffeur. Ik meende dit goed geregeld te hebben, viel toch een beetje tegen.. Uiteindelijk konden we dan toch met onze tour beginnen, we zouden de highlights van de westkant van het eiland gaan bekijken. De wegen waren inderdaad niet bepaald fantastisch dus het was fijn dat we een auto hadden. De jongen die ons reed was 17 (autorijden is 16+ in Indonesië) en reed ons van het ene punt naar het ander. Een ding is zeker; Penida is tot nu toe echt het mooist wat ik gezien heb tot nu toe! Kelingking beach is enorm toeristisch, maar ook echt beeldschoon. Wayun, onze gids, maakte enorm veel foto’s van iedereen vanuit de meest bizarre posities (zo klom hij tot twee keer toe hoog in de boom, gelukkig ging het allemaal goed).

^ Kelingking beach.

Na de andere hotspots op Nusa Penida ook nog aangedaan te hebben zijn we met z’n allen uit eten geweest. Daar belde Wayun’s baas nog even op dat we te lang weg bleven en dat we meer moesten betalen, terwijl hij ons door de vertraging juist meer tijd had beloofd en er een vaste prijs was afgesproken. We hebben bij het afzetten dus de normale prijs betaald en verder niks meer gehoord.

De tweede dag op Nusa Penida hebben we gebruikt als beachdag. We huurden een scooter en Laura, Ellie en ik hebben lekker liggen niksen aan het strand. Nusa Penida is ook helemaal niet zo toeristisch, op de hotspots na. Er is ook niet bizar veel zandstrand, maar daar waar wij lagen was uiteindelijk helemaal niemand meer. We hadden er een prachtige sunset en daarna hebben we nog even gegeten op het strand, voor we teruggingen naar het hostel.

^ Sunset op Nusa Penida.

Op zondag 2 september pakten we de boot terug naar Bali. De boottocht was vrij intens, er waren veel hoge golven en alle raampjes moesten dicht. Ellie’s raampje lekte alleen behoorlijk, dus er kwam alsnog genoeg water binnen. Naast ons zat een religieuze mevrouw met een stok die halverwege de reis ook nog even de zee/ons ging zegenen. Ze kauwde de hele reis op pruimtabak, dat ze dan weer uitspuugde in een potje, niet echt heel smakelijk om naar te kijken. Gedurende de reis begon ze er ook nog bij te boeren en misselijker bij te kijken dat ik de bui al zag hangen.. Gelukkig hield ze alles binnen haha.

Daarna hebben we elkaar gedag gezegd, want ik bleef in Sanur om Willem en Marc nog eens op te zoeken, terwijl zij doorreisden richting Kuta.

Ik heb de afgelopen dagen dus dankbaar gebruik gemaakt van de luxe waar Willem en Marc hun laatste vakantiedagen van genoten. Ze hadden een accomodatie met privézwembad, echt heel goed geregeld. Mijn eigen homestay in Sanur was heel basic, dus het was heerlijk een paar dagen echt vakantie te vieren en hen nog even te zien.

^Chillen aan Willem en Marc’s privé zwembad!

En nu zijn ze weg. Willem en Marc vliegen deze avond naar huis en dan ben ik écht alleen. Eens zien hoe me dat afgaat. Het leuke is wel dat social media ook het een en ander kan betekenen nu. Mensen hebben af- en aanraders over waar te verblijven, maar ook berichtjes van mensen die ook op Bali zijn en iets samen willen ondernemen. Ik hou alles een beetje in de gaten en wie weet wie/wat ik tegenkom. Deze avond ben ik zelf nog een rondje gaan lopen door Sanur, heb ik wat gegeten en daarna ontmoette ik een Franse jongen waarmee ik nog even wat ben gaan drinken. Ik merk steeds meer dat je met alleen reizen eigenlijk ook nooit alleen hoeft te zijn!

De volgende dag vertrok ik naar Ubud. Ik was hier met mijn groepsreis al een halve dag geweest, maar dat was eigenlijk te kort. Na het inchecken sprak ik meteen wat mensen bij het zwembad en toen ik twee tellen in het Nederlands stond te praten met een ander meisje, bleek dat er ongelofelijk veel Nederlanders waren in dit hostel. Een ander Nederlands meisje, Saskia, checkte ook net in en we besloten samen naar de Monkey Forest in het zuiden van Ubud te gaan. Een leuke ervaring, het zijn er zoveel en ze zijn ook totaal niet mensenschuw. Zo probeerde eentje mijn enkelbandje te jatten en er is ook een aap aan Saskia haar schoudertas gaan hangen haha. ‘s Avonds hebben we gezeten in de rooftopbar van het hostel, waar iedereen ‘s avonds bijna te vinden is. Het was net alsof we in Nederland zaten, er was een enorme groep Nederlanders aangekomen die dag, zoveel was ik er nog nergens tegengekomen. Vier andere Nederlanders waren van plan de volgende dag een scooter te huren en rond te rijden, ze vroegen of wij ook mee wilden.

^ Aapjes kijken in de Monkey Forest met Saskia.

De volgende dag zijn we dus met vier scooters (7 man, er ging ook nog een Fins meisje mee) wat hotspots in de omgeving gaan verkennen. Saskia reed, ik deed de navigatie en dat ging prima. We hebben de bekendste rijstvelden van Bali bekeken en daar een poosje rondgelopen. Vervolgens zijn we doorgereden naar de Pura Tirta Empul, een oude tempel die bekend staat om het heilig water uit de bergen. Daarna hebben we een korte stop gemaakt om vlakbij de tempel te eten en tot slot zijn we die middag naar de Tegenungan waterval gereden. Daarna zijn we rustig teruggereden en hebben we niet veel spannends meer gedaan, omdat we vrij grootse plannen hadden voor de aankomende nacht: we gingen de sunrise hike doen op de Mount Batur, een vulkaan op Bali van 1717 meter hoog.

^1. Tegallalang ricefields, 2. Heilig water bij de Pura Tirta Empel, 3. Met Saskia bij de Tegenungan Waterfall.

Om 02:00 uur ‘s ochtends werden we opgehaald bij ons hostel voor een ontbijt; we kregen een pannenkoek met banaan. Smaakte prima, wel koud, maar gezien het tijdstip koste het wat moeite om hen weg te krijgen haha. Daarna hebben we ongeveer anderhalf uur gereden naar het beginpunt van onze tocht, waar we zaklampjes, water en een doosje met eten kregen. Het eerste deel van de klim was een goed geasfalteerde weg die gewoon erg steil omhoog liep. De groep had het tempo er aardig in, dus dat was al een flinke test. Gelukkig kon ik het tempo bijbenen, dat gold niet voor iedereen dus op bepaalde punten hielden we kleine pauzes om de groep weer bij elkaar te krijgen. Er liepen gelukkig 3 á 4 gidsen mee die zich verspreidden in de groep.

Het deel daarna was een pad met allemaal losse steentjes/ stenen, goed opletten dus. Aangezien de sunrise trek best populair is hoefde je ook alleen maar de mensen voor je te volgen, ergens was dat ook wel weer handig. Het laatste en langste deel was “the stairs”, aldus de lokale mensen. Echt geen stairs dus, uiteindelijk stelde het niet meer voor dan grote stenen die waar je als het ware over omhoog klom. Dit was zwaar, maar wel het leukste van de klim, ik voelde me net een berggeit haha. Uiteindelijk viel onze groep uiteen in kleinere groepjes en kwam ik boven met het grootste deel. We did it! We mochten gaan zitten op een bankje gemaakt van takken en daar wachten tot de zon op kwam. Gelukkig was de rest van de groep ook net op tijd om de opkomst te zien!

^1. Voor zonsopkomst, 2. De zonsopkomst, 3. Bewijs dat we er echt waren, haha.

De terugweg was via hetzelfde pad, we moesten erg oppassen voor glijden, aangezien het best steil was en veel los zand/steentjes. We kwamen nog wat aapjes tegen die Saskia haar fles water stolen en compleet leegdronken, wat ergens wel echt grappig was om te zien. Een andere jongen was zijn Oreo koekjes ook kwijtgeraakt aan een aap, ze zijn wel slim en waarschijnlijk inmiddels ook behoorlijk gewend aan toeristen.

Bij aankomst beneden zijn we teruggegaan naar het hostel, rond 10 uur in de morgen waren we terug. Ik had trek want het bakje met eten dat we kregen bestond uit een gekookt ei, een boterham en een banaan. Echter toen ik mijne opengemaakt had kwam ik een interessant beest tegen dat over mijn boterham en banaan liep, dus besloot ik alleen mijn ei op te eten. We hebben dus eerst wat gegeten bij het hostel en zijn daarna voor een paar uurtjes ons bed in gedoken.

Daarna spraken Saskia en ik af om nog een rondje door Ubud te lopen. We hadden trek dus wilden wat gaan eten en Saskia wilde nog een simkaart kopen, plus we hadden de lokale markt waar Ubud bekend om stond nog niet bezocht. Aan het eind van de middag konden we alles afvinken en besloten we nog een pedicure te doen, wel verdiend na zo’n lange dag vonden we zelf. We hebben de dag afgesloten met wat drankjes (het is hier overal happy hour tussen 4/5-7/8, twee cocktails voor 70k, omgerekend iets meer dan 4 euro, erg verleidelijk) en sushi! Ik was zo blij haha, ook dat is hier best wel betaalbaar. Daarna zijn we toch gaan slapen, want we waren echt moe. Dit was ook meteen de laatste nacht in Ubud.

^1. Ons uitzicht bij de lunch, tuinen in Ubud, 2. De markt in Ubud.

Vandaag ga ik naar Seminyak! Niet alleen, want het klikt erg goed met Saskia dus we hebben daar samen nog een hostel geboekt voor twee nachtjes. Daarna gaat zij precies dezelfde rondreis doen als ik gedaan heb in het begin, best wel toevallig. Interessant feitje: onze kamer in het hostel in Seminyak is een 43 bed dorm room. Ik ben heel benieuwd hoe het is om met 43 mensen op een kamer te slapen, maar we vonden het té interessant om niet te proberen. We gaan het zien!

Dat was het weer voor nu, meer dan genoeg tekst denk ik haha. Mijn reis op Bali zit ook al aan zijn einde te komen, ik vlieg 13 september naar Singapore. Wat ik de laatste nachten ga doen weet ik nog niet, maar dat lezen jullie de volgende blog wel weer denk ik!

Liefs, Wyke

Bali; bye groepsreis, hello bro!

Goedemorgen Nederland!

Liefs vanuit Nusa Lembongan, waar het al middag is. Er is nu al weer bijna een week voorbij, time flies when you’re having fun.

De laatste blog was ik gebleven in Lovina, het noorden van Bali. Onze laatste dag daar hebben we gevuld met het bezoeken van de Sekumpul watervallen en daarna de Banjar hot springs.

We werden bij de waterval afgezet door een auto waarna we ongeveer een halfuur moesten afdalen om een duik te kunnen nemen in het water. (Wel bij een kleinere waterval, want deze was echt enorm.) Halverwege konden we de grote waterval goed bekijken, het was echt zo mooi en groen daar in de omgeving, heel gaaf. De paadjes waren soms moeilijk begaanbaar, zo raakte iemand een slipper kwijt in een stroming die we over moesten steken (maar onze gids was een held en vond hem terug!). Goed opletten dus. Eenmaal onderaan was de waterval helemaal enorm. Na wat fotos liepen we verder naar een wat kleinere waterval om een duik te nemen; het was ijskoud. Maar ook wel lekker na dat zweten. We konden even uitrusten, zwemmen, wat drinken en daarna zijn we weer omhoog geklommen, afgekoeld zijn duurde dus niet lang. Gelukkig konden we daarna even uitrusten in de busjes, we reden terug richting Lovina voor de lunch. Superchique, hele grote tafel voor ons in een adembenemende tuin, ik heb het zo slecht nog niet hier haha!

^1. Ik met op de achtergrond de Sekumpul waterval, 2. Groepsfoto in ijskoud water!

Na de lunch vertrokken we naar de natural hotsprings in Lovina. Deze hot springs zijn al best oud, maar inmiddels is het helemaal voorzien van allerlei hedendaagse faciliteiten zoals zwembaden en fonteinen. Er wordt ook best veel gebruik van gemaakt door locals, het water zou ook erg goed zijn voor je huid. De geur is alles behalve fantastisch (zwavel), maar ik ben weer een ervaring rijker.

^ De Bajur hotsprings

Op de terugweg naar de villa zijn we helaas een minder leuke ervaring rijker geworden. Op Bali stikt het van de (zwerf)honden, die vaak vrij dicht aan de weg te vinden zijn. In ons geval stak er een hond over zonder dat de chauffeur daar nog voor kon uitwijken, het resultaat was een aanrijding.. Echter gebeurt zoiets blijkbaar vaker en reed de chauffeur gewoon door. Ik was in shock, maar ik wist ook niet wat ik moest doen. De rest van de groep in het busje schrok zich ook kapot. Ik hoop dat iemand nog even bij hem is wezen kijken, arm beestje..

De avond hebben we daarna gespendeerd in een vrij groot restaurant aan het strand waar men live muziek hadden en daarna zijn we nog even gaan genieten van onze laatste avond privé villa!

De volgende ochtend vertrokken we naar Ubud, het eindpunt van de groepsreis. Ik bleef 9 dagen dus het was ook meteen mijn laatste dag met de groep. Naast mij vertrok er nog iemand, de rest bleef voor de 12 dagen. In Ubud aangekomen hadden we zo’n twee uur vrije tijd, die we hebben besteed aan een lunch haha. Zoveel heb ik dus niet van Ubud gezien, dus ik denk er nu over om nog terug te gaan.

In de middag hadden we een cooking class van Puspa, een dame enigszins op leeftijd, die dol was op koken en dat ook volledig uitstraalde. We hebben met de hele groep typisch Balinese recepten gemaakt, vaak bestaande uit kip, tempeh of tufu, met groenten, kokos(melk) en veel kruiden en specerijen. Het was heerlijk en Willem neemt mijn receptenboekje mee naar huis, dus wie weet maak ik het nog wel eens!

^De cooking class bij Puspa.

Nadien hebben de andere jongen en mijn laatste avond met de groep gevierd in een bar en daarna in een soort loungebar met dansvloer. Was heel erg gezellig, toch ook wel jammer dat ik eerder weg ga. De volgende ochtend heb ik nog ontbeten met de groepsleider en daarna heb ik een taxi genomen naar Sanur, om daar met de boot richting Willem te gaan! Hello bro!

Dat liep gelukkig allemaal heel voorspoedig en na het inchecken in het hotel (vlakbij die van Willem en Marc), kwam Willem mij met zijn scooter oppikken om alvast een rondje te rijden. Daarna ben ik even gaan kijken bij zijn hotel en hebben we met z’n drieën een wat groter rondje gemaakt, langs de highlights van Nusa Lembongan en Nusa Ceningan. Dat hadden Willem en Marc al eerder gedaan, dus ik had eigenlijk twee privégidsen, echt top! We zijn onder andere naar de Mangrove, Dream Beach en Devil’s Tears geweest op Lembongan en over de Yellow Bridge naar een gaaf uitzichtpunt waar je kijkt naar Nusa Penida op Ceningan.

^1. De Mangrove, 2. Devil’s Tears, 3. Een broer-zus kiekje (credits: Marc)

De avond hebben we samen gegeten en de volgende dag moest ik ze in de middag al weer gedag zeggen. Willem en Marc namen de boot naar Bali om vanuit daar weer door te kunnen reizen naar Gili Gede en Lombok. Zij gaven me nog wel de tip om te gaan snorkelen bij Manta Point en hadden een telefoonnummer van de man met wie zij dat hebben gedaan. Die heb ik toen ook geboekt voor de volgende dag. Ik heb de rest van de dag gebruikt om te relaxen en te bedenken wat ik hierna wilde doen. Dat bleek best lastig, dus dat was mijn eerste kleine stressmomentje, ik was eerder natuurlijk niet alleen geweest en nu moest ik zelf op zoek naar een nieuwe locatie en alles zelf regelen. Uiteindelijk was ik klaar met al mijn getwijfel en heb ik gewoon een hostel in het zuiden van Lembongan geboekt. Willem en Marc zitten aan het einde van de week nog in Sanur, waar ik ze nu ook nog even kan opzoeken als het goed is!

De volgende dag ben ik gaan snorkelen, ik werd opgehaald om kwart over 8 ‘s ochtends en daarna met de boot naar drie punten gevaren om een kijkje te nemen onderwater. Het eerste punt was Manta Point, erg bekend door de grote manta’s die daar zwemmen en waar je heel dichtbij kon komen. Heb er een aantal gezien, maar de foto’s zijn niet zo geweldig geworden. Wel een hele ervaring! Daarna hadden we twee stops bij mooiere koraalriffen want bij Manta Point zijn alleen de manta’s echt de moeite waard, het koraal stelt niet zoveel voor. Een hoop kleurrijke vissen gespot en mijn ogen uitgekeken! Enige minpuntje was dat ik voor ik het water uit wilde opeens tot drie keer toe gebeten werd door een beestje, tot nu toe nog steeds geen idee wat het was. Het was niet bepaald een prettig gevoel, maar na een check bij de tourguide die meteen zei dat het niks ergs was, was ik wel weer gerustgesteld. Inmiddels (één dag later), zie je er ook bijna niks meer van!

^1. Ik al snorkelend, 2. Een van de manta’s!

De middag ben ik verhuisd naar mijn volgende onderkomen, een hostel in de middel of nowhere. Nusa Lembongan is relatief klein, verbaasde me dus ook echt dat mijn driver geen idee had waar we heen moesten en we onderweg een aantal keer de weg moesten vragen. Na een hoop ‘Sorry’’s en omrijden vonden we het.

Bij het inchecken leerde ik meteen twee leuke meiden kennen. Lucie uit Duitsland en Lexi uit Engeland. Zij besloten wat highlights van het eiland te bezoeken en Lexi bood me aan om achterop te gaan op haar scooter. Ik had al het een en ander gezien, maar we zouden ook gaan lunchen en naar het strand (plus met drie is gezelliger dan alleen), dus why not.

^1. Dream Beach, 2. Ik bij Devil’s Tears, 3. Devil’s Tears nogmaals, met het groen op de rotsen en de ‘natural infinity pools’, zoals wij ze noemden haha.

Rond half 5 in de middag wilden zij graag nog naar het andere eiland, dat heb ik overgeslagen. Bij het zwembad leerde ik daarna Laura kennen, ook uit Nederland. Toen de andere twee meiden terug waren zijn we met z’n vieren in de buurt wat gaan eten. Nieuwe mijlpaal: de eerste regen gehad die avond! Het was alleen warm genoeg en het waren maar kleine druppels, dus dat was niet zo erg.

Vandaag heb ik een soort relax dag, dus ik had weer tijd om een blog te schrijven! Ik heb niet zoveel op de planning, heb al een hoop gezien hier en de andere meiden doen het snorkelen wat ik gisterochtend deed. Vanaf de middag zouden we met z’n allen wat relaxen bij het zwembad of het strand. Vanavond is er een feestje bij een strand in de buurt, dus ook daar zijn we van plan heen te gaan.

^Mijn hostel op dit moment.

En daarna? Richtig Nusa Penida! We nemen vrijdagochtend de boot. Laura en ik hebben een twee persoons kamer geboekt voor een appel en een ei daar, Lucie besloot later ook mee te willen en kon een dorm bed bemachtigen, dus is ook in hetzelfde hostel. Lexi gaat ook mee voor 1 nacht, zij gaat daarna terug naar Bali. We zijn nu nog in onderhandeling of we een auto kunnen huren met chauffeur om ons rond te rijden, aangezien de wegen op Nusa Penida erg slecht zijn. Maar dat zien jullie dan wel weer voorbij komen!

Bedankt voor het lezen, het was nogal veel tekst deze keer haha. Groetjes vanuit een zonnig Indonesië!

Liefs,Wyke.

Bali; Livin’ the good life!

Hellooo!

Weer even een teken van leven vanuit mij haha. Mijn eerstvolgende avontuur na het posten van de vorige blog was het surfen. In de ochtend reden we met de busjes naar een stukje strand verderop, omdat de golven in Canggu wat te heftig waren voor onze, voor velen eerste, surfles. Over het algemeen (wat ik tot nu toe gezien heb) is er overal in zee een best sterke stroming en zijn er grote golven, dus ik was er niet zo rouwig om.

Bij aankomst moesten we per tweetal een plank mee nemen naar zee en een surfshirt aan. De groep werd opgesplitst in twee delen; toekijkers en surfers. Ik mocht met 5 anderen het spits afbijten, na een aantal oefeningen op het droge gingen we het water in. Eerlijk gezegd had ik er niet heel veel vertrouwen in, het leek me best lastig, maar het ging aardig en ik vond het echt heel leuk! Opstaan ging wel, maar door de kleinere golven hadden we weinig snelheid dus vielen we soms stil, helaas. Er waren veel instructeurs die hielpen bij het timen van de golven en je een zetje snelheid meegaven, dat scheelde een hoop bij het snelheid maken.

^1. Met het board richting zee, 2. Surfingskills in minder dan een uur tijd! (Ik stond in elk geval, technisch misschien niet zo hoogstaand..)

Die middag hebben we geluncht in een heel hip restaurant in Canggu, erg lekker, goedkoop en heel mooi opgemaakt. Ik zal een foto toevoegen van mijn eten daar, dan kunnen jullie zien wat ik bedoel.

^Mijn smoothiebowl!

In de namiddag hadden we een poolparty bij de surfschool bij wie we les gehad hadden, erg gezellig. Er was een fotograaf mee op het strand en zijn gemaakte foto’s werden afgespeeld op groot scherm, dus we hebben veel gelachen bij het terugkijken daarvan. ‘s Avonds ben ik met wat meiden de sunset gaan bekijken op het strand, waarna we gingen eten met de groep. Die avond besloten we uit te gaan, eerst goedkoop drankjes drinken bij de lokale supermarkt die voor de avonduren gewoon een bar voor de deur had voor in de avonden en daarna naar Old Man’s, een bekende bar in Canggu, overigens ook de enige gelegenheid, dus het was super druk! Maar het was een gezellige avond.

De volgende ochtend moesten we vroeg op om uit te checken bij ons hotel in Canggu. Spullen inladen en wegwezen! Ik kon dit keer voorin zitten bij de chauffeur, die overigens geen Engels sprak, maar daardoor had ik wel het beste uitzicht onderweg, ontzettend gaaf want het werd een lange rit.

De eerste stop was in Tanah Lot, bekend om zijn tempel in de zee voor de kust. Als het eb is kan je erheen lopen en voeren ze onderaan zegeningen uit. Een deel van de groep bleef wachten, maar mij leek het wel een bijzondere ervaring. Het was niet volledig eb (en ik had natuurlijk uitgerekend vandaag een lange jurk aan), dus we moesten van de ene rots op de ander, al golven ontwijkend naar de overkant (mission failed, oftewel jurk nat). De traditie is drie keer je gezicht wassen met het heilige water wat daar naar beneden stroomt en er ook wat van drinken. Daarna krijg je een bloemetje achter je oor en rijstkorrels op je voorhoofd, heel charmant. Maar het was zeker een bijzondere ervaring.

^Tanah Lot temple, waar al die mensen heen gaan kon je je laten zegenen.

De volgende stop, zo’n anderhalf uur later was zo ontzettend mooi. We zijn door het binnenland richting het noorden gereden en kwamen allemaal rijstvelden tegen, het was denk ik het mooiste uitzicht wat ik heb gezien tot nu toe. Alles was zo groen en idyllisch. Hier hadden we lunch met een typisch Indonesisch buffet (nasi, noedels, kip, soep, rijst etc.) voor we verder reden. De laatste twee uur reden we richting onze eindbestemming van de dag, Lovina. We hebben hier een supermooi hotel met een heerlijk zwembad, dus de namiddag was lekker relaxen daar. ‘s Avonds gingen we uit eten bij een restaurant met tafels en stoelen praktisch op het strand, daarna zat deze dag er ook al weer op. Nog eventjes een mijlpaal: dit is de eerste dag na aankomst op de airport dat ik Nederlanders gespot heb! Sterker nog, er stonden bitterballen op de kaart van het restaurant (en die hadden ze natuurlijk nog besteld ook..) en de info bij ons hotel is in Indonesisch, Engels, Duits en Nederlands! Hoewel ik durf te wedden dat mijn Rendang vele malen lekkerder was, ontzettend goed gegeten daar! Geslaagde dag wederom.

^Op de foto met de adembenemende rijsvelden. Zo ontzettend mooi!

Naar deze dag (vrijdag) had ik erg uitgekeken. Volgens onze groepsleider was dit de leukste dag van de tour en ook al is hij nog niet afgelopen geloof ik het meteen. We moesten vroeg op omdat we met bootjes dolfijnen gingen spotten. In de nacht/ochtend zijn ze erg dicht bij de kust, terwijl je in de middag er eigenlijk geen enkele meer ziet. Sowieso was het natuurlijk spannend of we ze überhaupt zouden zien, maar om de kansen te vergroten stonden we om 8 uur ‘s ochtends op het strand. En het was de moeite waard! We hebben zo ontzettend veel dolfijnen gespot en ik heb als een gek (lees; wannabe-topfotograaf) foto’s lopen maken, terwijl ik voorop de boot zat. Het water is zo helder dat je ze zelfs onder de boot door kon zien zwemmen, hele gave ervaring.

^1. Ik op de beste plek van de boot, voorop en klaar om dolfijnen te spotten. 2. There it is, een van de vele, maar deze wilde wel op de foto haha.

Voor we naar de kust voeren hebben we nog even op in een snorkel gebied gelegen, snorkelen is hier ook fantastisch. Het koraal is mooi en er zijn bizar veel kleurrijke vissen te spotten. Ook de blauwe zeester is niet de missen, er zijn er zo veel van! Goede ochtend op het strand dus, waarna we naar een Balinese familie reden in het binnenland, vanwege hun tuin en koffieplantage. Halverwege hadden we nog autopech, de auto rookte, stonk als een gek en de chauffeur kon alleen maar: “Go out, bit hot, no problem when slow” uitbrengen, dus binnen tien minuutjes reden we weer. Weliswaar met een andere chauffeur die het slow rijden niet bepaald had uitgevonden.. Gelukkig was het een klein stukje.

We hebben een rondje gelopen op de koffieplantage, waar ze overigens ook allerlei soorten fruit en kruiden. Daarna hebben we geleerd over het koffieproces, een koffie-scrub gehad en vervolgens een spoedcursus mandjes weven. En deze mensen waren zo lief om voor ons een uitgebreide lunch voor te bereiden, dus we hadden soep, rijst, kip, loempia’s, tempeh etc. Vervolgens was het nog een halfuurtje rijden naar onze nieuwe slaapplek; een supermooie private villa, mét infinitypool en fantastisch uitzicht! Toen we aankwamen kregen we nog een heerlijke massage en ‘s avonds werd er een BBQ voorbereid voor ons, perfect. Echt een heerlijke dag.

^1. Met de cacao nog op je hoofd bamboe mandjes weven, niet charmant, wel leuk. 2. De groep op de foto met de familie die we bezochten. 3. Uitzicht van onze private villa en onze infinitypool!

Nu ga ik naar bed, ik heb nog twee volle dagen met mijn groep waarin we onder andere naar een waterval gaan en iets leren over Indonesisch koken. Heel benieuwd! Plannen daarna staan nog niet echt vast, behalve dat als alles goed gaat met het vinden van een taxi en dergelijke, ik daarna Willem ga opzoeken op Nusa Lembongan (een eiland voor de kust van Bali). Maar dat komt allemaal nog wel! Slaap lekker alvast en tot snel!

Overigens vind ik het leuk om reacties te lezen en ook om te weten wat jullie van de verslagen vinden, dus als het te langdradig wordt of ik zou iets kunnen verbeteren, dan laat het me alsjeblieft weten!

Liefs,

Wyke

^Ondergaande zon bij de infinitypool.

Bali; de eerste dagen!

Aloha vanaf Bali!

De vlucht van Amsterdam naar Jakarta ging voorspoedig, we hadden een beetje vertraging, maar dat op 13/14 uur.., wie merkt dat nou haha.

Toen ik bij mijn stoelrij aankwam zat er een meneer alleen aan het gangpad. Hij stond even op om mij naar mijn plekje aan het raam te laten gaan, om vervolgens met mij te grappen over dat we hopelijk niemand tussen ons in zaten. Terwijl ik “Fingers crossed!” zei, riep hij nét iets te hard: “Yes, close the doors!” waardoor andere passagiers een beetje vragend naar hem keken en wij het beide eigenlijk best grappig vonden. De fingers crossed en closed doors hielpen wel, want we kregen inderdaad een lege stoel tussen ons in, wat er voor zorgde dat we beide af en toe in elk geval onze benen konden strekken en allerlei rotzooi tussen ons in op de stoel konden leggen.

Slapen werd niet zoveel, ik kon niet echt wennen aan die kunstmatige dag en nacht simulaties die ze in het vliegtuig proberen na te bootsen. Mission failed. Sowieso vlogen we tegen de nacht in, dus het was veel eerder nacht dan in Nederland (en toen wilde slapen niet echt) en toen we gingen landen op Jakarta was een uurtje daarvoor de zonsondergang vanuit het vliegtuig te bewonderen geweest (en toen was ik natuurlijk super moe, zo handig..).

Daarna op de luchthaven van Jakarta langs de immigratiedienst en op zoek naar de gate voor mijn vlucht daarna naar Denpasar. En ik was niet de enige Nederlander met deze overstap, een hele zwerm Nederlanders die het met mij af en toe best vaag vonden waar we heen moesten. Gelukkig waren de mensen op de luchthaven ook heel vriendelijk en behulpzaam, dus binnen een no time waren we op de juiste plek. De gate veranderde last minute nog wel even. Niet via het omroepen, maar gewoon door een meneer van de luchthaven die in onze gate een paar keer rond schreeuwde dat we naar gate 24 moesten in plaats van 17. En zo liep de hele kudde Nederlanders ook met z’n allen weer richting de juiste gate. Het werkte prima!

Landen ging iets minder soepel, we bleven maar rondjes vliegen boven zee, geen idee waarom. Maar met een halfuur vertraging was ik dan eindelijk op plaats van bestemming; Bali! Aangezien ik een groepstour doe de eerste dagen was een transfer vanaf de airport al geregeld. De taxichauffeur met het juiste bordje had ik al gauw gevonden en binnen een halfuur was ik in mijn hotel in Kuta, echt perfect!

^Eventjes relaxen in het eerste hotel in Kuta.

Ik kreeg een kamer toegewezen die ik deelde met een van mijn groepsgenoten, zij was net een uurtje eerder aangekomen. Onze groepsleidster was inmiddels al weer uit het hotel vertrokken om de volgende groepsgenoot op te halen, maar had mijn kamergenoot wat info gegeven over waar we geld konden pinnen en waar het strand was, dus we hebben een rondje gelopen en eventjes op het strand gekeken met z’n tweeën. ‘s Avonds zijn we met de groep uit eten gegaan in een erg goed Indonesisch restaurant, een soort kennismaking. De groep is erg leuk, a lot of native speakers, so I hope that will improve my English haha. Daarna zijn we nog wat gaan drinken in een bar vlakbij ons hotel. Terwijl we druk spelletjes aan het spelen waren, begon er ineens wat te bewegen en de meeste mensen liepen naar buiten, zo ook wij. Bleek dat het een aardbeving was, heel apart. We hebben even gewacht om te kijken of alles gewoon bleef staan en er bleek niks aan de hand. Gelukkig, wel erg gek om mee te maken. Helemaal op je eerste avond!

De volgende dag zijn we met een busje richting Uluwatu tempel geweest, Bali is overwegend hindoeïstisch, in tegenstelling tot de rest van Indonesië (islamitisch). Iedereen kreeg een sarong om zijn/ haar knieën te bedekken. We werden gewaarschuwd voor de apen, ze stelen vrijwel alles wat los zit en in je broekzak, dus ik liet alles behalve mij camera maar in de auto. Overal lagen zonnebrillen, flesjes water en slippers, ontzettend grappig maar ook wel een beetje beangstigend haha. Het was er fantastisch mooi en gelukkig is niemand iets verloren. Die midden zijn we verder naar Padang Padang beach geweest, waar je een behoorlijke trap omlaag moet nemen om er te komen, maar het was de moeite waard! Het sunset dinner die avond was fantastisch, het restaurant had een infinitypool en perfect uitzicht op zee en de ondergaande zon. Daarna zijn we teruggegaan naar Kuta om ons klaar te maken voor een feestje in een lokale bar met kaartspelletjes en beerpong en daarna in Sky Garden, een enorme club in Kuta. Het concept was echt top, het had namelijk een buffet op de bovenverdieping waar je gewoon gebruik van kon maken na het betalen van de entree. We hadden een topavond met de hele groep daar.

^1. Uitzicht bij Uluwatu, 2. Onze groep “Balinese style”, 3. Aapjes!, 4. De zonsondergang vlakbij Padang Padang beach.

Vanmorgen konden we gelukkig uitslapen, we moesten uitchecken voor 12, daarna vertrokken we naar Canggu. Ons hotel is hier fantastisch, het zwembad grenst direct aan de kamers op de beneden verdieping, vanuit daar spring je dus zo het zwembad in. En er is een rooftopbar, met geweldig uitzicht richting zee. Vandaag was relax dag (veel mensen met katers, ik gelukkig niet!) dus we hebben een beetje rondgehangen rond het zwembad en aan de bar. Canggu is een beetje rustiger dan Kuta, dat voelt wat relaxter, ook omdat in Kuta erg veel zakkenrollers actief zijn en je echt goed op moet letten. We hebben hier weer met de groep gegeten en daarna terug naar de kamers. Iedereen leek vrij moe maar bij mij valt het mee, dus ik dacht; laat ik een blog schrijven.

^Ons tophotel in Canggu!

Samengevat: tot nu toe verloopt het reizen erg smooth, ik heb een leuke groep, het weer is fantastisch, de uitzichten geweldig en ik heb het enorm naar mijn zin!

Nu ga ik ook maar eens slapen (voor jullie: het tijdverschil is +6 uur, dus het is hier nu bijna 1 uur ‘s nachts) morgen staat mijn eerste golfsurfles ooit op het programma! Heel benieuwd hoe me dat af gaat.. Welterusten & bedankt voor het lezen!

Ready for take-off!

Lieve allemaal,
Vandaag gaat mijn avontuur dan echt beginnen! De voorbereidingen zitten er op, mijn spullen zijn (hopelijk) allemaal ingepakt en zo niet is daar niks meer aan te doen..

De afgelopen weken stonden in het teken van voorbereidingen treffen en afscheid nemen. Met Rixt heb ik een schifting gemaakt wat wel mee moest aan kleding en wat niet (ze was heel streng, maar achteraf; thanks! Dat was ook echt wel nodig, ik had nogal de neiging om m’n halve kledingkast mee te nemen..) De rest van de spullen had ik al wekenlang vrijwel compleet op mijn bureau uitgestald, dus daarna kon het voor het eerst inpakken beginnen. Goed dat we deze check deden, want toen opeens leek mijn backpack best wel een beetje te klein. Oeps. Er moest dus veel minder mee (hoe dan?!) of ik moest echt een grotere backpack. De keuze was gauw gemaakt, binnen een week had ik met papa weer een avondtripje Vrijbuiter haha!

Voor papa’s en Willem’s verjaardag en mijn reis hebben we nog een leuke BBQ gehouden begin augustus. Superleuk dat er zoveel mensen bij waren, ik vond het echt heel gezellig. De weken daarna heb ik nog veel meer afgespoken, bijgekletst en gedag gezegd. Ik ben meteen twee kilo aangekomen door alle lunches, high teas/high wines en andere restaurantbezoekjes, maar dat acht maanden lang niet met vrienden kunnen doen was best een goed excuus.

Vanochtend ben ik met Rixt, papa, Jacqueline en Amy naar Schiphol gereden, super fijn dat zij me weg wilden brengen. Nog even een kopje thee gedaan op Schiphol, een foto laten maken door een lieve Duitse meneer, en veel warme knuffels. Daarna was het zo ver: ik ging inchecken en mijn bagage afgeven. Dat duurde eventjes, want de mevrouw achter de balie moest ik kunnen bewijzen dat ik geen visum nodig had voor Indonesië, ze moest dus even mijn doorvlucht checken. Echt heel grappig, want met het boekingsnummer van die vlucht verschenen opeens al mijn vluchten op haar scherm, dus ze was in shock. Ze vroeg me de oren van het hoofd maar was heel lief en wenste me een hele fijne vlucht. Toen kon ik nog een keertje zwaaien naar de achterban voor de incheckbalie, voor ik door de boarding pass controle ging. Gelukkig alles daar heel snel en zat ik binnen een kwartiertje bij mijn gate, heeeeeel ruim op tijd dus. Vandaar nog even deze update, ook om iedereen nog even te bedanken voor alle kaartjes, briefjes, cadeautjes en lieve berichtjes. Ik vind het onwijs gaaf dat ik dit kan en mag doen, maar ga zeker ook veel missen van thuis.

Welkom op mijn reislog: nog 50 dagen!

Lieve familie & vrienden,

Welkom op mijn reisblog! Het enthousiasme ver op reis te gaan was er altijd al, een wereldreis maken was altijd een droom. Een droom die altijd ver weg leek, tot ik dit jaar de knoop doorhakte dat ik het gewoon moest gaan doen. En nu kan ik met nóg meer enthousiasme zeggen dat die droom definitief werkelijkheid gaat worden! De vliegtickets zijn geboekt en betaald, de eerste vaccinaties zitten in mijn armen en mijn backpack is gekocht! Over 50 dagen, op 18 augustus gaat mijn avontuur beginnen, dan verlaat ik Schiphol met als (eerste) bestemming Indonesië! Om vervolgens in acht maanden letterlijk een rondje om de wereld te reizen via Azië, Oceanië en Noord- en Midden-Amerika. Ontzettend gaaf!

Ik heb er onwijs veel zin in, het voelt nog steeds een beetje als een droom. Het idee om acht maanden van de Nederlandse radar te verdwijnen en geen vaste verblijfsplaats te hebben is toch best gek. Maar ik laat het op me afkomen en ben vastberaden er iets gaafs van te maken. “Life begins at the end of your comfort zone!”

Vandaar deze blog, zodat ik jullie een beetje op de hoogte kan houden wat ik doe, waar ik ben en om hopelijk wat mooie foto’s te kunnen delen (indien de wifi meewerkt en ik natuurlijk tijd en zin heb om te schrijven, maar dat komt vast goed!) Mocht je geïnteresseerd zijn en me willen volgen, er is een mogelijkheid om hier rechtsonder op de website je e-mailadres achter te laten, je krijgt dan een mailtje wanneer ik iets geplaatst heb! En anders kan je natuurlijk ook altijd zelf zo nu en dan deze pagina checken.

Dit was het voor nu, ik ga vrolijk verder met de voorbereidingen. Ik heb nog drie vaccinaties te gaan, visums moeten nog geregeld worden en ik moet natuurlijk nog bedenken wat ik allemaal ga meenemen (lees: wat ik allemaal niet kán meenemen want ongetwijfeld ruimtegebrek). Gelukkig heb ik nog wel even de tijd, hoewel het onderhand ook best dichtbij komt..!

Leuk dat je dit gelezen hebt, ik vind het altijd leuk als je een berichtje achter laat! En natuurlijk zijn tips heel welkom!

Liefs,
Wyke.